7

1985 คำ
ในขณะที่กินก็นึกเมนูที่อยากจะทำให้เขากินไปพลางๆผ่านไปแป๊บเดียวอาหารมื้อดึกก็หมดแล้ว เราเดินขึ้นห้องและแปรงฟันก่อนนอน คุณวาดิมมานอนรอบนเตียงของเธออย่างถือสิทธิ์และยิ้มกว้างด้วยความชอบใจมาก ส่วนเธอก็นอนเล่นโทรศัพท์ไปพลางๆ รู้สึกตัวอีกทีก็มีคนมานอนอย่างแนบชิดแล้วมองเธอเล่นโทรศัพท์ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เขาค่อยๆขยับให้เธอนอนซบอกและวางแขนพาดลำตัวกอดเธอเอาไว้อย่างแนบชิด ลมหายใจอุ่นตกกระทบที่ลำคอบ่อยครั้ง เขาทำตัวเหมือนสามปีก่อนไม่มีผิดเลย นี่แหละเฒ่าหัวงู “จะไปเที่ยวป่าเหรอ?” “อื้ม ที่นี่มีล่องแก่งด้วยนะ ฉันไม่ค่อยได้ไปเที่ยวน้ำตกอะไรแบบนี้เลยต้องไปให้ได้” “ไปด้วยนะ ฉันพายเรือเก่ง ฉันเดินป่าเป็น เธอจะไปตั้งแคมป์ก็ได้ฉันกางเต็นท์เก่งมาก หรืออยากนอนรีสอร์ตก็ตามสบายเลย บัตรเครดิตที่ให้ก็เอาไว้ใช้แทนของตัวเองพ่อแม่จะได้ตามหาตัวไม่เจอตอนนี้” “แต่พี่ชายฉันรู้นะว่าอยู่แถวนี้” “มันจะมาพรากเธอไปจากฉันเหรอ!?” “ไม่รู้สิ บางทีแม่อาจจะจ้างพี่ให้พาฉันกลับบ้านก็ได้” “สนิทกับพี่ชายมากไหม?” “อื้ม” “นัดเจอกับมันรึเปล่า?” “ยังไม่ใช่สองสามวันนี้หรอก คุณวาดิมคงจะไม่ตามหาพี่ชายฉันใช่ไหม บอกไว้เลยนะว่าไม่ง่ายหรอกที่จะจัดการ พี่ฉันสอบได้คะแนนเต็มร้อยเลยนะ ไม่ว่าจะทักษะการใช้อาวุธ ต่อสู้ระยะประชิดตัว เรื่องสารเคมีต่างๆ รู้จักคนค่อนข้างเยอะมากเลยด้วย คุณน่ะทำอะไรพี่ชายฉันไม่ได้หรอก” “ถ้าทำได้ขึ้นมาล่ะเธอจะโกรธฉันไหม?” “ก็ไม่รู้สิ ฉันก็ยังไม่เคยเห็นพี่ตัวเองแพ้เลย” “มันแย่งเธอกลับไปเมื่อไร เธอจะได้เห็นว่ามันแพ้ยังไง!” เธอหันไปมองเขาด้วยความสงสัยนิดหน่อยว่าจะหวงอะไรนักหนา เขาทำเหมือนเธอเป็นสมบัติส่วนตัวทั้งที่ความจริงมันไม่ใช่เลย เธอหนีออกมาจากบ้านเพราะต้องการอิสระในการใช้ชีวิต เธอเบื่อที่จะทำอะไรเดิมๆในพื้นที่จำกัดและได้รับการดูแลปกป้องเหมือนว่าเป็นเด็กสามขวบ คุณวาดิมคิดบ้างไหมว่าเธอจะอึดอัด หรือเขาไม่แคร์เลย “ฉันรักเธอมากจริงๆนะรชา อย่ามองฉันแบบนี้ อย่าทำเหมือนว่าพร้อมจะไปจากฉันได้ทุกเมื่อ ชีวิตของฉันตอนนี้ไม่เหลือใครแล้ว ฉันสูญเสียมาเยอะมากและฉันไม่อยากจะเสียเธอไปอีกคน อย่าทิ้งฉันเลยนะ” “แต่ฉันไม่ได้รักคุณวาดิม” “ก็ไม่ต้องรัก