อันดามันที่รัก

ตอนที่ 12

อันชิตาลืมตาขึ้นมาพร้อมกับหันกลับไปหน้ามองคนที่กำลังกอดรัดเธอไว้แน่นด้วยสภาพเปลือยเปล่าด้วยกันทั้งคู่จากกิจกรรมที่เพิ่งจบไปไม่นาน อันที่จริงทั้งคืนเธอแทบจะไม่ได้นอนเลยด้วยซ้ำ ต้นเหตุจากคนตรงหน้าแม้จะพยายามห้ามการกระทำของนิลลดาเท่าไหร่ก็แพ้ความต้องการของตัวเอง คิดแล้วก็อดไม่ได้ที่จะแอบบีบจมูกด้วยความหมั่นเขี้ยว เธอทั้งเหนื่อยทั้งเพลียแต่นิลลดากลับนอนหลับไปพร้อมกลับใบหน้าที่เปี่ยมสุขหลังจากตักตวงความต้องการจากร่างกายของคนอายุมากกว่า อันชิตาค่อยๆ ลงจากเตียงโดยพยายามขยับให้น้อยที่สุดเพื่อไม่ให้คนข้างๆ รู้สึกตัว แม้จะรู้สึกเจ็บแปลบจากจุดกึ่งกลางของลำตัวเล็กน้อย รีบเก็บเสื้อผ้าของตนเองที่ถูกเหวี่ยงไว้ข้างเตียงพร้อมกับความรู้สึกอายนี่เสื้อผ้าของพวกเธอทั้งคู่กระจัดกระจายเกลื่อนห้องขนาดนี้เลยเหรอ

“หนูนิลมาก็ดีแล้วป้ามณีมีเรื่องจะคุยด้วยพอดี” ลุงลูคัสพูดกับนิลลดาที่เดินยิ้มร่าลงมาที่ห้องครัว

“ค่ะ คุณลุงคุณป้ามีอะไรหรือเปล่าคะ ทำไมดูเครียดจัง” เมื่อเห็นสีหน้าของทั้งคู่อาหารของเธอจึงเปลี่ยนไป

“สารภาพไปให้หมดเลยนะ เล่นอะไรเป็นเด็กไปได้” เป็นลุงลูคัสที่หันไปดุภรรยาตัวเองที่นั่งก้มหน้าอยู่ตรงบริเวณโต๊ะทานข้าวในครัว ส่วนลุงลคัสก็เดินออกจากห้องครัวไปเพราะอยากเปิดโดอกาสให้เราได้คุยกัน

“เกือบจะได้กินดินแล้วมั้ยล่ะ” คนอายุมากอย่างลุงลูคัสเดินบ่นอย่างหัวเสียออกไป ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ก็ไม่เคยเห็นลุงลูคัสดูเคร่งเครียดขนาดนี้มาก่อน

“หนูนิล ป้าขอโทษเรื่องเมื่อคืนด้วยนะลูก” ป้ามณีเริ่มสารภาพว่าเรื่องที่เกิดขึ้นในทีแรกระหว่างเธอกับอันชิตามาจากการจัดฉากของคนเป็นแม่ เพราะส่วนหนึ่งมาจากที่เอ็นดูนิลลดาและอีกส่วนหนึ่งที่ทำให้เธออึ้งคือการไปดูดวงมาว่าลูกสาวตัวเองจะพ้นเคราะห์จากดวงกินผัวคือต้องมีเมียโดยการแต่งงานครั้งที่สามกับผู้หญิง แล้วหลังจากนี้อันชิตาจึงจะสามารถมีสามีใหม่ได้อีกครั้งและคนที่ซวยก็คือนิลลดาที่มาตกเป็นเหยื่อของป้ามณีพอดิบพอดี ความจริงป้ามณีวางแผนจะจัดงานแต่งแบบผูกข้อไม้ข้อมือให้อันชิตาและนิลลดาแบบคลุมถุงชนไปก่อนเพราะป้ามั่นใจมากว่าเธอและอันชิตาก็คงต้องเลิกกันแน่นอน หลังจากนี้ที่ทั้งคู่เป็นอิสระต่อกันลูกสาวของเธออาจจะได้เริ่มต้นใหม่กับผู้ชายที่รักจริงๆ อีกครั้ง แต่แผนการนี้ก็ไม่รอดพ้นหูตาของสามีจอมจับผิดของตนทำให้ต้องสารภาพ

