ท้องน้อยๆของหยาวหยาวย้องจ๊อกๆ
952 คำ
พอกลับถึงบ้านลี่หลินรีบจุดเตียงเตาให้ลูกๆรีบเข้าห้องก่อนจะรีบไปต้มน้ำไว้ให้ลูกๆเช็ดตัว
"ลูกๆไปรอแม่ในห้องก่อนนะคนเก่งแม่จุดเตียงเตาไว้ให้แล้วเดี๋ยวแม่จะไปทำอาหารให้กิน"
"ค้าบแม่ต๋า เกอจาดูน้อนเอง"
"หยาวหยาวเชื่อฟัง"
"เด็กดี..แม่จะทำของอร่อยให้เป็นรางวัล"
ลี่หลินรีบเข้าครัวต้มน้ำและหุงข้าว ทำอาหารวันนี้เธอทำเพียงอาหารง่ายๆแต่มีประโยชน์สำหรับเด็กๆ ลี่หลินทำต้มซี่โครงหมูใส่หัวไชท้าวและเห็ดหอม เธอทุบรากผักชีใส่ในหม้ออย่างคล่องแคล่วเติมด้วยเกลือพริกไทย น้ำตาลนิดหน่อย ผงปรุงรสหมู และซีอิ๊วขาว จากนั้นเธอก็ปล่อยให้หม้อเดือดไปเรื่อยๆจนซี่โครงหมูเปื่อย ระหว่างนั้นเธอก็หันมาทำไข่ตุ๋นเนื้อปูโรยหน้าด้วยต้นหอมผักชีนิดหน่อย ตามด้วยผัดผักบุ้งใส่เต้าเจี้ยว พออาหารทุกอย่างเสร็จเธอก็จัดโต๊ะและเรียกเด็กๆออกมาจากห้อง
"หลิงเอ๋อร์..พาน้องออกมากินข้าวได้แล้วลูก..อาหารพร้อมแล้ว"
"ค้าบบบบ" พอแม่เรียกกินข้าวสองพี่น้องก็จูงมือกันเดินออกมา
"แม่ต๋า..หอมมากเยย..ท้องน้อยๆของหยาวหยาว..ย้องจ๊อกๆเยยจ้ะ" ลี่หลินถึงกับอยากขำดังๆให้กับใบหน้าอันจริงจังของลูกสาว
"ไหนแม่จ๋าดูซิ..ว่าท้องของเหยาเหยาร้องจ๊อกๆจริงรึป่าว"ลี่หลินเปิดดูท้องน้อยๆของเหยาๆและเฟยหลิงก่อนจะจี้ที่เอวแกล้งลูกๆนิดหน่อย
"คิก คิก ยอมแพ้แล้วครับแม่ต๋า/// คิก คิก คิกยอมแย้วค้าา เกอเก้อช่วยน้อนด้วยยย"
"ได้ๆ..มากินข้าวกันดีกว่าลูก..หลิงเอ๋อร์ถ้าข้าวหมดเติมได้นะลูกนี่ของลูกจ้ะ...ส่วนถ้วยนี้ของเหยาเหยา..ถ้าไม่อิ่มเติมได้เหมือนนะจ๊ะ..ลงมือได้เลย"
พอเด็กน้อยทั้งสองได้ลิ้มลองรสชาติของไข่ตุ๋นปูก็เอ่ยชมมารดาไม่ขาดปาก
"อืมมม..อืมม..อาหย่อยมากเยยค้าบแม่ต๋า..เนื้อก้องขาวๆนี่หวางมากเยย"
"ช่ายๆเกอเก้อพูดถูก..เนื้อขาวหวางมาก"
"เรียกว่าเนื้อปูจ้ะลูก..ถ้าชอบแม่จะทำให้อีก..นี่ซดน้ำซุปด้วยจะได้คล่องคอ..ลูกๆต้องกินผักด้วยนะ..นี่เรียกว่าผักบุ้ง..ผักบุ้งช่วยบำรุงสายตา..กินแล้วตาหวานสวยๆเลยนะ" ลี่หลินพยายามหาวิธีหลอกล่อให้เด็กกินผัก
"จ๋วยหย๋อ..หยาวหยาวกิง..หยาวชอบจ๋วยๆ..เกอเก้อกิงมะ..จ๋วยนะ"
"..." ลี่หลินแทบหลุดขำเมื่อเห็นใบหน้าลูกชาย
