อาญารักเจ้าพ่อกาสิโน

ตอนที่สอง ผู้หญิงปากดี

การเดินตามเจ้านายที่ได้ยินมาว่านานๆ ครั้งเขาจะลงมารับรองแขกสักครั้งหนึ่งทำให้พริมารู้สึกไม่ค่อยชอบใจกับการต้อนรับที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ หล่อนคิดว่าเลขาของเขาเองยังเต็มใจรับรองลูกค้ากว่าเขาเสียอีก...

พริมาเพิ่งย้ายมาทำงานโรงแรมนี้ได้ไม่กี่วัน รับรองลูกค้าวีไอพีกาสิโนมาก็ตั้งมากมาย ไม่เคยเห็นเขาลงมารับลูกค้าเอง แต่กับเจ้าชายคนนี้เขามารับรองด้วยตัวเอง จึงได้เห็นเขาเป็นครั้งแรก...

อัครวินธ์ นิโคลาส ปีเตอร์สัน เจ้านายของหล่อนคนนี้มีชื่อเสียงโด่งดังเรื่องความเก่งที่สามารถสร้างโรงแรมห้าดาวเบียดแข่งกับโรงแรมใหญ่ในลาสเวกัสได้ ความหล่อเหลาและเจ้าชู้เหลือร้ายของเขาก็โด่งดังมากกว่าความเก่งของเขาเสียอีก... พริมาเคยมีเพื่อนเล่าให้ฟังว่าพ่อเจ้านายจอมหยิ่งของหล่อนหลอกให้เพื่อนคนนั้นหลงรักจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วก็ทิ้งไปเพราะต้องการเอาแค่ข้อมูลของโรงแรมซึ่งเป็นของฝ่ายตรงข้ามเท่านั้น... เรื่องราวที่ได้ฟังจากเพื่อนบวกกับการที่เห็นเขาบอกเลิกผู้หญิงกับตาทำให้หญิงสาวไม่นึกนิยมชมชอบเขามากเท่าไหร่...

พริมาไม่ได้สนใจอะไรผู้เป็นเจ้านายมากเพราะสายตาของหล่อนไม่ได้เอาไว้มองคนที่หล่อนอาจเอื้อมไม่ถึงอยู่แล้ว เขาจึงไม่ได้อยู่ในความสนใจ ที่หล่อนสนใจที่สุดคือการทำงานที่โรงแรมของเขาเพราะได้รายได้มากกว่าที่เก่า อีกทั้งยังเป็นโรงแรมในเครือเดียวกันกับที่พี่ชายหล่อนทำงาน ทำให้พฤกษ์ยอมย้ายมาทำงานที่นี่เพราะต้องการจะดูแลหล่อนหล่อนจึงยังคิดที่จะทำงานอยู่ที่นี่ไปนานๆทั้งที่ไม่ชื่นชมผู้บริหารเพราะต้องการค่าจ้าง... คิดว่าคงไม่ได้เจอเขาบ่อยมากเท่าไหร่นับจากนี้ไป...

อัครวินธ์พาเจ้าชายซึ่งเป็นโอรสของกษัตริย์แห่งประเทศผู้ค้าน้ำมันรายใหญ่เดินชมกาสิโนที่โอ่อ่ากว้างขวางและใหม่เอี่ยมของตนแล้วก็ไม่ได้พูดหรือแนะนำอะไรมาก เพราะรู้ว่าคำพูดของเขาไม่น่าสนใจเท่าไพ่ในมือของพนักงานที่เจ้าชายองค์นั้นจ้องตาเป็นมันอยู่ราวกับว่าต้องการเข้าไปนั่งเล่นเสียเดี๋ยวนั้น...

"ถ้าเจ้าชายประสงค์จะเล่น เราจะเปิดวงเงินให้พระองค์ก่อนหนึ่งล้านดอลลาร์ และผู้ติดตามสองคนอีกคนละห้าแสนดอลลาร์เพื่อเป็นการขอบคุณที่พระองค์ให้เกียรติพักกับเรา" อัครวินธ์เสนอเงินก้อนโตมากให้เจ้าชายหนุ่มกับองครักษ์ นั่นไม่ใช่รายจ่ายของเขาแต่เงินนี่คือเหยื่อที่จะล่อเจ้าชายผู้ร่ำรวยให้ติดกับมานั่งเล่นกาสิโนที่นี่และผลาญเงินกันให้สนุกสนาน เมื่อผู้เล่นหน้ามืดตามัวเงินที่เขาให้ไปก่อน ก็จะได้กลับคืนมาหลายเท่าอย่างที่ใครก็คาดไม่ถึง... เพราะนี่แหละคือกาสิโน นี่แหละคือลาสเวกัส... ที่ทุกคนขนานนามว่าเป็นเมืองคนบาป

