SOMETIME11:หวงเมียขั้นสุด
1865 คำ
SOMETIME 11
*************************
“พี่แทน?”
ฉันเดินเข้าไปหาเขาที่มองหน้าฉันอย่างไม่วางตา แววตาของเขาฉายแววอำมหิตออกมา ถ้าถามว่ากลัวไหม ฉันก็คงต้องตอบว่ากลัวเพราะไม่รู้ว่าที่เขามาที่นี่เขามาทำอะไร
แต่ฉันเชื่อว่าเขาไม่ได้มาหาฉันอย่างแน่นอน เพราะที่ผ่านมาพี่แทนไม่เคยแวะมาหาฉันก่อนเลย ฉันก็เลยมั่นใจว่าเขาไม่ได้มาหาฉัน
พอเห็นหน้าเขาแบบนี้เรื่องรถของพี่อาร์ก็ทำให้ฉันเผลอคิดไปว่าคนที่ทำให้รถพี่อาร์มีสภาพเป็นแบบนั้นอาจจะเป็นเขาก็ได้
“อยากมีสภาพใบหน้าเหมือนรถของมันมั้ย?”
นี่คือประโยคแรกที่เขาใช้พูดกับฉัน ฉันยืนนิ่งมองหน้าเขากลับไป ฉันรู้ว่าเขากล้าที่จะทำร้ายฉันอย่างที่เขาพูดจริงๆ
และฉันคงไม่ต้องถามหรอกนะว่ามันเป็นฝีมือของใครในเมื่อเจ้าตัวก็ออกมายอมรับตรงๆ แบบนี้
ฉันไม่เข้าใจว่าตัวเองไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจอีกในเมื่อก่อนออกมาเราก็ยังคุยกันดีๆ อยู่เลย ฉันก้มมองมือของพี่แทนที่ตอนนี้กำลังถือมีดคัตเตอร์อยู่
“เป็นของกูดีๆ ไม่ชอบ ชอบอ้าขาให้คนอื่นงั้น?”
ร่างสูงเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเข้มต่ำเหมือนให้ฉันรู้ว่าตอนนี้เขากำลังโกรธและโมโหในสิ่งที่ฉันทำมาก
ทั้งที่ฉันยังไม่ได้ทำอะไรให้เขาโกรธเลยสักนิด ฉันก็แค่ขับรถมาเรียนเองกำลังขึ้นเรียนด้วยซ้ำ
“พูดเรื่องอะไรคะ?” ฉันงงในสิ่งที่เขาพูด
ฉันไปอ้าขาให้ใคร ฉันก็อยู่ของฉันดีๆ ยังไม่ได้ไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจเลย ทำไมต้องชอบหาเรื่องกันด้วย จะมีสักวันไหมที่เขาไม่คิดที่จะจับผิดฉัน
อย่าคิดว่าคนอื่นจะทำเหมือนที่เขาทำสิ อีกอย่างฉันก็ไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้นด้วย ที่ผ่านมาเขาก็น่าจะรู้นะว่าฉันเป็นคนยังไง
ฉันแทบไม่ได้สนใจเรื่องผู้ชายด้วยซ้ำเพราะรู้ว่าการที่ฉันสนใจคนอื่นมากกว่าเขาจุดจบมันเป็นยังไง
และนิสัยของเขาก็ไม่ชอบให้คนอื่นเมินเขาด้วย แล้วฉันจะทำแบบนั้นไปเพื่ออะไร
“คืนนี้เจอกันที่ห้อง” พูดจบร่างสูงก็เดินจากไป เขาไม่แม้แต่จะบอกเหตุผลฉันสักคำว่าทำไมถึงมาที่นี่
แต่เชื่อเถอะว่าคืนนี้มันจะจบไม่สวยแน่นอนและฉันก็คงต้องโดนเขาทำอะไรสักอย่างแน่ๆ เขาบอกว่าคืนนี้เขาไม่อยู่ห้องแต่การที่เขากลับห้องมันจะต้องเดือดร้อนมาถึงฉันเชื่อสิ
พี่แทนถ้าได้พูดแบบนี้ออกมาเป็นเรื่องใหญ่ทุกที ฉันถอนหายใจก่อนจะเดินกลับเข้าไปหาเหมยและพี่อาร์ ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าจะช่วยเขาได้ยังไง
ถ้าฉันออกรับแทนทุกคนก็คงคิดว่ามันเป็นฝีมือของแฟนฉัน แค่นี้ทุกคนก็มองพี่แทนเป็นปีศาจของมหาลัยจนไม่มีใครอยากยุ่งกับแฟนของปีศาจอย่างฉันไง ก็มีแค่เหมยที่ยังคบกับฉันเพราะเธอไม่กลัวพี่แทนเลยสักนิด
