รมิตารู้สึกอับอาย ไม่ได้อยากร้อง แต่มันเกิดขึ้นตามสัญชาตญาณ เขาก้มลงอีกครั้งละเลงลิ้นร้อนบนยอดบัว แล้วดูดกลืนมันหายเข้าไปในโพรงปาก
“อ๊า...” เสียงหวานครางแผ่ว ทำเอาคนทำพึงพอใจ
เมื่อรับรู้ว่าคนใต้ร่าง ยินยอมพร้อมใจไปกับการปรนเปรอ ปวรปรัชญ์แน่ใจว่าสามารถทำเรื่องอย่างว่ากับเธอได้ปกติทั่วไป ลิ้นร้อนตวัดไล้ไปตามเนื้อนวล มือบีบเคล้นทรวงงามหนักสลับเบา ใบหน้าเรียวสวยส่ายจนเรือนผมนุ่มกระจาย เขาลากไล้ลิ้นร้อนตามเรือนร่างผ่านมาจนถึงเอวคอดกิ่วและต่ำลงจนถึงเนินเนื้ออวบอิ่ม
ปวรปรัชญ์เงยหน้า เห็นเธอผงกศรีษะมองมา แววตาหวานฉ่ำ มองดูช่องทางรักเห็นน้ำหวานกำลังเยิ้มออกมา นิ้วร้ายจึงเริ่มรุกรานด้วยการแตะแผ่วตรงกลีบงาม แล้วแยกห่าง
“อ๊ะ! ซี๊ด!” เธอครางกระเส่าทันทีที่ถูกกระทำ
เขาจ้องมองเกสรแดงระเรื่อ มันกำลังเต้นระริกไปตามแรงกระสันผู้เป็นเจ้าของ ปวรปรัชญ์กระตุกยิ้มมุมปาก เขาจะทำให้เธอร้องครวญครางจนแทบคลั่งให้