"หลิงเอ๋อร์กินได้ลูก..ผักบุ้งช่วยบำรุงสายตาให้มองเห็นชัดขึ้น..ส่วนเหยาเหยา..เกอเก้อเป็นผู้ชายต้องเรียกว่าหล่อนะจ๊ะไม่ใช่สวย..ส่วนผู้หญิงแบบแม่กับเหยาเหยา..ถึงเรียกว่าสวย..จำไว้นะลูก" ลี่หลินไม่รู้ว่าลูกจะเข้าใจไหมแต่เธอจะพยายามสอนไปเรื่อยๆให้เด็กๆค่อยๆซึมซับไปก็ได้
" อ๋อออ..หย่อ..จ๋วย..เกอเก้อหย่อ..หยาวหยาวจ๋วย..คิกคิก" เหยาเหยานั่งทบทวนกับตัวเองส่วนพี่ชายได้เเต่งนั่งอมยิ้มพอใจที่น้องสาวบอกว่าตัวเองหล่อ
ซักพักเด็กๆก็กินอิ่ม ลี่หลินเก็บถ้วยจานไปล้างแล้วมาผสมน้ำเช็ดตัวให้เด็กๆและสอนให้เด็กๆแปรงฟัน ทั้งสองทำตามอย่างว่าง่าย จากนั้นเธอก็พาเด็กๆเข้าห้องแต่ยังไม่ให้นอนเพราะกลัวอาหารไม่ย่อย
เธอเอาของเล่นสื่อการเรียนรู้ต่างๆที่เสริมสร้างพัฒนาการของเด็กออกมาให้ลูกๆเล่น ทั้งเรื่องสีต่างๆ ผลไม้ สัตว์ ตัวเลข การบวกการลบโดยมีผลไม้ที่เธอเอาออกมาจากมิติมาให้เด็กๆลองนับดูแบบง่ายๆ
เล่นไปซักพักเธอก็กล่อมลูกๆเข้านอน จากนั้นเธอก็เข้าไปในมิติที่ห้องทำงานของเธอเพื่อทำใบราคาต้นทุนสินค้าที่รับมาขาย จากนั้นเธอก็ทำเป็นแคตตาล็อกที่บอกขนาดและราคาของสินค้านั้นๆอย่างชัดเจน อาจจะต้องใช้เวลาหลายวันหน่อย โชคดีที่ช่วงนี้ทุกคนอยู่แต่ในบ้านไม่ได้ออกไปไหน ใช้เวลาซักพักเธอก็ไปอาบน้ำและออกมานอนที่เตียงเตากับลูกๆ พอหัวถึงหมอนเธอก็หลับไปทันที
หลายวันต่อมาถึงหิมะจะหยุดตกแล้วทุกคนก็ยังคงใช้ชีวิตในบ้านกันเหมือนเดิมเพราะหิมะยังไม่ละลาย ลี่หลินช่วงนี้พยายามบำรุงลูกน้อยทั้งสองก็ได้ผลเป็นอย่างมาก ผิวที่เคยเหลืองก็เริ่มขาวนวลเปล่งปลั่ง แก้มที่เคยตอบตอนนี้ก็เริ่มย้วยคล้ายก้อนซาลาเปา พุงน้อยๆตอนนี้ป่องและกลมมาก ส่วนแคตตาล็อกสินค้าเธอก็ทำไว้เสร็จหมดแล้ว
- อาหาร
- เครื่องครัว
- เครื่องนอน
- เสื้อผ้าสำเร็จรูป, ผ้า, อุปกรณ์ตัดเย็บ
- เครื่องสำอาง
เธอแยกประเภทแคตตาล็อกและทำไว้อย่างละ 5 เล่ม ใจจริงเธออยากให้ทุกคนมีรายได้ จะได้ไม่ต้องทนอดอยาก เธอจึงอยากทำเหมือนร้านค้าส่งที่มีทุกอย่าง ให้คนอื่นมารับไปขาย แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเธอจะต้องเป็นคนเลือกเองว่าจะร่วมงานกับใครเพราะมันจะต้องส่งผลกับเธอเเละครอบครัวจึงต้องคิดให้ถี่ถ้วน
ตอนหน้าลี่หลินจะเข้าไปขายของในตลาดมืดแล้วน๊าา
- ผู้เขียน