“หนูแค่สงสัยว่าป้ารักคุณอันจริงหรือเปล่า ไม่คิดว่าเป็นการทำร้ายเธอใช่มั้ย” อยู่ๆ ก็รู้สึกสงสารอันชิตาขึ้นมาจับใจแต่หรือนี่อาจจะเป็นการแสดงความรักของคนเป็นแม่ที่เธอไม่เคยได้รับ จากที่แค่ต้องการจะจัดฉากแต่กลับเป็นนิลลดาเองที่ทำมันจริงๆ

“แล้วคุณอันไปไหนคะ” นิลลดาเปลี่ยนเป็นถามหาคนท่กำลังพูดถึงแทนเมื่อเห็นว่าป้ามณีไม่มีทีท่าว่าจะพูดอะไร

“นี่ก็เป็นเหตุผลนึงที่ป้ายอมสารภาพ ยายอันไปวัด” คนอะไรไปวัดได้ทุกวัน วันพระ วันโกน สงกราต์ ปีใหม่ เข้าพรรษา ออกพรรษา ก็ไปหรือไง นิลลดารู้สึกขัดใจเวลานี้ก็เข้าวัดได้เหรอ ทุกครั้งที่เธอเจอลุงกับป้าในทุกเช้าคำตอบที่ได้รับคืออันชิตาจะไปวัด

“ทีแรกป้าคิดว่าการเจอหนูนิลจะทำให้ยายอันลืมตาพัฒน์ได้ เพราะทุกครั้งที่กลับบ้านยายอันจะไปไหว้เถ้ากระดูกตาพัฒน์แต่พอเช้านี้ป้าเห็นยายอันยังทำตัวปกติเหมือนเดิมอยู่ป้าเลยรู้สึกผิด ยายอันคงลืมสามีเก่าไม่ได้” จากที่สงสารในทีแรกตอนนี้กับรู้สึกรำคาญและหงุดหงิดขึ้นมาอีกเพราะเพียงได้ยินคำว่าอันชิตาลืมสามีเก่าไม่ได้

“หนูขออะไรป้าอย่างนึงได้มั้ยคะ อย่าเพิ่งบอกเรื่องนี้กับคุณอัน แล้วก็ช่วยทำแบบที่ป้าคิดไว้ทีแรก”

ป้ามณีเมื่อได้ยินสิ่งที่นิลลดาขอก็ตาโตทันทีไม่คาดคิดว่าเด็กสาวตรงหน้าจะยอมทำตามที่เธอตั้งใจ ส่วนนิลลดาไม่รู้อะไรทำให้พูดออกไปแบบนั้น แต่ลึกๆ ก็อยากจะรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองทำไปและก็อยากจะลองดูสักตั้งว่าคำทำนายของหมอดูที่ปาพูดถึงจะแม่นแค่ไหน และหากว่าอันชิตาดวงกินผัวจริงนิลลดาจะชะตาขาดเหมือนกับสามีทั้งสองของหล่อนหรือไม่ แค่คิดก็สนุกแล้ว

นิลลดาขับมอเตอร์ไซค์เก่าของลุงลูคัสออกมาจากตัวรีสอร์ทจนมาถึงเป้าหมายโดยที่ไม่ได้หันกลับไปมองคนแก่ทั้งสองคนอย่างป้ามณีและลุงลูคัส ที่เอาแต่ยิ้มภูมิใจในการแสดงละครฉากใหญ่หลอกเด็กสาวไร้เดียงสาอ่อนประสบการณ์อย่างนิลลดา

“อันจะรักพัฒน์ตลอดไปนะ” หล่อนทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นแต่เซรู้สึกหน้ามืดซึ่งสาเหตุมาจากการนอนน้อย ดีที่เด็กสาวคว้าเอวบางไว้ทัน ที่จริงเธอแอบยืนดูหล่อนอยู่นานจนได้ยินประโยคขัดใจนั้น ส่วนอันชิตาก็ไม่ทันได้สังเกตว่ามีตัวอันตรายอย่างนิลลดาอยู่ใกล้ และเมื่อเห็นว่าใครที่คว้าร่างเธอไว้ก็รีบดันตัวออกห่างทันทีด้วยการพบเจอหรือเข้าใกล้กันทำให้นึกถึงเหตุการณ์และคำพูดเมื่อคืน

“คุณรู้มั้ยตั้งแต่นิลเจอคุณนิลก็ไม่ชอบใครอีกเลย”

“ตอนนี้ฉันก็เกลียดทุกคนยกเว้นเธอ”