แต่อยู่กับฉันก่อน” “ยังไงก็จะอยู่ด้วยสามเดือนตามที่ตกลงอยู่แล้ว” “อยู่กับฉันตลอดไปไม่ได้เหรอ?” “ยังไงสักวันฉันก็ต้องกลับบ้าน” “ฉันไม่ปล่อยเธอให้ไปไหนทั้งนั้น สามปีที่เธอทิ้งฉันไปมันก็นานเกินไปแล้ว อย่าทิ้งฉันอีกเลยนะ” “ตอนนั้นเรารู้จักกันแค่สองเดือนนิดๆเองนะ ทำไมคุณถึงไม่ลืมมันไปล่ะ?” “ถ้าเลือกได้ฉันก็ไม่อยากจดจำอะไรทั้งนั้น ไม่อยากรักใคร ไม่อยากผูกพันด้วย แต่ฉันทำอะไรไม่ได้เลย ฉันห้ามตัวเองไม่ไหวมันทรมานเกินไป” เธอมองตาเขาด้วยความสงสัยอย่างชัดเจน แล้วมือเล็กก็ยกขึ้นมาทาบที่หน้าอกตรงรอยแผลที่ทำให้เราได้เจอกันในนาทีของชีวิต ชีวิตของเขาผ่านการสูญเสียมาเยอะซะจนเด็กอย่างเธอคาดไม่ถึงเลยล่ะ เริ่มจากพ่อแม่ พี่เลี้ยง คนสนิทของพ่อที่เลี้ยงเขามาและนั่นคือพ่อของวีที่เป็นเหมือนพี่ชายเขา ลูกน้องที่เห็นกันมานานและเพื่อนสนิทอีกหนึ่งคน เขาไม่อยากจะเสียใครไปแล้ว มันเจ็บปวดและทรมานมากเลยนะ เขาจับมือเล็กขึ้นมาจูบแผ่วเบาแล้วยิ้มกว้างให้เบาใจเพื่อกลบเกลื่อนความกังวลในใจ ก่อนจะค่อยๆขยับใบหน้าเข้าใกล้มากขึ้นจนเกือบจะแนบชิด เขากลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่เผื่อจะทำให้ใจเย็นขึ้นแต่ก็ไม่ช่วยเลย เพียงแค่ปลายจมูกเสียดสีกันแผ่วเบาไม่กี่วินาทีริมฝีปากทาบทับริมฝีปากบางอย่างอ่อนโยนขัดกับหัวใจที่เต้นแรงจนแทบช็อคได้อยู่แล้ว ริมฝีปากบดเบียดลงไปมากขึ้นแต่ยังไม่ลุกล้ำผ่านลิ้นเข้าไป ก่อนจะผละออกมาสบตากลมโตที่ตกใจได้อย่างน่ารักน่าเอ็นดูเชียว “จูบไม่เป็นเหรอ?” “...” “ฉันรู้วิธีทำให้เธอเงียบแล้ว” “คุณวาดิม…” “นอกจากฉันแล้วยังไม่เคยจูบกับใครเหรอ?” “อื้ม ใครจะกล้าแตะต้องฉันล่ะ” “งั้นฉันจะสอนให้รู้เองว่าจูบยังไง” “คุณ…จะสอนทำไม!” “เธอจะได้จูบฉันบ้างไง” “จูบคุณวาดิมนี่นะ!” “ห้ามจูบใครนอกจากฉันด้วย ฉันหวงทุกอย่างที่เป็นเธอ” เขารอเด็กดื้ออ้าปากจะเถียงแล้วจูบไปทันที ริมฝีปากบางเม้มแน่นด้วยความตกใจมากจนตัวแข็งไปหมด เขาค่อยๆเลาะเล็มริมฝีปากบางด้วยความอ่อนโยนไม่รีบร้อนแม้ว่าบางอย่างในตัวจะเริ่มพลุกพล่านขึ้นมาแล้ว ลิ้นอุ่นกวาดเลียสลับกับดูดเม้มให้เธอยอมเผยอปากตอบรับ จากนั้นถึงสอดแทรกลิ้นเข้าไปพลิกพลิ้วด้วยความโหยหาอย่างหนักหน่วงที่เก็บกดมาตลอดสามปีที่เราไม่ได้เจอกัน เขาจูบด้วยความรักผสมกับความคิดถึงอย่างดูดดื่ม เราผละออกมาสบตากันอีกครั้ง อยากจูบเธอตลอดเลย เขาจูบเธอซ้ำไปอีกครั้งแล้วขยับตัวให้ถนัดมากขึ้น เขาจูบเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่รู้จักพอเลย ยิ่งได้ลิ้มรสชาติที่โหยหามานานความหวงในใจยิ่งพลุกพล่านเกินกว่าเก็บไหว ความรักทะลักล้นออกมาจากหัวใจที่มั่นคงต่อเธอคนเดียวตลอดสามปีแม้ว่าเราจะไม่ได้เจอกันเลยก็ตาม เขาขยับตัวคร่อมทับไม่ลงน้ำหนักมากเกินไปให้เธอหนัก จับมือเล็กประสานกันกดลงที่นอน แล้วผละออกมาสบแววตากลมโตอีกครั้งด้วยความหลงใหลและต้องการครอบครองคนเดียว “เป็นของฉันได้ไหม?” “...” “อยู่กับฉันตลอดไปเถอะนะ…ฉันขอร้อง” ไม่มีคำตอบอะไรทั้งนั้นแต่นั่นคือคำตอบที่ชัดเจนว่าเขาไม่มีทางได้ในสิ่งที่ขอร้องออกไป รชายิ้มบางๆเหมือนจะปลอบใจกันแต่อย่าเลยเด็กดี อย่าทำให้เขารู้ตอนนี้เลยว่าเธอจะทิ้งกันไปอีกครั้ง อย่าพึ่งพูดอะไรออกมาทั้งนั้นเพราะเขารับไม่ไหวหรอก นกน้อยที่บินหายจากกรงทองไปนานสามปีกว่าจะกลับมาเจอกันอีกครั้งนั้นทำให้ทรมานใจกันจนแทบคลั่ง เขาขอหลอกตัวเองก่อนว่าจะสามารถอยู่กับเธอได้ตลอดไป ไม่ว่าเขาจะต้องเจ็บปวดทรมานขนาดไหน ก็จะไม่ปล่อยเธอไปเด็ดขาด เด็กไร้ประสบการณ์ง่ายต่อการชักจูงและปลุกเร้าอารมณ์ธรรมชาติให้ลุกโชนไปด้วยความต้องการที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อน เขาจูบเธอไปอีกครั้งด้วยความตั้งใจจะมอมเมาให้หลงระเริงไปกับความสุขผ่านสัมผัสทุกอย่างที่มอบให้เธอคนเดียว สัมผัสที่จะตีตราชัดว่าใครคือเจ้าของและเธอไม่มีวันหนีเขาพ้นได้ รชาเป็นของเขาคนเดียว ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเขาต้องไม่เสียเธอ “คุณวาดิม” “ไม่ต้องกลัวนะ เราจะค่อยเป็นค่อยไปกัน” “ทำแบบนี้จะดีเหรอคะ?” “ดีสิ ฉันจะทำให้เธอจดจำฉันตลอดไป” “แต่ว่า…มันไม่ควรจะเกิดขึ้น” “แค่เธอเต็มใจเท่านั้นก็พอแล้ว ควรหรือไม่ควรฉันรู้ดีกว่าใครและฉันไม่มีทางเสียใจแน่นอน ฉันรักเธอมาก…รักมากกว่าชีวิตตัวเองด้วยซ้ำ นับต่อจากคืนนี้เธอจะต้องของฉันคนเดียวตลอดไปนะรชา” เขาจูบเธอดูดดื่มแล้วกลืนเอาคำพูดทุกอย่างที่จะเอ่ยออกมาห้ามไม่ให้เดินหน้าต่อในความสัมพันธ์ทางกาย ในขณะที่ปล่อยมือเล็กออกมาเพื่อถอดชุดนอนของตัวเองออกให้หมดจนเรือนกายเปลือยเปล่าและลูบไล้ผิวกายเนียนละเอียดของเธอ เลือดในกายเดือดพล่านไปด้วยความต้องการถาโถมจนแทบคลั่งแต่ต้องใจเย็นเพื่อทำให้เธอมีความสุขที่สุดในครั้งแรกของเรา