SOMETIME12:ทรมานเมียขั้นสุด[รุนแรง]
2128 คำ
SOMETIME 12
*************************
ฉันกลับเข้ามาในห้องด้วยหัวใจที่เต้นรัวไม่รู้ว่าพี่แทนจะทำอะไรกับฉันบ้าง กลัวไปหมด กลัวว่าตัวเองจะอยู่ไม่ถึงพรุ่งนี้
แต่ละย่างก้าวที่เดินเข้าไปในห้องมันเหมือนหนามที่คอยทิ่มแทงเท้าฉันอยู่ตลอดเวลา
สายตาของฉันเหลือบไปเห็นพี่แทนที่นั่งอยู่ที่โซฟาหน้าทีวี เขาพาดขาไปที่โต๊ะ รองเท้าของเขาก็ถอดระเกะระกะ
เขาหันมามองฉันที่ยืนตัวสั่นอยู่ด้านหลังเขา ฉันกำชายเสื้อตัวเองเอาไว้แน่นมองพี่แทนเหมือนเป็นยมทูตที่มารับวิญญาณฉันไป
สายตาที่เขามองฉันนั้นมันน่ากลัวจนหายใจไม่ออก ไม่เคยมีครั้งไหนเลยที่กลับเข้าห้องมาแล้วรู้สึกสบายใจ เวลาที่อยู่กับผู้ชายคนนี้มันมีแต่ความทุกข์อยู่ในใจ
คำพูดแต่ละคำของเขามันคอบทำร้ายจิตใจฉันและการกระทำเขาอีกที่ทำให้ฉันเจ็บไม่เลิกสักที ก็ไม่รู้ว่าเขาจะเก็บฉันเอาไว้ทำไม
ทำไมไม่ปล่อยฉันไปในเมื่อสิ่งที่เขาทำมันก็แสดงชัดเจนอยู่แล้วว่าเขาไม่ได้รักฉัน หรือว่าที่เก็บฉันเอาไว้เพื่อเป็นที่รองรับอารมณ์รุนแรงของเขาเท่านั้น
“ไปไหนมา?” น้ำเสียงติดไม่พอใจที่ฉันมาหาเขาช้าแบบนี้ และฉันรู้ว่าเขาเองก็รู้ว่าฉันไปไหนมา
คนของเขามีอยู่มากมายเต็มไปหมด ไม่แปลกหรอกที่เขาจะรู้ความเคลื่อนไหวของฉันทุกเวลาแบบนี้
ไม่ว่าฉันจะไปไหนมาไหนหรือทำอะไรกับใครเขารู้หมดไม่เห็นต้องมาถามเลยนี่
“หวานไปส่งพี่อาร์ค่ะ”
ฉันไม่คิดที่จะโกหกเขา เพราะคิดว่าโกหกไปยังไงก็โดนเขาจับได้อยู่ดี ดีไม่ดีเขาอาจจะทำร้ายที่ฉันโกหกเขาก็ได้
พี่แทนโยนรีโมททีวีลงพื้นอย่างแรงทำให้มันแตกกระจายเต็มพื้นไปหมด ฉันสะดุ้งตกใจตัวโหยงเมื่อเขาเริ่มแสดงความเกรี้ยวกราดออกมาจนฉันถอยหลังหนีทันที
“รู้ใช่ป่ะว่ากูไม่ชอบ?”