เจ้าชายหนุ่มทรงพอพระทัยเป็นอย่างมากกับของขวัญที่ชายหนุ่มให้และทรงเลือกที่จะเล่นไพ่ที่มีเซียนพนันล้อมวงเล่นกันอยู่ เหล่าอิสตรีรูปร่างงดงามที่รายล้อมเหล่าผีพนันพวกนั้นอยู่เป็นที่ต้องตาของพระองค์จนอยากจะเป็นผู้ชนะในเกมเพื่อดึงสตรีพวกนั้นมาคอยลุ้นที่ฝั่งพระองค์แทน จึงไม่สนใจเจ้าของโรงแรมที่มาส่งพระองค์เท่าไหร่หลังจากที่ได้ชิปมูลค่ามหาศาล พระองค์ก็สนใจเกมการพนันซึ่งเป็นของต้องห้ามแต่ทว่ายั่วยุเหลือเกิน องครักษ์ก็ไม่คิดจะห้ามปรามพระองค์เพราะชิปห้าแสนที่ได้มา ก็ทำให้พวกเขาอยากลองเสี่ยงดวงดูบ้างเช่นกัน...

หลังจากให้บริการแขกวีไอพีเรียบร้อยแล้วอัครวินธ์กำลังจะบอกให้พนักงานต้อนรับแยกย้ายกลับไปทำงานของตัวเองได้ เขาก็หันไปเจอน้องชายกับน้องสะใภ้ที่กำลังมาเดินเยี่ยมชมโรงแรมของเขาอยู่ในกาสิโนฝั่งวีไอพี...น้องสะใภ้ของเขาโบกมือทักพนักงานหน้าหมวยซึ่งเขาเพิ่งรู้ว่าเป็นคนไทยหลังจากที่น้องสะใภ้เรียกหล่อน พนักงานของเขาก็ขออนุญาตเขาเป็นภาษาสากลก่อนจะเดินไปหาภรรยาของน้องชายอัครวินธ์ และเขาก็เดินตามหล่อนไปเงียบๆ ไม่นึกว่าพนักงานต้อนรับโรงแรมของเขาจะสนิทสนมกับน้องสะใภ้ได้เพราะอีกฝ่ายอยู่ไทยอีกฝ่ายอยู่อเมริกา...

เจ้าพ่อกาสิโนหนุ่มเห็นพนักงานของตนเองพูดคุยกับน้องสะใภ้เอ่ยทักทายกันด้วยความตื่นเต้น เพราะคงไม่รู้ว่าต่างฝ่ายต่างจะมาเจอกันที่นี่... คิดว่าสองคนนี้คงสนิทกันไม่มากเพราะพนักงานของเขาถามถึงน้องชายเขาว่าเป็นใคร แสดงว่าพนักงานของเขาไม่รู้เรื่องที่รุ่งอรุณกำลังจะแต่งงานกับน้องชายเขา

พนักงานที่อัครวินธ์เพิ่งได้ยินน้องสะใภ้เรียกหล่อนว่าพริกตื่นเต้นมากเมื่อรู้ว่ารุ่งอรุณเป็นแฟนกับน้องชายเขาและคงไม่รู้ว่าสายเลือดอีกครึ่งหนึ่งของเขากับน้องชายเป็นสายเลือดไทย หล่อนจึงกล้านินทาเขากับน้องชายในระยะเผาขนว่า... ข่าวเล่าลือในหมู่พนักงานบอกว่าน้องชายของเขาซึ่งเป็นน้องคนเล็กของบ้านนั้นเป็นคนดีเจ้าชู้น้อย ส่วนเขากับพี่ชายอีกคนนั้นเจ้าชู้มากๆ จนไม่กล้าเข้าใกล้ ยิ่งตัวเขาเองยิ่งห่วยจนไม่น่าเอามาทำพันธุ์

กรามของอัครวินธ์ขบกันกรอดๆ เข่นเขี้ยวอยากบีบคอแม่พนักงานใหม่ยิ่งนักที่วิจารณ์เขาอย่างสนุกปากทั้งที่หล่อนเองก็เป็นพนักงานในปกครองของเขา ยิ่งได้เห็นอัครินทร์น้องชายของตัวเองหลุดหัวเราะออกมาแล้วเขายิ่งโมโหที่พนักงานตนเองไม่เคารพตนเองเลย... มีแต่สีหน้าตกใจของน้องสะใภ้ที่พยายามห้ามปรามให้แม่พริกปากจัดให้หยุดพูดเท่านั้นที่ทำให้เขายังใจเย็น ไม่เชือดแม่พริกนี่กลางกาสิโน...

"เป็นยังไงบ้าง นายเสือ คุณวันรุ่ง" เขาคิดว่าถึงเวลาที่ต้องแสดงตัว จึงเอ่ยทักน้องชายกับน้องสะใภ้ไปเสียงดังชัดถ้อยชัดคำ และก้าวมายืนข้างๆ พนักงานสาวที่ไม่เคยอยู่ในสายตาเขามาก่อน แต่ตอนนี้หล่อนได้รับสายตาพิฆาตจากเขาไปเต็มๆ

หน้าของพริมาซีดเจื่อนแต่แววตาดูตื่นตระหนกมาก เมื่อเขามองด้วยสายตาแจ่มชัดว่า ได้ยินทุกเรื่อง และฟังออกทุกอย่าง...