เพราะแบบนี้
1269 คำ
“หิว กินข้าวกัน “ เค้ายิ้มออกมาแล้วลูบผมเธอเล่น ก่อนจะลุกขึ้นไปที่โต๊ะทานอาหาร ที่มีข้าวกล่องวางอยู่
“เพิ่งได้กินข้าว “ เค้าบอกขณะที่ตักข้าวทาน
“ก็มัวแต่เล่นเกมส์ ไม่รู้เวลา “ คนบ่นดุออกมา ทำเอาคนที่กำลังทานข้าวสำลักทันที น้ำในตู้เย็น ถูกหยิบออกมาอีกขวด กระดกขึ้นดื่มอย่างรวดเร็ว
“แกล้งผม สำลักเลย “ คนสำลักอาหารหน้าแดง คว้าทิชชูมาซับแล้วเรียกให้เธอเข้าไปหา
“มีอะไรคะ “ พราวรุ้งเดินเข้าไปใกล้ คนที่นั่งทานข้าวดึงเก้าอี้อีกตัวออก แล้วส่งมือถือของตัวเองให้
“สั่งอะไรมาหน่อยในตู้เย็นไม่มีอะไรสักอย่าง “ เค้าสั่งคล้ายกับเธอเป็นแม่บ้านส่วนตัว
“รุ้งจะไปรู้ได้ยังไงคะ ว่าคุณชอบทานอะไร “
เธอมองหน้าแอปร้านสะดวกซื้อ ที่มีสินค้ามากมายอยู่ตรงหน้าให้เลือกอำนวยความสะดวกคนที่ไม่อยากออกจากบ้าน
“เอาข้าวกล่องมาไว้สัก3-4กล่อง คุณชอบอะไรเลือกเลย “
เค้าสั่งระหว่างจัดการอาหารกล่องแรก หมดไปแล้ว กำลังจะต่อกล่องที่สอง
“ขนมกรุบกรอบ นมเปรี้ยว ขนมปัง เลือกมานะ เอามาใส่ตู้เย็นไว้ เผื่อหิว “
เสียงคนทานข้าวพูดอู้อี้ แล้วมองคนที่กำลังจิ้มมือถือของตัวเองอยู่
ข้อความในไลน์เด้งรัวตรงหน้าจอ ทำให้ต้องอ่านไปโดยปริยาย
”เพื่อนชวนไปเที่ยวค่ะ “ พราวรุ้งส่งมือถือคืนเค้า ใบหน้าไม่พอใจจนเห็นได้ชัด คนที่ทานข้าวคว้ามือถือและตัวเธอมานั่งที่ตักทันที
”ไหนว่าไง “ อิทธิพัทธ์เอาบ่าของเธอเป็นหลักวางคางของตัวเองเอาไว้บนนั้น แล้วยิ้มอย่างร้ายกาจที่เธอหน้าบูดอีกแล้ว
“หวงเก่ง ไม่คิดเลยว่า แฟนผมจะหวงเก่งขนาดนี้ “ เค้ายิ้มระหว่างอ่านข้อความในไลน์ที่รัวเข้ามา เป็นข้อความที่ชวนออกไปเที่ยวคืนนี้
“ไม่ไปหรอก เบื่อแล้ว “ เค้าส่งโทรศัพท์คืนเธอ เปิดหน้าจอเดิมให้เลือกของต่อ พราวรุ้งขยับตัวลุกขึ้น แต่เค้ากลับจับเอวบางเอาไว้
“นั่งดีดีครับ ผมทานข้าวอยู่ “ เค้าบอกแล้วรั้งเธอให้นั่งอยู่ที่เดิม ความใกล้ชิดที่เกินพอดี ทำเอาคนที่ไม่เคยรับการสัมผัส พยายามดันตัวออก แต่เค้ากลับรั้งตัวเอาไว้
“ถ้าไม่ดิ้นก็จะกินหมดแล้ว คุณจะดิ้นทำไมครับ “ คนทานข้าวตักอาหารเข้าไปอีกคำใหญ่ แล้ววางช้อนลง ใช้มือที่ว่าง เลือกขนมลงตระกร้าหน้าแอปอีกหลายอย่าง แล้วกดสั่งทันที
“เสร็จแล้วครับ ลุกได้ “ เค้าดันตัวเธอให้ลุก แล้วไปล้างมือล้างช้อนตรงอ่างล้างจาน ดื่มน้ำและเช็ดโต๊ะอาหารทำความสะอาดอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเดินมาที่โซฟา นั่งลงตรงข้างเธอ แล้วดึงมือมาจับเอาไว้
“ผมไม่เคยคบใครจริงจังเลย รู้บ้างไหม ว่าคุณเป็นคนแรก ของการเป็นแฟน “ คนเสเพลสารภาพตามตรง แล้วขยับตัวไปนั่งข้างๆ
“อย่าตัดรอน ความสัมพันธ์ของเรานะครับ ถ้าผมดื้อมาก คุณจะดุผมก็ได้ แต่อย่าปล่อยมือไปจากผมได้ไหม “
เค้าบอกตามตรง เพราะรู้ว่า พราวรุ้งไม่ใช่คนอื่นแบบที่เค้าเคยได้ ผู้หญิงแบบนี้ยอมได้ทุกอย่าง และพร้อมจะไปได้เสมอ ถ้าเธอไม่มั่นใจ
“ทำไมคุณกลัวรุ้งจะเปลี่ยนใจหรอคะ “ พราวรุ้งถามออกมา ไม่กล้าสบตาคนตรงหน้า เพราะเค้าหล่อแทบละลายในเวลาส่วนตัวแบบนี้