มือใหญ่ลูบไล้ผิวกายเนียนนุ่มสัมผัสหน้าอกอวบจนคนไร้เดียงสาตัวเกร็งไปด้วยความตกใจเพราะไม่เคยมาก่อน เธอทำให้ความหวงทวีคูณขึ้นหลายเท่า น่ารักที่สุดเลยเด็กดื้อของเขา มือใหญ่ค่อยๆเพิ่มแรงบีบขย้ำหน้าอกอวบล้นมือเพื่อปลุกเร้าอารมณ์อย่างช้าๆให้เต็มไปด้วยความต้องการจนไม่มีสติพอจะเอ่ยปากห้ามอะไรทั้งนั้น เพียงเวลาไม่กี่นาทีชุดนอนตัวสวยของเธอก็หลุดร่วงลงไปกองที่พื้น ในตอนนี้เราสองคนตัวเปลือยเปล่าด้วยกันทั้งคู่แล้ว เขาผละจูบออกมาสบแววตาหวานซึ้งและตั้งใจให้เธอมองเรือนร่างของตัวเองให้ชัด “เธอสวยมากเลยรู้ตัวบ้างไหม” “รอยแผลนี่…” “ฉันเหมือนตายไปวูบหนึ่งและเธอช่วยให้ฉันมีชีวิตอีกครั้ง” “เลยจะเก็บฉันไว้ตลอดไปเหรอคะ?” “ใช่เด็กดี ฉันจะเก็บเธอไว้ตลอดไปไม่ให้หนีไปไหนได้อีกเด็ดขาด!” “คุณวาดิมเป็นของฉันคนเดียว” “ฉันของเธอมานานแล้วรชา ฉันจะเป็นของเธอตลอดไป” เราสบตากันเพียงไม่กี่วินาทีแล้วจูบกันอีกครั้งด้วยความรู้สึกที่คล้ายกันมากขึ้น เขาตั้งใจบำเรอปรนเปรอและสำรวจเรือนกายบอบบางด้วยความหวงแหนยิ่งกว่าสิ่งอื่นใดในโลกนี้ เธอไม่ได้รักกันก็ไม่เป็นอะไรเลยขอแค่อยู่กับเขาตลอดไปก็พอ ความรักของเขาคนเดียวมันก็มากพอแล้ว อะไรก็ได้แค่ไม่ต้องเสียเธอไปอีกครั้ง ให้ตายแทบเท้าก็ยอม ริมฝีปากเคลื่อนลงมาจูบซุกไซ้ลำคอเล็กแสนหอมกรุ่นแล้วคลอเคลียลาดไหล่เนียนด้วยความลุ่มหลง รอยสีแดงช้ำประปรายที่ผิวเนียน ลิ้นอุ่นลากเลียมาถึงเต้าอวบนุ่มแล้วดูดเม้มด้วยความหิวกระหายอย่างหนัก หน้าอกสวยแอ่นขึ้นให้ทำอะไรได้ถนัดมากยิ่งขึ้นแล้วมือเล็กวางลงที่หัวไหล่บีบขย้ำด้วยแรงไม่มากเพื่อระบายอารมณ์ออกมาในขณะที่ถูกโลมเลียและกลืนกิน “อ่า…คุณวาดิม…” “ครับที่รัก” “อย่าทำรอยเยอะสิ” “ฉันชอบเวลาที่มีร่องรอยของตัวเองบนตัวเธอ” ยิ่งได้สัมผัส ยิ่งได้จับต้อง ได้เป็นเจ้าของที่ครอบครองเธอคนเดียวอย่างนี้ความหวงยิ่งพลุกพล่านออกมาผสานเข้ากับความกลัวโดยมีความรักเป็นสารตั้งต้นของทุกอย่าง เขาจะกักขังเธอเอาไว้ในกรงทองแล้วล็อกกลอนเอาไว้สักร้อยชั้นเพื่อไม่ให้โบยบินหนีไปไหนได้อีกครั้ง อยากจะจับเธอเก็บไว้ในสถานที่ลับที่สุดในโลกที่มีเขาคนเดียวรู้จัก ไม่ให้ใครได้พบเจอ ไม่ให้ใครได้กลิ่นกาย ไม่ให้ใครเห็นแม้แต่เงา สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นคือความรักที่น่ากลัว เธอเป็นของเขาคนเดียว
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม