“สวัสดีครับคุณน้า” ชาญวิทย์ลุกขึ้นพร้อมยกมือไหว้เจ้าของบ้านอย่างมีมารยาท ก่อนที่เจ้าของบ้านจะพยักหน้ายกมือรับไหว้แล้วเชิญเขานั่งลงเหมือนเดิม
“ลมอะไรหอบหลานบุ๊กมาถึงบ้านน้าได้ฮึ” วันศุกร์เอ่ยถามว่าที่ลูกเขยทันที
“พอดีผมจะไปเยี่ยมหมวยที่โรงพยาบาล แต่น้องบอกว่าหมอให้กลับบ้านแล้ว ผมเลยมารอหมวยที่บ้านครับ”
“อือ...ช่างเป็นคู่หมั้นที่ใส่ใจดีเสียจริงหลานบุ๊ก ไม่สิ ต้องเรียกลูกบุ๊กแล้ว เพราะอีกสามเดือนข้างหน้าเราจะได้เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว” เจ้าสัวอิทธิพลเอ่ยพร้อมยกมือลูบไล้คางสากที่มีไรหนวดสีขาวขึ้นมาตามสันกรามและคางสากของตนเอง
“งั้นผมขอเรียกป๊ากับม๊าเลยนะครับ” ชาญวิทย์รีบเปลี่ยนคำเรียกทั้งสองทันทีเมื่อได้รับอนุญาตแล้ว
ฮ่าๆ
“ดูสิม๊า ลูกเขยของเราคนนี้เป็นงานเสียจริง ว่าแต่เจ้าวันชัย พ่อของเราเป็นยังไงบ้าง”
“สบายดีครับป๊า ตอนนี้ป๊าก็อยู่บ้านเลี้ยงนก ปลูกต้นไม้ครับ”
“ดีๆ ให้เจ้าสัวชัยได้พัก