มือหนาจับมือเธอไปวางบนผมของเค้า นำทางให้เธอลูบผม
“ผมเชื่องมากนะ เวลาอยู่กับคุณ ไม่มีพิษไม่มีภัยอะไรทั้งนั้น ขอแค่คุณ ใจดีกับผมบ้าง ตามใจผมบ้าง ให้รางวัลผมบ้าง รับรองว่าเลี้ยงไม่ยากเลย” พราวรุ้งหัวเราะออกมากับท่าทางออดอ้อนของเค้า
“น่ารักขนาดนั้นเลยหรอคะ “
“แน่นอนสิครับ ผมน่ารักมากนะ “ คนขี้อ้อนขยับตัวไปซุกที่คอขาวหอมละมุน หลับตานิ่งๆ ไม่อยากให้เวลาแบบนี้ผ่านไปเลย
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทำให้เจ้าของโทรศัพท์ต้องหยิบขึ้นมารับสาย
“ครับ วางเอาไว้เลย เดี๋ยวผมลงไป “
“ของมาส่งแล้ว คุณอยู่นี่แหละ “ เค้าบอกออกมา แล้วหอมผมเบาๆก่อนจะวิ่งออกมาจากจุดนั้น เพราะเขินเต็มที่ ที่ต้องแอบหอมทีละนิด สัมผัสทีละหน่อย ซึ่งไม่ใช่แบบที่อิทธิพัทธ์ทำกับคนอื่นเลยสักคน
คนที่นั่งทำตัวไม่ถูกอยู่ในห้องของเค้า นั่งเล่นบนโซฟาหน้าทีวี รอให้เจ้าของห้องกลับมา คอนโดสุดหรูตรงหน้าสะอาดสะอ้านไร้ที่ติ พื้นไร้ฝุ่น เพราะเจ้าของห้อง ต้องเป็นคนรักษาความสะอาด สังเกตได้จากการทานข้าวแล้วเก็บทุกอย่างเอง อย่างเป็นระเบียบ บวกอีกหนึ่งคะแนน พราวรุ้งประเมินเค้า จากศูนย์ หลังจากคุยได้ไม่นาน คิดว่าตอนนี้คะแนนคงเกินเจ็ดสิบเต็มร้อยไปแล้วแน่นอน
เจ้าของห้องหอบถุงพะรุงพะรังเดินเข้ามา ทำให้ต้องรีบเดินไปช่วยเค้าถือ
“จัดเลยครับคุณ ผมซื้อมาไว้ให้คุณทั้งนั้น “ คนที่เพิ่งจ่ายเงินไปเกือบพันบาทบอกยิ้มๆเปิดตู้เย็นออก ก็พบว่าในนั้นมีเบียร์และน้ำเปล่า
“ดื่มทุกวันไหมคะ “ เธอชี้ไปที่กระป๋องสีเขียวและขวดแก้วเล็กที่แช่เย็น
”ก็ไม่ทุกวันครับ ถ้าเมามาจากข้างนอกก็ไม่ดื่ม “
คนฟังตาโตเลยกับคำตอบ มองคนที่ยิ้มแล้วอยากจะดุแต่ก็ไม่กล้า ได้แต่ค้อนออกมา
“อย่าดื่มมากนะคะ เสียสุขภาพ เมาแล้วไม่ดีด้วย “ เธอบอกด้วยความหวังดี แต่คนขี้เล่น กลับย้อน
“เมาแล้วก็อึดดีกว่าเดิม “ คนฟังหน้าเครียด วางของลงทันที อยากจะฟาดคนปากเปราะนัก แต่ก็ไม่กล้า
“คงมีคนหลายคนได้พิสูจน์แล้วสิคะ “ เธอย้อนเค้าทันที คนปากเสียตีปากตัวเอง ไม่เบานัก แล้วดึงมือเธอมาจับเอาไว้
“เมื่อก่อนอาจจะเป็นแบบนั้น แต่ผมมีคุณแล้วก็จะไม่ทำตัวแบบนั้นอีก สัญญา “
”จะเชื่อได้ไหมคะน่าตาน่าเชื่อมาก “ เธอประชดเค้า
”หึงมาก หวงมาก แปลว่ารักมากนะครับ เชื่อผมเถอะรับรองว่า ถ้าผมตกลงว่าจะคบกับคุณ ก็จะมีแค่คุณคนเดียว “ เค้าสัญญากับตัวเอง แล้วจับคางเธอให้สบตากับเค้า
“ถ้าผมเป็นเด็กดีของคุณ จะมีรางวัลใช่ไหมครับ “ คนที่อยากได้รางวัลรีบขอทันที พราวรุ้งยิ้มออกมา แล้วพยักหน้า ชายหนุ่มยิ้มจนหน้าแดงไปหมด ถูกใจที่เธอสบตา ถูกใจที่เธอมองหน้าเค้าแล้วไม่หลบสายตา
“แค่สบตาผมแบบนี้ ผมก็แย่แล้ว “ เค้าขยับเข้าไปใกล้ จูบหน้าผากเบาๆแล้วดันตัวเองออก กลัวใจจะเลยเถิดไปอีก เพราะคนตรงหน้า น่ารักสดใสเหลือเกิน
“เก็บของเลยครับคุณแม่บ้าน จำไว้ด้วยว่า ซื้ออะไรมาบ้าง แล้วมากินให้หมดนะครับ “ คนเจ้าเล่ห์บอกยิ้มๆคราวหน้าจะได้มีข้ออ้าง ชวนมากินขนมที่ห้องไง
- ผู้เขียน
