8

1508 คำ

“ไม่เอาหรอกค่ะ หนูเกรงใจ” “ค่าเสื้อผ้าฉันจะหักจากแรงงานของเธอ”เขาไม่ได้คิดจะหักหรอก อยากซื้อให้เฉยๆ แต่ถ้าไม่พูดแบบนี้ เธอคงไม่ยอมรับมันแน่ๆ “โหย... แพงขนาดนี้ หนูคงต้องทำงานให้คุณจนแก่ตายแน่ๆ” เธอยังไม่รู้เลยว่าจะได้ค่าแรงเท่าไหร่ เสื้อผ้าแพงๆ แบบนี้เธอทำงานทั้งปียังไม่มีปัญญาซื้อเลย แล้วเขาก็หยิบมาตั้งหลายชุด “หนูไม่เอาค่ะ” “อย่าดื้อสิ ไม่งั้นฉันจะตีก้นเธอ” เธอตาโตเมื่อได้ยินเขาพูดแบบนั้น “รีบไปลองชุดเร็ว” เขาเร่งเร้าดันเธอให้ตามพนักงานเข้าไปในห้อง ลองชุด “ชุดนี้เป็นยังไงบ้างคะ” เธอเอ่ยถามเขาเมื่อเดินออกมาจากห้องลองชุด สิงหลพยักหน้าไปมาด้วยความพึงพอใจ ก่อนจะโบกไม้โบกมือให้เธอไปลอง ชุดใหม่มาให้เขาดู “จริงๆ แค่ชุดทำงาน ไม่ต้องลองทุกชุดก็ได้ค่ะ” “ไม่ได้ สิ่งที่ฉันเลือกจะต้องดีที่สุด” “ขอบคุณนะคะ” “สำหรับฉันไง ต้องมองเธอทุกวัน แต่งตัวไม่เอาไหนพานจะทำงานไม่ได้” เธอหุบยิ้มแทบจะทันที แต่เขากลับยิ้มแหย่กลับมา น้ำอิงสะบัดหน้าหนีเดินไปลองชุดให้เขาจนพอใจ “คุณสิงจะซื้อหมดทุกชุดที่ลองเลยเหรอคะ” “ใช่ ฉันดูแล้วมันเหมาะสมกับเธอ” เขาจ่ายเงินก่อนจะหอบหิ้วถุงเสื้อผ้าของเธอไปถือเอาไว้ “จับแขนฉันเอาไว้” เขายกแขนให้เธอควง เธอส่ายหน้าไปมา “จับสิ ผู้ชายที่มองเธอตาเป็นมันจะได้รู้ว่าเธอมีผัวแล้ว” “คุณสิง!” เธออุทานเขินอายกับประโยคของเขา แต่ก็ยอมจับแขนเขาเดินตามเขาไปที่ร้านอาหารแต่โดยดี “อยากกินอะไร” เขาเอ่ยถาม “แล้วแต่คุณสิงค่ะ” เธอมองเมนูอาหารแล้วใบหน้าเหยเก มันแพงเกินไปสำหรับเด็กรับใช้ในบ้านอย่างเธอ “กินฉันไหม” เขายื่นหน้ามาหา แล้วจ้องตาเธอก่อนจะเอ่ยถาม น้ำอิงตาโตแก้มแดงหน้าร้อนเห่อ “ว่าไง” “เอ่อ... ไม่กินค่ะ” เธอก้มงุดแล้วตอบ สิงหลยิ้มเอ็นดูก่อนจะหันไปสั่งอาหาร “ฉันเลี้ยง ไม่คิดเงินเธอหรอก” รอบนี้เขาใจดีไม่คิดเงินเหมือนเสื้อผ้า “จริงๆ เสื้อผ้าก็ไม่อยากคิดเงินเธอหรอกนะ เอาเป็นว่าคิดเป็นค่าแรงงานแล้วกัน” “จะให้หนูทำอะไรคะ” “แล้วคืนนี้จะบอก” “เอ่อ... บอกตอนนี้เลยไม่ได้เหรอคะ” เอ่ยถามแล้วใจสั่นรัว นึกอยากรู้ว่าเขาจะให้ทำอะไร “บอกตอนนี้ก็ไม่ตื่นเต้นสิ” เขาตักอาหารให้เธอ คนฟังถึงกับครุ่นคิดว่าเขาจะทำอะไรนะ คงไม่คิดจะเอาเปรียบเธออีกหรอกนะ “เดี๋ยวจะพาไปซื้อชุดชั้นใน