หลังจากที่ขนมกับรามสูรอาบน้ำเสร็จก็ลงมาข้างล่างทันที ในส่วนของเสื้อผ้ารามสูร เธียร์เป็นคนจัดการให้ทั้งหมด กับข้าวโดยฝีมือของวัลภาถูกเตรียมไว้รอสามสี่อย่างบนโต๊ะ ระหว่างที่มื้ออาหารเช้ากำลังดำเนินไปอยู่นั้น
" จำเป็นต้องให้คนมายืนด้วยเหรอ "
เพราะมีชายแต่งสูทสีดำทำหน้าบึ้งตึงอยู่เต็มบ้าน วัลภาจึงตัดสินใจถามออกไปขณะที่ตัวเองก็ยังคงลงมือทานข้าวอยู่
" จำเป็นมากครับ เพราะอาจจะมีคนคิดทำร้ายหรือลงมือฆ่าผมเมื่อไหร่ก็ได้ "
รามสูรตอบคำถามวัลภาด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยราวกับการถูกปองร้ายชีวิตมันเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้วแต่สำหรับวัลภานั้นไม่ใช่
" ขนาดนั้นเชียว! ชีวิตอันตรายแบบนี้ฉันจะฝากฝังขนมมันไว้กับคุณได้ยังไงกัน "
เสียงช้อนที่วางกระทบจานกระเบื้อง เป็นอันรู้ว่าอีกฝ่ายไม่สบายใจอย่างมาก มีลูกสาวอยู่คนเดียวแต่งงานไปก็อยากให้มีคนคอยดูแลไม่ใช่เอาชีวิตไปแขวนบนเส้นด้ายแบบนี้ วัลภาถอนหายใจยาวเหยียด
" ผมจะปกป
