อาญารักเจ้าพ่อกาสิโน

ตอนที่หนึ่ง... ผู้ชายอันตราย 2

พฤกษ์เดินออกมาส่งน้องสาวไปทำงานด้วยสายตาที่เป็นห่วงเป็นใย... พริมาดูตัวเล็กบอบบางหากแต่ขยันทำงานอย่างขยันขันแข็ง หล่อนยืนกรานตั้งแต่เรียนจบว่าจะมาทำงานในลาสเวกัสเมืองคนบาปเพื่อเก็บเงินให้ได้มากๆ แม้เขาจะบังคับให้หล่อนอยู่ในแมสซาชูเซตส์กับเขาหล่อนก็ไม่ยอมสุดท้ายเขาต้องย้ายที่ทำงานตามหล่อนมาเพื่อจะได้ตามมาดูแล ก็ดูหล่อนสิ จะไม่ให้เขาเป็นห่วงจนต้องตามมาอยู่ด้วยได้อย่างไรกันเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ คนเดียวกระมังที่มีความตั้งใจอย่างแรงกล้าที่จะยืนหยัดอยู่ในลาสเวกัส เมืองที่คนบาปเดินกันให้พล่าน...

“แล้วเจอกันค่ะ” หญิงสาวยิ้มให้พี่ชายแล้วก็เดินทางมาทำงานที่โรงแรมกาสิโนแห่งใหม่ของตระกูลปีเตอร์สัน...

ด้วยรูปร่างหน้าตาและการตั้งใจที่จะเรียนรู้หลายภาษาทำให้หล่อนได้รับหน้าที่สำคัญคือการต้อนรับลูกค้าระดับวีไอพีในกาสิโน... เรื่องรายได้และทิปนั้นไม่ต้องพูดถึง... หล่อนทำงานเพียงปีเดียวคงได้เท่ากับทำอาชีพธรรมดาหลายปีแม้ต้องแลกกับการอยู่ในสถานที่ที่ไม่ค่อยชอบและอยู่ท่ามกลางผีพนันจอมเจ้าชู้ทั้งหลายก็ตาม แต่ความต้องการชีวิตที่ดีกว่าการเติบโตมาในบ้านเด็กกำพร้าทำให้หล่อนต้องดิ้นรนทำงานสุจริตที่ทำให้หล่อนขยับเขยื้อนฐานะให้สูงเรื่อยๆ

เวลาของหล่อนน้อยมาก หล่อนจึงเข้าโรงแรมผ่านทางล็อบบีโอ่โถงของโรงแรมที่ทำงาน การเร่งรีบเพราะใกล้ถึงเวลานัดนั้นทำให้หล่อนไม่ได้มองว่าใครต่อใครมองชื่นชมในความสวยงามของหล่อน หรืออีกนัยหนึ่งคือ หล่อนถูกมองจนชินชาเสียแล้วจึงไม่ค่อยสนสายตาคนที่มองมาสักเท่าไหร่ นึกรำคาญคนที่มองหล่อนด้วยซ้ำไป...

สายตาของหญิงสาวสะดุดที่หนุ่มหล่อร่างสูงในสูทสีดำซึ่งเป็นเครื่องแบบของพนักงานต้อนรับในกาสิโนเช่นเดียวกับที่หล่อนสวมมา... พริมารู้ว่าเขาต้องอยู่ร่วมทีมเดียวกันและรอต้อนรับแขกอยู่จึงเดินเข้าไปหาทันที

“เฮ้ จอร์จ นายมาอยู่ในทีมที่รอต้อนรับเจ้าชายจากเอเชียด้วยใช่ไหม” หล่อนเอ่ยถามเพื่อนหนุ่มหน้าตาดีที่เป็นพนักงานต้อนรับในกาสิโนวีไอพีเช่นเดียวกันด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร...

“ใช่แล้ว” จอร์จ ยิ้มทักทายแม่สาวทรงเสน่ห์แห่งห้องกาสิโนวีไอพี ใครๆ ต่างก็รู้จักพริมาดีว่าหล่อนเป็นคนที่อัธยาศัยดี พูดได้หลายภาษามากด้วยความสามารถเหมาะสมกับตำแหน่งงานมาก อีกทั้งความสวยงามน่ารักและลูกล่อลูกชนแพรวพราวของหล่อนทำให้พวกเสือ สิงห์ กระทิง แรดในกาสิโนถูกใจหนักหนา ลูกค้าบางรายทุ่มทิปให้หล่อนจนเก็บกำแทบไม่หวาดไม่ไหวจนใครต่อใครต่างอิจฉา แต่ก็ไม่มีใครสามารถคิดร้ายกับหล่อนได้ลงเพราะหล่อนยังเป็นเพื่อนร่วมงานที่น่ารักมากแม้จะพูดตรงไปหน่อยในบางครั้งก็ตามที...

