แสงอรุณเรืองรองอาบไล้พสุธา เสียงหมู่ปักษาร้องเริงร่าโผผินบนห้วงนภากว้าง ผสานเข้ากับกลิ่นบุปผชาติที่ลอยละมัยมาตามสายลมบางๆ
บรรยากาศอันแช่มชื่น ช่วยชุบจิตใจอันห่อเหี่ยวของหญิงสาว ให้กลับมีชีวิตชีวาอีกครั้ง
อู่จ้าวสูดลมหายใจยาวๆ รับเอาอากาศบริสุทธิ์ภายนอกวังอันโปร่งโล่งเย็นสบาย รับกลิ่นอายอิสระภาพในรอบ8ปีมาไว้ให้เต็มร่าง
ยามนี้ได้ควบขับอาชาอยู่กลางทุ่งโล่ง จิตใจจึงปลอดโปร่งกระปรี่กระเปร่า คล้ายกลับกลายเป็นดรุณีน้อยออกท่องโลกก็ไม่ปาน
ยิ่งเวลานี้อู่จ้าวอยู่ในชุดทะมัดทะแมง แบบองครักษ์บุรุษ มีกระบี่สะพายข้างเอว เหน็บกริชประจำกายไว้ซอกสายรัด ควบขับอาชาพ่วงพีด้วยความเบิกบานใจยิ่ง
" พี่ซาปาเหตุใดท่านเชื่องช้านักเล่า ? หรือแดนหิมะหนาวเย็นทำให้ท่านเชื่องช้าไปแล้ว " อู่จ้าวหัวร่อเริงร่ากับกู่ลี่ซาปา ที่ควบขับอาชาอยู่ข้างๆ
ทั้งคู่ห่อตะบึงม้าพ่วงพีออกจากวังหลวงตั้งแต่ยังไม่รุ่งสาง มาผ่านด่านออกนอ