พี่แทนเดินเข้ามาบีบคางฉันแน่นจนรู้สึกเจ็บขึ้นมา พอเห็นว่าฉันไม่ยอมสบตากับเขาเขาก็เพิ่มแรงบีบมากกว่าเดิม
ก่อนจะใช้มืออีกข้างถือแก้วไวน์ยกขึ้นจิบแล้วกดจูบฉันลงมาเพื่อที่จะให้ไวน์ในปากของเขาไหลเข้ามาในปากฉัน
ฉันสำลักออกมาหน้าแดงไปหมด พี่แทนยิ้มเหยียดก่อนจะเทไวน์ในแก้วราดบนเท้าของเขาแล้วโยนแก้วทิ้งอย่างไม่นึกเสียดาย
“ก้มลงเลียตีนกูซะ”
“...” ฉันมองไปที่เท้าของร่างสูงที่สั่งให้ฉันก้มลงไปเลียไวน์ที่เลอะเท้าของเขา
ตัวฉันสั่นไปหมด มันทั้งโกรธทั้งกลัว ฉันมองหน้าพี่แทนเหมือนว่าตอนนี้เขาเป็นคนอื่นไปแล้วสำหรับฉัน
พอเห็นว่าฉันไม่ยอมเขาก็จับหัวฉันกดลงตรงหน้าเขาอย่างแรงเพื่อที่จะให้ฉันทำตามที่เขาบอก
หน้าของฉันตอนนี้อยู่ที่เท้าของเขา น้ำตาฉันไหลลงมาไม่นึกว่าตัวเองจะตกต่ำได้มากขนาดนี้
ถ้าไม่ทำตัวเองก็ตาย แถมตายเหมือนหมาข้างถนนอีกด้วยหรือถ้าไม่ตายเขาก็จะทรมานฉันให้ฉันต้องเจ็บที่สุด เพราะเขามันเป็นคนใจร้ายที่พร้อมจะทำร้ายฉันได้ทุกเมื่อถ้าเขาคิดจะทำ
ฉันกล้ำกลืนฝืนทนใช้ลิ้นตัวเองเลียไวน์ที่เลอะเท้าของพี่แทน ก่อนที่จะได้ยินเสียงหัวเราะของเขาเหมือนเขาสะใจที่สั่งฉันได้
ฉันเลียมันจนแทบจะเรียกได้ว่าสะอาดแล้วก็เงยหน้ามองคนใจร้ายตรงหน้าเขาหัวเราะชอบใจแล้วยิ้มเยาะฉันที่ฉันทำตามที่เขาบอกเหมือนหมารับใช้เขาด้วยความซื่อสัตย์
ถ้าฉันหนีไปได้สาบานเลยว่าฉันจะไม่กลับมาที่นรกแห่งนี้อีก เขาขังฉันไม่ได้ตลอดไปหรอก
พี่แทนชักเท้ากลับก่อนจะก้มลงมานั่งยองๆ ข้างฉันแล้วใช้นิ้วลูบไล้แก้มฉันที่เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา
ฉันรังเกียจการกระทำของเขาแบบนี้จัง อยากถามเขานะถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นเขากล้าให้ทำแบบนี้หรือเปล่า หรือมีแค่ฉันคนเดียวที่เขาคิดจะทำอะไรก็ได้
“อย่าร้องสิ”
พี่แทนไม่พูดเปล่าแต่เขายังใช้มาปิดปากฉันก่อนจะผลักฉันให้นอนราบไปกับพื้นกระเบื้องเย็นๆ
ฉันตกใจแทบกรีดร้องแต่ก็ไม่มีเสียงออกมาเมื่อเขาใช้มือปิดปากฉันแน่นมาก ความโหดร้ายของเขากำลังจะเริ่มต้นขึ้น
ฉันพยายามดิ้นแต่เขาก็ไม่ยอมปล่อย เขาใช้มืออีกข้างมาบีบรอบคอฉันไว้ก่อนจะใช้นิ้วกดทับหลอดลมของฉันเพื่อให้ฉันหายใจไม่ออก
ฉันพยายามดิ้นอย่างทุลนทุลายมือปัดป่ายไปมา ในใจก็นึกถึงวันที่ตัวเองมีความสุขกับเขา
ใครจะคิดว่าเขาจะกล้าทำแบบนี้กับฉัน คนรักกันเขาทำกันแบบนี้เหรอ ไม่อยากจะเชื่อเลย
ก่อนที่ฉันจะขาดอากาศหายใจพี่แทนก็ปล่อยมือที่บีบคอฉันออก ทำให้ฉันไอออกมาหลายครั้ง มือก็จับรอบคอตัวเองเอาไว้