“แล้วนี่สตีเฟ่นเลขาของบอสใหญ่ไม่มาหรือ” จากสายที่โทรไปเรียกให้มาทำงานด่วนนั้นทำให้หล่อนรับรู้ว่าเพื่อนในทีมที่จะต้องคอยรับรองเจ้าชายอับดุลนั้นมีใครบ้าง กับสตีเฟ่นหล่อนก็สนิทสนมด้วยเพราะบอสใหญ่ส่งเขามาดูแลแขกคนสำคัญร่วมกับพนักงานต้อนรับก่อนหน้านี้สองสามครั้ง... หล่อนยังเคยบ่นกับสตีเฟ่นด้วยว่าเจ้านายนั้นหยิ่งเหลือเกินที่ไม่ยอมมาต้อนรับแขกคนสำคัญด้วยตัวเอง

“อ้อไม่... มีคนมาแทน” จอร์จยังไม่ได้อธิบายให้พริมาฟังว่าคนที่ยืนใส่สูทที่ยืนหันหลังให้เขากับหล่อนนั้นยอมมาต้อนรับเจ้าชายอับดุลแทนสตีเฟ่น... พริมาเพิ่งเข้ามาทำงานโรงแรมในเครือของปีเตอร์สันไม่นานจึงไม่เคยเห็นหน้าเจ้านายอาจจะแค่เคยได้ยินชื่อหรือฟังข่าวเกี่ยวกับเขามาบ้าง เขาจึงรีบกระซิบบอกหล่อนก่อนที่หล่อนจะเผลอนินทาว่าผู้ชายร่างสูงที่ยืนถัดจากเขาไปไม่ไกลนักคือ อัครวินธ์ นิโคลาส บอสใหญ่ของเขากับหล่อน

จอร์จยังไม่ได้แนะนำให้พริมารู้จักบอสใหญ่ แต่ดาราดังที่เพิ่งเป็นข่าวว่าแวะมาพักผ่อนที่ลาสเวลกัสก็เดินเข้ามาหาบอสใหญ่ของพวกเขาเสียก่อน...

“โอ๊ะ บอสใหญ่ของเรา ไม่เบาเลยนะ” พริมาแอบกระซิบกับจอร์จ เห็นสาวเซ็กซี่เดินเข้ามาหาเจ้านายตัวเองแล้วก็รู้ได้เลยว่าข่าวลือกระฉ่อนเมืองที่บอกว่าเขาเป็นเพลย์บอยตัวร้ายได้รับการยืนยันด้วยสายตาหล่อนแล้วในตอนนี้...

“นิคขา” อลิซาเบธ หรือลิลลี่ที่เพิ่งโดนไล่ออกจากห้องมาได้ยิ้มร่าเมื่อเห็นชายหนุ่มที่หล่อนปรารถนาที่ล็อบบี...

หล่อนตั้งใจจะเดินเข้ามานวยนาดทักทายเจ้าของโรงแรมต่อหน้าพนักงานกระจอกๆ และแขกของโรงแรมนี้ทุกคนเพื่อล้างอายที่เมื่อครู่สตีเฟ่นเอาการ์ดผิวสีร่างล่ำๆ ห้าหกคนไปลากหล่อนออกจากห้องของอัครวินธ์ หล่อนเชื่อว่าหมอนั่นอาจจะเข้าใจผิดและจะต้องเสียใจมากที่ทำเรื่องไร้มารยาทกับหล่อนเช่นนั้น เพราะอัครวินธ์กับหล่อนมีค่ำคืนที่สนุกสนานด้วยกัน เขาจะต้องไม่ลืมหล่อนแน่ ดาราสาวเชื่อมั่นในตัวเองอย่างเต็มเปี่ยม...

“คุณอยู่ที่นี่นี่เอง... ฉันต้องการพูดกับคุณให้รู้เรื่อง เราอยู่ด้วยกันอยู่ดีๆ แท้ๆ แล้วทำไมลูกน้องของคุณต้องเอาคนมาไล่ฉันออกจากห้องคุณด้วยคะ...” อลิซาเบธเดินเข้ามากอดอัครวินธ์

“ผมสั่งเขา”

คนที่กำลังจะเขย่งเท้าจูบเจ้าของโรงแรมห้าดาวชื่อดังหยุดชะงัก

“ปล่อยผมซะลิลลี่ ผมคิดว่าคุณคงจะได้รับค่าตอบแทนแล้ว และไม่กลับมาวุ่นวายกับผมที่นี่อีก... ถ้าคุณสร้างปัญหาให้ผมชีวิตของคุณจะพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือแล้วจะหาว่าผมไม่เตือนไม่ได้นะ” ความเหินห่างเกิดขึ้น ไม่เหมือนกับเมื่อคืนที่เขากระดิกนิ้วเรียกหล่อนขึ้นเตียงด้วย... ใบหน้าเขายังฉาบด้วยรอยยิ้มด้วยซ้ำ... แต่ตอนนี้เขาได้หล่อนแล้วกลับเขี่ยหล่อนทิ้งทั้งที่หล่อนยังไม่อิ่มอกอิ่มใจเลยด้วยซ้ำ

พนักงานของโรงแรมที่แต่งสูทดำเรียบร้อยยืนอยู่ไม่ห่างจากเขามองหล่อนกับเขาตาปริบๆ และได้ยินคำพูดของหนุ่มเจ้าเสน่ห์ที่แสนจะใจร้ายที่สุดในลาสเวกัส...

อลิซาเบธเม้มปาก หล่อนรู้สึกเสียหน้าเป็นอย่างมาก แต่เหนือกว่านั้นคือเสียดาย ชายหนุ่มตรงหน้า ใครได้ไปก็เหมือนขึ้นสวรรค์ แต่ถ้าได้เขาแค่คืนเดียวเหมือนหล่อนก็ไม่ต่างจากตกนรก... เพราะว่าชีวิตที่เหลือจะตกอยู่กับการเพรียกร้องหาเขา...

“คุณใจร้ายและทำฉันเสียใจนะนิค” ดาราสาวแทบไม่มีอะไรจะพูด

“ผมไม่เคยบอกใครว่าผมเป็นคนดี และก็ยอมรับว่าเป็นคนใจร้าย” เขาพยักหน้ารับ “ไปได้แล้วอลิซาเบธ ผมต้องทำงาน” เขาหันหลังให้หล่อน แล้วพยักหน้าให้จอร์จและพนักงานสาวอีกคนของกาสิโนให้เดินตามเขาไป...

เขาไม่หันกลับไปมองอลิซาเบธแม้แต่หางตา... นี่คือการบอกเลิกที่ดูน่าขายหน้าเจ็บปวดมากสำหรับผู้หญิง

พริมามองตามร่างสูงของเจ้านายใหญ่ที่จอร์จบอก เขาดูเลวร้ายเหลือเกินที่ทำเช่นนี้... ในฐานะที่เป็นผู้หญิงด้วยกันก็อดสงสารแม่ดาราสาวนั่นไม่ได้ ดันมาตกหลุมรักคนไม่มีหัวใจอย่างบอสของหล่อนเข้าให้ ดูท่าแล้วเขาคงไม่ค่อยจะแคร์ผู้หญิงนัก เพราะเขาออกจะเพอร์เฟกต์ขนาดนั้นคงเป็นพวกเจ้าชู้เพลย์บอยหลอกฟันผู้หญิงแล้วทิ้งอย่างไม่รับผิดชอบแน่ๆ

ผู้ชายประเภทนี้แหละที่พฤกษ์สอนให้หล่อนอยู่ห่างเอาไว้ให้ไกลที่สุด...

แต่หล่อนคิดว่าพฤกษ์คงไม่ห่วงหล่อนมาก... พริมาเคยได้ยินข่าวไม่ดีกับเขามาก็มากมายเกี่ยวกับเรื่องผู้หญิง แต่ผู้หญิงทั้งหลายที่ตกเป็นข่าวกับเขาก็ล้วนเป็นคนที่มีประวัติดีๆ ไม่ว่าจะเป็นลูกสาวนายธนาคาร แพทย์สาว นางเอก ดาราดัง เขาไม่ใช่คนที่จะกวักมือเรียกใครเข้าหาตัวง่ายๆ พริมาคิดว่าถึงเขาจะเป็นตัวอันตรายยังไง เขาก็คงไม่มีทางเป็นอันตรายกับผู้หญิงธรรมดาๆ อย่างหล่อนได้แน่นอน...