เมื่อลัดเลาะตามลำธารใสไปพ้นหุบเขาอันรกเรื้อพันธ์ไม้ จึงได้พบทะเลสาบกว้างใหญ่ ที่มีรูปโค้งดั่งเสี้ยวพระจันทร์
บนผิวน้ำมีละอองหมอกโรยสายเบาบาง ในม่านหมอกปรากฏเรือสำเภาสามลำแล่นเอื้อยไหลเรียงเป็นแถว
ทั้งสามสำเภาประดับตบแต่งงามตะการ มีโคมระย้าห้อยเรียงรายดั่งเหลาสุราลอยน้ำ ซ้ำยังได้ยินเสียงดนตรีรี่ไหลดังแววมาตามสายลม
มองจากระยะไกลยังเห็นสาวนางรำหลายสิบชีวิต กำลังเริงร่ายภายใต้อาภรณ์สีฉูดฉาดบาดตา คละเคล้าเข้ากับแสงพลุที่สว่างวูบวาบ ดูประหนึ่งเป็นนาวาสวรรค์ในแดนสรวงลงมาดิน
" แย่แล้วพี่ชุนชิว เรือไปไกลมากแล้ว ! " อู่จ้าวกู่เสียงร้องลั่น เมื่อทั้งคู่มาหยุดยังเชิงผา ชะเง้อมองสามเรือสำราญที่ลอยล่องไปไกลขึ้น ไกลขึ้น
" ไม่ไกลหรอกน้องชาย เจ้าต้องการขึ้นเรือลำใดเล่า ? " ฮุ้นชุนชิวกล่าวราบเรียบ พลางถอนต้นอ้อข้างเชิงผามาไว้ในกำมือสี่-ห้าต้น
" อ้อ !...นี่ท่านจะพาข้าบินอีกแล้วใช่มั้ย…ยอดเยี่ยมจริงๆ
