…สายลมเหมันต์บาดผิวกายราวมีดกรีดเฉือน ความหนาวยะเยือกมาเยือนพสุธา พัดพาเอาไอหม่นเหงาคลุกเคล้าเข้ามาในอากาศ
ต้นโบตั๋นยืนซากไร้กลีบดอกสีสัน
ไม่ต่างจากใจคนที่ทั้งโดดเดี่ยวหว้าเหว่ แม้จะอยู่ท่ามกลางผู้คนนับร้อยนับพัน
อู่จ้าวเหม่อมองต้นโบตั๋นแห้งกรังไร้ดอกใบ ด้วยหัวใจชืดชา
การได้สัมผัสกับฤดูเหมันต์ครั้งที่ 8 ในวังต้องห้าม มันทำให้หัวใจนางยะเยือกเย็นชา ไม่ต่างจากหินผาในสายลมหนาว
8 ปีในราชสำนักได้เปลี่ยนแปลงดรุณีน้อยสดใสซุกซน ให้กลับกลายเป็นโฉมสะคราญงามสะพรั่งในวัย 23
บัดนี้อู่จ้าวเป็นสาวชาววังผู้มากด้วยจริตจะก้าน มากเล่ห์เพทุบาย ตามสภาพของเหล่านางในอันอุดมด้วยจิตใจวกวน ยากหยั่งถึง
การเอาตัวรอดภายในวังวิจิตรตระการตา เสริมแต่งให้นางแพรวพราวทั้งเนื้อตัวและจิตใจ แม้จะผ่านเรื่องเลวร้ายมาไม่น้อย อู่จ้าวยังคงยืนหยัดอยู่โดยไม่คลอนแคลน ไม่หวั่นไหวกับแรงริษยาใดๆที่พวยพุ่งมา
ถึงอู่จ้าวจะไม่ได้รั