หลังจากเรียนเสร็จฉันก็เดินไปหาพี่อาร์ที่ห้องเรียนพิเศษ เพราะเขาเพิ่งไลน์มาบอกฉันว่ามีเรื่องอยากจะคุยกับฉันด่วนมากและตอนเย็นนี้ก็ไม่สะดวกที่จะนัดร้านเดิมอีกต่อไป
พอมาถึงก็เห็นว่าพี่อาร์นั่งดีดกีตาร์ร้องเพลงอยู่ในห้องคนเดียว เขาเงยหน้ามามองฉันก่อนจะกวักมือเรียกให้ฉันเข้าไปหาเขา
พอมองหน้าพี่อาร์แบบนี้ภาพใบหน้าของพี่แทนก็ฉายเข้ามาทับใบหน้าของพี่อาร์ เมื่อก่อนพี่แทนก็เคยดีดกีตาร์ร้องเพลงให้ฉันฟังอยู่บ่อยๆ
แต่ตอนนี้เขาไม่ได้ทำมันแล้วและไม่ได้ทำนานแล้วด้วย ไม่สิ ต้องบอกว่าเขาทำแต่เขาไม่ได้ทำให้ฉันเพราะเขาทำให้คนอื่นแทน
“หวานดูเครียดๆ นะคะ?” ฉันฝืนยิ้มกลบเกลื่อน แต่พี่อาร์ก็คงมองออกว่าฉันไม่ได้อยากยิ้มอะไรมากมาย
ฉันมีความทุกข์อยู่ในใจเยอะเกินกว่าที่จะมีรอยยิ้มได้ และความทุกข์ของฉันก็ไม่มีใครมาช่วยบรรเทาได้เช่นกัน นอกจากว่าฉันจะต้องปล่อยวางด้วยตัวของฉันเอง
“พี่อาร์มีเรื่องอะไรอยากคุยกับหวานเหรอคะ?” พอเห็นว่าฉันถาม พี่อาร์ก็วางกีตาร์ในมือลงก่อนจะหันมาหาฉันด้วยสีหน้าที่นิ่งเรียบ
เรื่องที่เขาจะพูดกับฉันคงเป็นเรื่องที่สำคัญมากสินะถึงได้ทำหน้าเครียดแบบนี้
ปกติแล้วพี่อาร์แทบจะไม่ทำสีหน้าจริงจังแบบนี้ด้วยซ้ำ เพราะเขาไม่อยากให้คนอื่นเครียดไปกับเขาด้วย แต่ฉันคิดว่าเรื่องที่เขาจะมาพูดกับฉันนั้นจะต้องเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับฉันแน่ๆ
“แทนแฟนของหวานไม่ชอบพี่เหรอ?”
ฉันตกใจกับคำถามของพี่อาร์มาก ทำไมเขาถึงได้ถามแบบนี้ พี่แทนไปพูดอะไรกับเขาเหรอ
ฉันไม่ได้ตอบคำถามของพี่อาร์ เพราะคนที่จะตอบคำถามนี้ได้ดีที่สุดก็น่าจะเป็นพี่แทนมากกว่า
ฉันก้มหน้ามองมือตัวเองไม่กล้าสบตากับคนตรงหน้า เพราะคนของฉันไปทำร้ายเขาก่อนทั้งที่เขาไม่เคยมีเรื่องกับใครเลย
“กล้องวงจรปิดที่ลานจอดรถพี่เห็นแทนกรีดรถของพี่”
พอพี่อาร์พูดประโยคเมื่อกี้ออกมาทำให้ฉันเงยหน้ามองเขาอย่างตกใจที่เขารู้เรื่องแล้ว
ที่จริงฉันก็พอจะรู้แล้วล่ะว่ายังไงพี่อาร์ก็ต้องรู้เพราะที่ลานจอดรถมันมีกล้องวงจรปิดถ้าอยากเห็นคนทำก็คงไม่อยากหรอก
“พะ...พี่อาร์”
“พี่ไม่เอาเรื่องหรอก แต่ถ้าแทนยังคงหาเรื่องพี่แบบนี้พี่คงไม่โอเคได้ตลอดนะหวาน”
พี่อาร์ยื่นมือมากุมมือฉันที่ทำหน้าไม่ถูก ฉันก็ไม่รู้จะพูดกับพี่แทนยังไงเหมือนกันเพราะเขาไม่ฟังใครเลยนอกจากตัวเอง
ถ้าฉันไปพูดไม่ให้เขาทำร้ายพี่อาร์เขาก็จะหาว่าฉันเข้าข้างคนอื่นและฉันก็จะถูกเขาทำร้ายอีก
ฉันรู้ว่าคงไม่มีใครยอมได้ตลอดไปหรอก พี่แทนคิดว่าตัวเองเป็นใหญ่จะทำอะไรก็ได้ มีแต่คนเกรงกลัวแต่เขาไม่รู้เลยหรือไงว่าบ้านเมืองของเรามีกฎหมายที่ทุกคนต้องทำตาม
ถ้าเกิดว่าไม่ใช่พี่อาร์แต่เป็นคนอื่นที่ไม่ยอมล่ะจะทำยังไง ต่อให้พ่อของเขาจะมีอิทธิพลมากแค่ไหน อย่าลืมนะว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้าเขาจะมาทำตัวใหญ่คับฟ้าไม่ได้
“เราไม่เคยมีเรื่องกันมาก่อน เพราะงั้นต่างคนต่างอยู่ดีกว่านะ”
