" พี่ชุนชิวท่านนี้เป็นศิษย์ของเซียนกระเรียนมรกตแห่งง้อไบ๊เชียวนะ พวกท่านรู้หรือไม่ "
คุณชายหยวนเรียกความสนใจของทุกผู้คน ให้หันมามองฮุ้นชุนชิวเป็นตาเดียว
สายตาเมามายของพวกมัน คล้ายเห็นชายหนุ่มเป็นการแสดงอีกประเภทก็ไม่ปาน
แรกที่ฮุ้นชุนชิวถูกจัดโต๊ะให้นั่งข้างๆองค์หญิง พวกมันต่างสงบปากคำด้วยความเกรงใจองค์หญิงที่นั่งเป็นประทาน แต่พอนางรำมาตามองค์หญิงให้ไปช่วยนักดนตรีซักซ้อมท่ารำของอู่จ้าว
ชั่วเวลาลัดนิ้วมือที่องค์กญิงห่างหายไปจากห้องโถง พวกนักเหยีดหยามมนุษย์เป็นอาชีพจึงเริ่มประพฤติตนตามรสนิยมของพวกมันทันที
" ถ้าเช่นนั้นพี่ชุนชิวท่านนี้ก็เป็นนักพรตเต๋านะซิ !...เล่ากันว่าพวกนักพรตนี่ขี่กระบี่เหินห้าว แทนการขี่อาชานี่จริงหรือไม่ท่านพี่ชุนชิว " ชายร่างอ้วนเตี้ยนัยน์ตาเหลือกโปน ที่นั่งข้างๆคุณชาบหยวน เอ่ยร้องตามด้วยอารมณ์คึกคะนองไม่ยิ่งหย่อน
" ถ้าช่นนั้นพ่อค้าม้าคงต้องปิดยันต์กันนักพรตเข้าเม