เด็กสาวค่อยๆ ประคองอันชิตาขึ้นนั่งบนตัก มือยาวลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังด้วยความเสน่หา ยิ่งอยู่ใกล้ผู้หญิงคนนี้ยิ่งทำให้ความต้องการภายในร่างกายปะทุขึ้นเรื่อยๆ จนแทบจะระเบิด มือทั้งสองข้างของคน คนอายุมากกำลังขยำเรือนผมเด็กสาวและกดศีรษะหล่อนให้แนบชิดกับหน้าอกตัวเองมากขึ้นด้วยตอนนี้ยอดปทุมถันกำลังถูกรุกรานด้วยลิ้นร้อนของนิลลดาจนต้องแอ่นกายเงยหน้าขึ้นเพื่อระบายความเสียวซ่าน การบิดกายด้วยความทรมานของอันชิตาบนตักของเด็กสาวก็สร้างความปั่นป่วนให้นิลลดาไม่น้อยมือยาวที่คอยนำทางค่อยๆ เคลื่อนลงต่ำไปที่บั้นท้ายแคล้นคลึงสร้างอารมณ์ให้หล่อน ไม่รอช้าส่งนิ้วยาวเข้าไปที่ช่องรักอย่างชำนาญแต่ก็แช่ไว้อย่างนั้นไม่ได้ขยับ จนคนที่เงยหน้าอยู่ต้องก้มลงมองการกระทำของคนใต้ร่างด้วยใบหน้าขัดใจ เมื่อเห็นสายตาดุของหล่อน มือที่เคยเคล้นคลึงบั้นท้ายเปลี่ยนเป็นยกขึ้นมาจับท้ายทอยแล้วดึงเข้ามาใกล้แทน

“อยากให้นิลทำอะไรคะ” นิลลดาถามพร้อมกับโปรยยิ้มหวานฉ่ำ

“ทำฉัน ช่วยฉัน …อ๊ะ อ๊ะ อ๊าย” หล่อนตอบไม่อายด้วยน้ำเสียงแหบพล่า ไม่รอให้อันชิตาได้พูดต่อ เด็กสาวก็ทำตามขอทันที นิ้วเรียวค่อยๆ ขยับช้าๆ

“เร็วอีก” หล่อนร้องขอเมื่อรู้สึกว่าเด็กสาวไม่ได้ดั่งใจอย่างที่ต้องการ

“พูดเพราะๆ ค่ะ” นิลลดาได้ทีสั่งเมื่อเห็นสีหน้าทรมานของหล่อนใกล้ๆ จึงอยากแก้ง

“ขอร้องค่ะ เร็ว อะ อีก” น้ำเสียงกระท่อนกระแท่นด้วยการเร่งความเร็วของเด็กสาวจนเมื่อคนข้างบนใกล้จะถึงฝั่ง นิลลดาก็เพิ่มนิ้วเข้าไปอีก

“ขย่มเองสิคะ” แค่คำพูดธรรมดาไม่ได้ออกคำสั่งแต่อันชิตาก็ทำตามอย่างว่าง่ายราวกับจะขาดใจหากหยุดเอาดื้อๆ ตอนนี้ หล่อนช่างร้อนแรงเหลือเกินท่าทางขยับขึ้นลงเล็บที่จิกลงที่หัวไหล่คนอายุน้อยคงเกิดจากความทรมานและเสียวซ่านของหล่อนไม่นานร่างบางก็เกร็งกระตุกและค่อยๆ ผ่อนความเร็ว ไม่รอให้อันชิตาได้พักนาน

“ว้าย” นิลลดาผลักหล่อนให้นอนราบไปกับเตียงและขึ้นทาบทับจับขาหล่อนตั้งขึ้นแทรกตัวเข้าไปประทับจุดกึ่งกลางความสาวแนบชิดติดกันและเริ่มออกแรงขย่มเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนอันชิตาครางไม่เป็นศัพท์ลั่นห้องถึงกับต้องเอามือปิดปากตัวเองกลัวคนข้างห้องจะได้ยินมากกว่าอายกับสิ่งตรงหน้า

“อย่าปิดสิคะ นิลอยากได้ยินเสียงคุณ” มีเพียงเสียงหอบเหนื่อยออกจากปากของนิลลดาเท่านั้น ความต้องการของเด็กสาวท่วมท้นจนไม่สามารถจะลดระดับความเร็วและเบาลงได้ ยิ่งหล่อนส่งเสียงดังมากขึ้นเท่าไหร่ยิ่งทำให้แรงของเด็กเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ

