บทที่ยี่สิบเอ็ด ลาก่อนเสี่ยวไป๋3

1058 คำ

ตลาดในเมืองในเวลานี้เองนั้นก็เต็มไปด้วยผู้คนแบบเนืองแน่นดั่งเช่นทุกที และกลุ่มของเยว่เหยียนเองก็กลายเป็นจุดสนใจโดยแทบจะทันทียามย่างกายเข้ามายังบริเวณตลาดแห่งนี้            ภาพคุณชายที่มีใบหน้าสวยเฉี่ยวปานหญิงล่มเมืองเดินเคียงคู่มากับแม่นางใบหน้าสวยหวานปานน้ำผึ้งแต่ก็ดูคล้ายกับเขาเสียสี่ส่วนที่มาพร้อมกับแม่นางน้อยที่ฉายแววงามล่มแคว้นพากันเดินเล่นอยู่กลางตลาดด้วยกันนั้นทำให้เหล่าผู้คนที่สัญจรเดินผ่านไปมาอดที่จะลอบมองพวกเขาทั้งสามเสียไม่ได้            'ใยสวรรค์ถึงลำเอียงขนาดนี้' คงบางกลุ่มขบคิดในใจเมื่อคิดว่าสวรรค์ช่างลำเอียงในการปั้นคนเสียจริง            "เยว่เยว่อันนี้ข้าให้เจ้า" เหมยลี่หยิบกำไลหยกที่ซื้อมาสวมให้เยว่เหยียน            "งั้นข้าเอานี่ให้เจ้าแล้วกัน" เยว่เหยียนก็ทำการซื้อของให้เหมยลี่คืนบ้าง            เยว่เหยียนยื่นที่ติดผมรูปผีเสื้อสีเงินสวยไปให้โดยที่เหมยลี่ก็รับมันมาอย

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม