“ฉันมีเรื่องอยากขอร้องคุณ..” รมิตาพูดธุระของตน
“เรื่องที่หมอโทรมาหาฉันหรือเปล่า ฉันพอจำได้ ว่าชื่อที่หมอบอกคือน้องชายของเธอ”
หญิงสาวเม้มริมฝีปาก “ใช่ค่ะ คุณเข้าใจถูกต้อง ฉันต้องการให้คุณช่วยน้องชายของฉัน!”
เขากระตุกยิ้มมุมปาก แล้วหยิบแก้วไวน์ตรงหน้ามากระดกดื่ม ก่อนช้อนสายตามองสาวสวยที่เขาเกือบได้เชยชมสมใจหลายครั้งหลายครา
“แล้วฉันจะได้อะไรตอบแทน” เขาย้อนถามเสียงแข็ง
คนถูกถามสั่นเทา เพราะไม่รู้มีอะไรคู่ควรที่จะให้กับเขาได้
“ฉันไม่มีอะไรตอบแทนคุณหรอกค่ะ เงินฉันก็คงมีไม่เท่าคุณ” รมิตาสารภาพ
“อะไรกันรมิตา ชีวิตน้องชายเธอไม่มีค่าเลยงั้นเหรอ เธอหาอะไรที่คู่ควรมากพอให้ฉันไมได้เลยหรือไงกัน!”
ยิ่งถูกต้อน ยิ่งรู้สึกจนมุม ไม่อยากเอ่ยคำนั้นออกมา เธอกลัวหัวใจตัวเอง
“เอาเป็นว่าฉันขอเรียกร้องเองได้ไหมรมิตา!”
หญิงสาวเงยหน้าสบตา
“ฉันต้องการตัวเธอสามเดือน แลกกับการช่วยชีวิตน้องชายเธอ เป็นยังไงสม
