“พิมพ์ว่าอันตรายก็เพราะคุณนั่นแหละ” เธอว่าพลางส่งสายตาค้อนเขา ทำให้อีกฝ่ายยิ้มแย้มออกมาบางๆ กระนั้นก็ยังไม่หยุดสั่ง
“เตือนอะไรก็ฟังบ้างเถอะ เป็นห่วงเข้าใจไหม” ชายหนุ่มบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง ก่อนจะขยับเข้าไปใกล้ใบหน้าสวยหวาน ที่ตกตะลึงกับถ้อยคำของเขาจนอ้าปากค้าง
โซนิคขยับเข้าไปใกล้ร่างบอบบางอีกนิด เมื่อเห็นเธอเอาแต่นั่งเงียบหลบหน้าหลบตาเขา ก็จะให้พูดอะไรล่ะในเมื่อเขาเป็นห่วงเธอจริงๆ
“ฮันนี่...”
เสียงเรียกทุ้มหวาน ทำให้พิมพ์อรจำต้องหันกลับมามองหน้าเขา
“คะ” เอ่ยรับเสียงเบาหวิว ก่อนจะลมหายใจสะดุดและลุ้นระทึกอยู่ในที เมื่อเขาค่อยๆ เอื้อมมือหยาบใหญ่ออกมากุมมือเล็กของเธอ เท่านั้นไม่พอ ยังออกแรงดึงรั้งให้ร่างของเธอถลาขึ้นไปก่ายเกยอยู่บนตัก
“ท่านประธาน อย่าค่ะ” มือเล็กผลักอกเขาออกห่าง อยากจะลุกออกไปให้ห่างจากเขา แต่ทำไมแข้งขาจึงพร้อมใจกันไม่มีแรง นั่งอ่อนระทวยให้เขากอดรัดอยู่บนตักแบบนี้
“