พี่แทนลุกออกจากตัวฉันก่อนจะเดินไปหยิบโซ่จากห้องนอนมาล่ามขาฉันเอาไว้ การกระทำของเขาป่าเถื่อนที่สุดและโหดร้านเกินไปแล้ว
ฉันที่ทำอะไรไม่ได้ตอนนี้ก็ได้แต่ปล่อยให้เขาทำโดยไม่ได้ขัดขืนอะไร ในมือของเขาตอนนี้มีไม้เรียวยาวถือเอาไว้
เขาใช้ลิ้นเลียไม้เรียวนั่นก่อนจะฟาดกับอากาศอย่างแรงจนเกิดเสียงขึ้นมา พอเห็นแบบนี้ฉันก็รู้ได้ทันทีเลยว่าเขาจะต้องเอามันมาใช้ทรมานฉันแน่
ทำไมเขาทำกับฉันแบบนี้เขาไม่เคยนึกถึงวันที่เราเคยมีความสุขด้วยกันเลยเหรอ
“พะ...พี่แทน”
ฉันพยายามไหว้ขอร้องว่าอย่าทำร้ายฉันไปมากกว่านี้แค่นี้ฉันก็เหมือนคนที่ตายทั้งเป็นแล้ว แต่เขาเหมือนจะไม่ฟังและไม่เห็นในสิ่งที่ฉันทำ
เขาฟาดไม้เรียวลงมาที่หลังฉันอย่างแรงจนแสบไปหมด เขาไม่ได้ฟาดลงมาแค่ครั้งเดียวแต่เขาทำอยู่อย่างนั้นหลายสิบครั้ง ก่อนจะเปลี่ยนมาฟาดแขนฉันและขาจนเกิดรอยแดงขึ้นมา
"พี่แทนหวานเจ็บค่ะ พอแล้ว"
"เมียไม่รักดีก็ต้องเจ็บแบบนี้"
"ฮึก...หวานเจ็บค่ะ"
พี่แทนฟาดไม่ยั้งแรงจนขาของฉันปรากฏว่ามีเลือดไหลซิบออกมาด้วย ทำให้เขาหยุดการกระทำอันเลวทรามนี้ลง เขาเดินเข้าไปในห้องน้ำก่อนจะเดินออกมาด้วยชามใบใหญ่
เขาเทเกลือใส่ลงไปในน้ำ ทันทีที่ฉันเห็นฉันพยายามที่จะพาตัวเองออกไปจากตรงนี้แต่ก็ทำไม่ได้ในเมื่อมีโซ่ล่ามไว้อยู่แบบนี้
“พี่จะล้างแผลให้” พูดจบเขาก็เทน้ำใส่เกลือราดบนตัวฉัน
ไม่นานมันก็เกิดอาการแสบขึ้นมาที่บริเวณแผลอย่างแรง มันทั้งทรมาน ฉันนอนดิ้นที่พื้นอย่างหมดทางหนี กัดฟันเพื่อทนความเจ็บปวดกับสิ่งที่ได้รับ
ฆ่าฉันให้ตายยังง่ายกว่ามั้ง ก่อนที่สติฉันจะดับวูบไปฉันก็เห็นว่าพี่แทนกำลังเดินออกจากห้องไปโดยไม่ได้หันมาหาฉันอีกเลย
ความเลวทรามของเขาที่ทำกับฉันมันเรียกได้เล็กน้อยเพราะเขาทำได้มากกว่านี้ด้วยซ้ำแต่สิ่งที่เขาทำกับฉันมันก็มากพอแล้วสำหรับผู้หญิงตัวคนเดียว
ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองยังคงนอนอยู่ที่เดิม ตัวของฉันปวดแสบปวดร้อนไปหมด พยายามดันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งให้ได้
ฉันมองไปที่โซ่ที่ล่ามขาฉันเอาไว้ ตอนนี้ฉันไปไหนไม่ได้แล้วนอกจากนั่งรอให้พี่แทนกลับเข้ามาปล่อยตัวฉันออกไป
ฉันมองเห็นเหยือกน้ำที่วางไว้ที่โต๊ะพยายามคลานไปเพื่อที่จะหยิบมันแต่แล้วก็เอื้อมมือไปหยิบไม่ถึง เมื่อโซ่มันไม่ได้ยาวขนาดนั้น
ฉันได้แต่กอดเข่าร้องไห้อยู่คนเดียว เพราะความผิดพลาดในครั้งนั้นทำให้ฉันต้องกลายมาเป็นแบบนี้
ฉันไม่คาดคิดว่าตัวเองจะหลวมตัวมาอยู่กับคนเลวระยำอย่างพี่แทนได้ เขาใช้ความดีหว่านล้อมให้ฉันเชื่อใจคิดว่าเขารักและแสนดีกับฉัน แต่ความจริงแล้วมันเป็นแคี่ภาพลวงตาเท่านั้น
กริ๊ก!