“หวานขอโทษแทนพี่แทนด้วยนะคะ ค่าเสียหายเดี๋ยวหวานจะชดใช้ให้เองค่ะ”
พี่อาร์ส่ายหน้าปฏิเสธไม่รับความช่วยเหลือจากฉัน เขาบอกว่าเรื่องนี้เขาจัดการเองได้ ยิ่งเขาดีกับฉันฉันก็ยิ่งละอายใจตัวเอง ที่เขาต้องเดือดร้อนแบบนี้ก็เพราะคนของฉัน
ฉันเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมพี่แทนถึงไม่ชอบพี่อาร์มากขนาดนั้นทั้งที่พี่อาร์ไม่เคยไปทำอะไรให้เขามาก่อน อีกอย่างพี่อาร์มีแต่คนชื่นชอบเขาและเขาก็ไม่เคยมีเรื่องกับใครด้วย
“พี่คงต้องรบกวนให้หวานไปส่งพี่แล้วล่ะค่ะ เพราะรถของพี่ตอนนี้เข้าศูนย์เรียบร้อยแล้ว”
พี่อาร์พูดยิ้มๆ ฉันยินดีที่จะไปส่งเขาแน่นอน ที่รถของเขาเป็นแบบนั้นมันก็เป็นเพราะพี่แทนคนเดียว
ฉันกับพี่อาร์เดินออกมาข้างนอกก็เห็นว่ามีคนยืนมุงดูอะไรบางอย่างที่หน้าคณะ ทำให้เราสองคนเดินไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นทำให้เห็นว่ามีรูปของพี่อาร์ติดอยู่ที่บอร์ดเต็มไปหมดเลย แถมยังมีตัวอักษรเขียนไว้ว่า
‘มึงตาย’
พี่อาร์เองก็ตกใจเหมือนกันที่เห็นว่าเป็นรูปของตัวเอง นี่มันไม่ธรรมดาแล้วนะ คิดจะขู่ฆ่ากันเลยเหรอ ทำไมพี่แทนทำแบบนี้
เขากล้ามากเลยนะที่ทำอะไรไปโดยไม่คิดแบบนี้ ทุกคนหันหน้ามามองพี่อาร์ที่ยืนอยู่ข้างฉันแล้วถอยห่างจากพวกเราเหมือนว่าจะกลัวโดนลูกหลงด้วยอย่างนั้น
“หวานว่าพี่อาร์ต้องไปแจ้งความลงบันทึกประจำวันแล้วนะคะ” ฉันเสนอ เพราะแบบนี้มันเกินไปแล้ว
ฉันเองก็แอบเป็นห่วงพี่อาร์มากเหมือนกัน เพราะฉันคิดว่าพี่แทนกล้าที่จะทำร้ายคนอื่นได้โดยที่ตัวเองไม่รู้สึกผิดอะไร
และเขาก็กล้ามากพอที่จะฆ่าฉันให้ตายตามพี่อาร์ไปด้วย ฉันเคยได้ยินคนอื่นเล่ามาว่าใครที่กล้าหักหลังเขาตายไม่ดีสักคน
“ถ้าปล่อยไว้แบบนี้...”
“พี่ไม่อยากให้มันเป็นเรื่องใหญ่น่ะ”
พี่อาร์ถอนหายใจก่อนจะจูงมือฉันไปที่ลานจอดรถเหมือนไม่อยากเห็นภาพใบหน้าตัวเองอีกแล้ว
ฉันเข้าใจความรู้สึกของพี่อาร์ดีนะ มีเรื่องแบบนี้ก็คงไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่งกับพี่อาร์อีกแล้วล่ะ ทำไมพี่แทนใจร้ายขนาดนี้ เขาทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร
“เดี๋ยวเรื่องมันก็เงียบไปเอง”
“พี่อาร์คิดอย่างนั้นเหรอคะ?”
แต่ฉันไม่คิดอย่างนั้น ยิ่งพี่อาร์ไม่โต้ตอบอะไรพี่แทนก็ยิ่งได้ใจและยิ่งทำมากกว่าเดิม ฉันรู้นิสัยร้ายกาจของพี่แทนดีว่าเขาทำได้มากกว่าที่ปากของเขาพูด
“ตอนนี้พี่ยังทนได้ค่ะ แต่ถ้าวันไหนที่พี่ทนไม่ได้มันก็คงต้องมีวันที่พี่ลุกขึ้นมาตอบโต้บ้างแหละ”
พี่อาร์พูดยิ้มๆ เขาเองก็เป็นคนที่มีความอดทนสูงเหมือนกันนะ แต่ก็ไม่รู้ว่าเขาจะทนได้อีกนานแค่ไหน
ฉันอยากให้พี่แทนได้รับผลกรรมกับสิ่งที่ตัวเองได้ทำบ้างเขาจะได้รู้ว่าไม่ควรทำกับคนอื่นแบบนี้ ไม่ใช่ว่าฉันไม่รักเขานะ
ก็เพราะว่าฉันรักเขาไงฉันถึงไม่อยากให้เขาทำผิดเหมือนที่ผ่านมา
- ผู้เขียน