“เบาหน่อย ดะ ได้มั้ย” นิลลดาไม่ยอมให้หล่อนปิดปากอย่างที่ทำอยู่ละจากขาเรียว กระชากข้อมือทั้งสองข้างกดไว้ข้างศีรษะคนอายุมากกว่าและโน้มตัวลงไป จูบปิดปากหล่อนอย่างหนักหน่วงในเมื่อไม่ยอมส่งเสียงออกมาเธอก็จะจูบปิดปากหล่อนเสียเลยซึ่งคราวนี้อันชิตากลับจูบตอบกลับมาด้วยความต้องการที่มีท่วมท้นเหมือนกัน ใจกลางความสาวของเด็กสาวค่อยๆ ขยับช้าๆ อย่างรู้งาน อีกครั้ง แต่คราวนี้ไม่รุนแรงเหมือนในทีแรก อบอุ่นด้วยผิวกายที่แนบชิดบดเบียดกัน มือเล็กๆ ถูกปล่อยให้เป็นอิสระ และยกขึ้นมากอดกายเด็กสาว

“ซี๊ด อ้ะ อ้ะ อ้าย” สองสายตาสอดประสานกันด้วยความหลงไหลพร้อมกับส่งเสียงแห่งความสุขออกมาพร้อมกัน กิจกรรมมอบความสุขทางร่างกายของทั้งคู่คงจบเพียงเท่านี้

“อันไม่ไหวแล้วนะนิล” เมื่อเด็กสาวค่อยๆ เคลื่อนตัวลงต่ำอีกครั้งด้วยการใช้ลิ้นนำทางอย่างเชื่องช้า ทำให้คนอายุมากอย่างอันชิตาถึงกับปรามด้วยความเหนื่อยอ่อน

“ขออีกนิดนะคะ คุณแค่นอนเฉยๆ นิลจะทำให้คุณมีความสุขเอง” พูดจบลิ้นร้อนๆ ก็ไล้วนดูดกลืนน้ำหวานจากจุดกึ่งกลางราวกับเป็นน้ำหวาน การละเลงลิ้นเพื่อทำความสะอาดบริเวณกลีบกุหลาบอย่างไม่เว้นว่างพร้อมกับเสียงดูดดื่มของนิลลดาดังขึ้นเรื่อยๆ จนเริ่มสร้างอารมณ์ปั่นป่วนให้คนที่ตั้งใจจะนอนนิ่งอย่างที่เด็กสาวบอกในทีแรกหอบหายใจถี่แทบขาดใจจนต้องกำผ้าปูที่นอนแน่นพร้อมกับลอบกัดปากล่างของตัวเองเพื่อสะกดกั้นอารมณ์ไหวหวาม เมื่อเห็นว่ากลีบกายสาวสะอาดเรียบร้อยเด็กสาวก็จัดแจงหาหมอนห่มผ่าให้อันชิตาได้นอนภายในอ้อมกอดของตัวเอง

“จะลุกไปไหนคะ” เมื่อเห็นว่าอันชิตาทำท่าจะลุก

“ใส่เสื้อผ้า” ตอบแค่นั้นก็ถูกดึงกลับมากอดแนบชิดยิ่งกว่าเดิมจากด้านหลัง แค่รู้สึกแปลกๆ เมื่อร่างกายไร้เสื้อผ้าต้องนอนกอดก่ายกัน ดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดคนแรงเยอะ

“ถ้าคุณลุกไปใส่เสื้อผ้า นิลจะทำต่อ คุณไม่ได้นอนแน่คืนนี้” คำพูดของเด็กสาวทำให้อันชิตายอมจำนนไม่กล้าขยับอีก

“อย่างนี้สิ เวลาคุณไม่ดื้อไม่พยศเนี่ยน่ารักจัง” นิลลดาค่อยๆ ประทับริมฝีปากบางไปที่หัวไหล่กลมกลึงของคนอายุมากกว่า สูดดมกลิ่นหอมจากซอกคอที่คุ้นเคยและหลับไป

“มาทำอะไรที่นี่” อันชิตาถามเสียงห้วน

“มาหาเมีย” นิลลดาจงใจเน้นคำหลังจนคนฟังหน้าแดงระเรื่อทำตัวไม่ถูกเดินหนีไปส่วนเด็กสาวก็ตามไปติดๆ

_________________________________________________________

ไรท์จะแอบบอกความลับให้ฟังค่ะ

เวลาแต่ง NC ต้องเปิดเพลงของ Lady Gaga ฟังวนไป

แล้วสมองแล่นปรื๊ด ปร๊าด มาค่ะ

ขำๆ นะคะ

รักคนอ่านทุกคนเหมือนเดิมนะคะ