แปลว่าเล่นถูกคนสินะ หึ!
รามสูรยกยิ้มทันทีที่เห็นทิพย์ลดาเลือดขึ้นหน้า นี่แหละที่เขาต้องการ
" แกทำเรื่องเลวๆ แบบนี้ได้ยังไงห๊ะ!! "
เพี๊ยะ!!!
ทิพย์ลดาฟาดฝ่ามือลงไปที่หน้าลูกชายเต็มแรง เธอต้องการจะสั่งสอนและอยากให้รามสูรหยุดการกระทำต่ำช้าก่อนที่เรื่องทุกอย่างจะเลวร้ายไปมากกว่านี้ ใบหน้าข้างหนึ่งของรามสูรหันไปตามแรงฟาดแต่เขากลับยังคงนิ่งจะมีก็แต่สายตาเคียดแค้นเท่านั้นที่พอจะบอกได้ว่า เขาเจ็บปวดแค่ไหน
" ปล่อยลูกสาวคุณเจนภพไปซะ ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน! "
ทิพย์ลดายื่นคำขาดในขณะที่พยายามข่มอารมณ์โกรธ เธอหวังว่าการสั่งสอนและคำพูดขู่เมื่อครู่จะทำให้ลูกชายยอมสำนึก
รามสูรเงยหน้ามองทิพย์ลดาด้วยสายตาตัดพ้อเพียงครู่เดียวเท่านั้นก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความเย็นชาว่างเปล่า กลิ่นคาวเลือดจางๆ บ่งบอกว่าผู้เป็นแม่ได้กระทำรุนแรงเพียงใด แต่รามสูรก็ไม่ได้คิดว่าจะได้ยินคำขอโทษจากปากเธอ แค่ความเจ็บเพียงน้อ