เสียงไขกุญแจห้องดังขึ้นบ่งบอกว่ามีคนกำลังเดินเข้ามา ฉันหันไปมองที่ประตูหน้าห้องก็เห็นว่าเป็นพี่แทนเดินมา
เขาตรงดิ่งมาหาฉันก่อนจะปลดล็อกโซ่ออกให้ และฉันก็ไม่ได้ขอบใจเขาและไม่คิดที่จะพูดกับเขาด้วย
ในเมื่อเขาทำกับฉันขนาดนี้ฉันเองก็ไม่มีอะไรจะพูดกับเขาแล้วล่ะ รู้นะว่าการที่เมินเขาแบบนี้มันอาจจะทำให้เขาทำร้ายฉันอีกก็ได้
แล้วมันยังไงในเมื่อเขาก็ทรมานฉันเหมือนฉันเป็นสัตว์เลี้ยงตัวหนึ่งของเขา ถ้าเขาจะทรมานฉันอีกก็ปล่อยให้เขาทำไปเถอะ
ฉันพยายามจะพาตัวเองลุกขึ้นยืนแต่ก็ทำไม่ได้ในเมื่อร่างกายของฉันตอนนี้เต็มไปด้วยบาดแผลที่คนใจร้ายทำเอาไว้
พี่แทนยื่นมือมาตรงหน้าฉันเพื่อที่จะให้ฉันอาศัยเขาให้ตัวเองลุกยืน ให้ตายยังไงฉันก็จะไม่มีวันให้เขาช่วยหรอก
อย่าลืมนะว่าคนที่ทำให้ฉันต้องมีสภาพแบบนี้มันเป็นเพราะเขา ทำร้ายฉันจนพอใจแล้วก็ค่อยมาแสดงความเป็นห่วงอย่างนั้นเหรอ
ทุเรศที่สุดเลยผู้ชายคนนี้ เคยมีใครบอกเขามั้ยว่าเขาเหมือนโรคจิตที่ไม่รู้ตัวเองว่ากำลังเป็นอยู่
“หวาน” น้ำเสียงของพี่แทนดูอ่อนลงมากจากเมื่อคืน แววตาที่เขามองฉันเหมือนว่าเขาสงสารฉันจับใจ
แต่รู้อะไรมั้ยว่าฉันไม่ซึ้งกับสิ่งที่เขาทำเลย เพราะเขาทำกับฉันเอาไว้มาก มากซะจนตอนนี้ฉันแทบไม่หลงเหลือคำว่ารักให้เขาแล้ว
“พี่อาบน้ำให้นะคะ” พูดจบเขาก็ช้อนตัวฉันขึ้นไว้ในอ้อมแขนของเขาทันทีก่อนจะพาเดินเข้าห้องน้ำ
พี่แทนวางร่างฉันลงในอ่างอาบน้ำอย่างเบามือเหมือนกลัวว่าแผลที่เขาทำเอาไว้จะทำให้ฉันเจ็บ ตอนนี้บนร่างกายของฉันมีแต่รอยแดงที่เขาใช้ไม้เรียวฟาดเต็มตัวไปหมด
ร่างสูงใช้มือลูบไล้รอยแดงนั่นเบาๆ เหมือนกำลังสำนึกผิด แต่เสียใจด้วยเพราะมันไม่สามารถย้อนเวลากลับไปได้อีกแล้ว ฉันปัดมือเขาออกอย่างนึกรังเกียจ
ถ้าเขาทำกับฉันได้ขนาดนี้ก็ไม่จำเป็นที่ต้องมาทำเป็นสงสารหรอก ฉันไม่ได้ต้องการความสงสารจากเขา
“ออกไปได้แล้วค่ะ” ฉันชี้นิ้วไปที่ประตู เพื่อให้เขาออกจากห้องน้ำไปซะ
ถ้าไม่คิดที่จะดูแลตั้งแต่แรกก็อย่ามาทำเป็นหวังดีตอนนี้เลย บอกเลยว่ามันสายไปแล้ว
พี่แทนไม่ยอมออกไปไหนเขายังคงนั่งมองหน้าฉันแล้วไล่สายตามองรอยตามร่างกายฉันอยู่อย่างนั้น
“พี่ไม่ได้ตั้งใจค่ะ” เขาพูดอย่างแผ่วเบา นี่ขนาดเขาไม่ได้ตั้งใจนะ คิดดูสิว่าถ้าเขาตั้งใจฉันจะมีสภาพออกมาเป็นยังไง
ฉันกำมือตัวเองเอาไว้แน่นอยากจะฆ่าเขาให้ตายซะเดี๋ยวนี้ แค้นในสิ่งที่เขาทำกับฉัน เขาคิดว่าจะทำอะไรกับฉันก็ได้อย่างนั้นเหรอ
เห็นว่าฉันไม่มีใครก็เลยอยากจะทำอะไรก็ได้ตามใจตัวเอง อยากรู้จังว่าเขายังเห็นฉันเป็นแฟนของเขาอยู่มั้ย
“หวานยกโทษให้พี่ได้มั้ย?”
“...”
“สิ่งที่หวานเจ็บ บอกเลยว่าพี่เจ็บมากกว่า”
- ผู้เขียน
