" มึงจอดข้างทางให้มันหน่อยซิ กุรำคาญ! " ลูกน้องที่ชื่อเขื่อนดับเครื่องยนต์ทันทีที่ได้รับคำสั่ง ขนมมองออกไปนอกตัวรถฝั่งที่เธอนั่ง เห็นเป็นร้านก๋วยเตี๋ยวหมูรสชาติเด็ดที่รู้จัก เธอไม่ได้รังเกียจอาหารข้างถนนหรอกตรงกันข้ามออกจะถูกปากด้วยซ้ำเพียงแต่ว่าชุดที่เธอใส่คงจะทำให้เป็นจุดสนใจของคนแถวนั้นไม่น้อยเลย ขนมจำใจเพราะกลัวว่าเจ้าของรถหรูจะหงุดหงิดอารมณ์เสียอีก ก่อนลงเธอก็ไม่ลืมที่จะชักชวนรามสูรและคนอื่นๆ
" ไม่หิวเหรอคะ ยังไม่ได้กินอะไรเหมือนกันไม่ใช่เหรอคะ " ชายในชุดสูทมองหน้ากันเลิกลั่กเพราะในเวลาปกติพวกเขาจะได้กินข้าวก็ต่อเมื่อไม่ติดภารกิจอะไรแล้วหรือได้รับคำสั่งเท่านั้น รามสูรมองหน้าขนมแล้วถอนหายใจออกมาเฮือกหนึ่ง
" ถ้าพวกมึงหิวก็ไปกินเถอะ " รามสูรเดินนำลูกน้องชายฉกรรจ์จำนวนห้าคน แต่ละคนหน้าตาเคร่งขรึมยิ้มยาก จะมีก็แต่เธียร์เท่านั้นที่ดูจะสุขุมน่าคบหาได้หน่อย
" กินอะไรดีคะ " ขนมหันไปถามคนที่