ฉันจะให้เธอเปลี่ยนยกเซ็ตเลยนะ ของเก่ามันย้วยแล้ว” ประโยคท้ายเขาแหย่ เพราะเห็นเธอเอาแต่ก้มหน้าก้มตากิน ไม่สนใจอะไร “แค่กๆๆ” น้ำอิงสำลัก ทุบอกไปมาเบาๆ มองเจ้านายหนุ่มหน้าตา เหลอหลา “คุณสิงน่ะ ชุดชั้นในของน้ำอิงไม่ได้เป็นแบบนั้นสักหน่อย” เธอลดเสียงพูดลง บอกเขาอย่างอายๆ “แต่ฉันอยากให้เปลี่ยน” “เรา เอ่อ... เราพูดเรื่องอื่นกันดีกว่าค่ะ” เธอว่าอย่างอายๆ สิงหลรับประทานอาหารเสร็จก็พาเด็กสาวไปซื้อชุดชั้นในต่อ เธอตาโตเมื่อโดนพาเข้าไปในร้าน คิดว่าเขาพูดเล่นเสียอีก ไม่คิดว่าจะพามาซื้อจริงๆ เขาเป็นผู้ชายไม่อายบ้างเลยหรือไง “คุณสิงพูดจริงๆ เหรอคะ” “พูดจริงเรื่องอะไร” “ก็พามาซื้อชุดชั้นในไงคะ” พูดไปหน้าแดงไป “ฉันเคยพูดเล่นเหรอ” นอกจากชุดชั้นในแล้ว ด้านในยังเป็นชุดนอน วาบหวิวซีทรูสยิวกิ้วจนเธอหน้าแดง มาซื้อใส่เองเธอยังไม่กล้าเลย นี่เขาตามมาเลือกให้ถึงที่ โอ๊ย! มันน่าอายจะตายไป “แค่คิดว่าเธอต้องใส่ ฉันก็...” เขากัดปากเบาๆ กระซิบที่ริมหูของเธอ “หนูไม่เอานะคะ” “คนขายรออยู่ทางโน้น เลือกดูสิ อยากได้ชุดไหน” “ไม่เอาค่ะ” เธอทำท่าจะเดินหนีออกจากร้าน เขาก็ดึงแขนเอาไว้ พนักงานมองมาแล้วอมยิ้ม “แฟนผมเขาขี้อายน่ะครับ ช่วยเลือกให้หน่อยได้ไหมครับ” เขารู้ว่าพนักงานที่นี่ต้องมีความเชี่ยวชาญกับการเลือกสรรเสื้อผ้า หรือชุดนอน ไม่ได้นอนให้คุณสุภาพสตรีที่เป็นลูกค้าเพื่อไปสวมใส่ยั่วยวนสามีในยามวิกาลแน่ๆ และก็เป็นจริงตามนั้น เพราะพนักงานเลือกให้ถูกใจเขานัก หรืออาจเพราะพนักงานมีไหวพริบ เขามองตรงไหนที่อยากให้น้ำอิงใส่ เธอก็ปรี่เข้าไปหยิบมาให้เด็กสาวแทบจะทันที “เอ่อ... คือ เอ่อ...” น้ำอิงได้แต่อึกอักอ้ำอึ้ง “ลองดูนะคะ รับรองว่าแฟนของน้องต้องถูกใจแน่ๆ เลยค่ะ” “คือเขาไม่ใช่ เอ่อ...” เธอรีบปฏิเสธหน้าแดงซ่าน “ไม่ต้องอายหรอกค่ะ ผู้ชายอายุเยอะกว่าอบอุ่น พร้อมเปย์ ดีกว่าคน รุ่นราวคราวเดียวกันอีกค่ะ” “เขาแลดูมีอายุเหรอคะ” น้ำอิงเอ่ยถาม “ก็ดูภูมิฐานแบบว่าดูดีไงคะ พี่ก็ชอบนะ พี่ว่าดูอบอุ่นพึ่งพิงได้ มีหลัก มีฐานมั่นคงและเป็นที่ปรึกษาให้เราด้วย ดีไม่ดีคอยช่วยเหลือเราได้ เมื่อยาม เราต้องการความช่วยเหลือค่ะ อาชีพหน้าที่การงานการเงินก็พร้อมสรรพ ไม่เกาะเรากินแน่นอน ผู้ชายเดี๋ยวนี้ชอบเกาะผู้หญิงกินเยอะแยะไป” “เอ่อ... ค่ะ” น้ำอิงคิดว่าพนักงานคนนี้ท่าจะชอบผู้ชายมีอายุ แต่เอาจริงๆ สิงหลก็ไม่ได้ดูแก่อะไร เขาดูดีเชียวละ หน้าเขายังใสกิ๊กอยู่เลย ผิวของเขาก็ดี เล็บมือเล็บเท้าสะอาดสะอ้าน ที่สำคัญเขาตัวหอมมาก หอมแบบน่าขย้ำ บ้าน่ะสิ คิดอะไรนี่! น้ำอิงด่าตัวเองเมื่อเผลอคิดลามกกับเขาอีกแล้ว “กลับไปเย็นนี้ต้องเปลี่ยนยกเซ็ตนะ” เขาเอ่ยบอกเธอหลังจากซื้อ ชุดชั้นในเสร็จแล้ว “ของเก่าก็ยังใช้ได้นะคะ หนูซักสะอาดแล้วก็ใส่สบายด้วย” เธอตอบเขาหน้าแดงๆ ไม่คิดว่าต้องมาคุยโต้ตอบกับเขาเรื่องชุดชั้นในตัวเองแบบนี้ “ฉันสั่งให้เธอเปลี่ยน เอาเป็นว่าฉันจะไปควบคุมการจัดเก็บเสื้อผ้า ของเธอเย็นนี้เอง” “ไม่ต้องหรอกค่ะ” เขาจะทำแบบนั้นได้ยังไงกัน เดี๋ยวคนในบ้านก็สงสัยหรอก “เอาน่า อย่าคิดมากเลยเด็กน้อย ทำตามฉันแล้วทุกอย่างจะดีเอง” เขาพูดแบบนั้นและทำแบบนั้นจริงๆ เขาให้บรรดาสาวใช้ไปทำงานครัวจนหมด แล้วก็ตามเธอมาที่ห้องนอนต้อยๆ “ของพวกนี้ไม่ต้องใช้แล้ว” เธอได้ยินเขาพูดแบบนั้นและเก็บชุดชั้นในของเธอเอาไว้หน้าตาเฉย “เอาของใหม่จัดการเก็บเข้าที่ด้วยนะ หลังจากซักเรียบร้อยแล้ว” เขาพูดแล้วหยิบชุดชั้นในของเธอขึ้นมาดม หอมจัง... สิงหลคิดในใจ น้ำอิงหันมามองอย่างไม่ได้ตั้งใจ เธอหน้าแดงเมื่อเห็น เขาทำแบบนั้น “คุณสิง” เธอถลาเข้าไปหาดึงมาแอบเอาไว้ทางด้านหลัง “อะไรกัน แค่นี้ก็ต้องหวงด้วย” “คุณน่ะ ทำท่าเหมือนผู้ชายโรคจิต” เธอว่าให้ เขาหัวเราะร่วน ไม่ได้ ขึ้งโกรธเธอเลยแม้แต่น้อย “แค่ทดสอบกลิ่นดูน่ะ หอมมากเลยนะ” เขายื่นหน้าเข้าไปหายิ้มใส่ตา กลิ่นชุดชั้นในของเธอหอมจากกลิ่นกายอ่อนๆ ของเธอ มันเป็นกลิ่นผิวเนื้อที่เขาชอบซุกดมเวลาแนบชิดเข้าหากัน “คุณสิงออกไปได้แล้วค่ะ” เธอไล่เขา สิงหลล้วงเอากระดาษแผ่นเล็กๆ ในกระเป๋าออกมา ก่อนจะยัดใส่มือเธอ “อ่านตอนที่ฉันเดินออกไปจากห้องนี้แล้ว” เขาบอกแล้วยกยิ้มมุมปาก น้ำอิงมองกระดาษในมือที่กำอยู่อย่างสงสัย พอเขาออกไปจากห้องแล้ว พร้อมกับขนชุดชั้นในของเธอออกไปด้วย เธอก็คลี่ออกอ่าน คืนนี้หลังเที่ยงคืนไปหาฉันที่เรือนกล้วยไม้ด้วย นอนแต่หัวค่ำนะ จะได้หลับเต็มอิ่ม ประโยคสั้นๆ ของข้อความในกระดาษทำเอาเธอหน้าแดง จะไม่ไป เดี๋ยวก็เป็นเรื่อง แต่ถ้าเธอไปคงเป็นเรื่องแน่ๆ เรื่องโดนเขารังแกยังไงล่ะ เธอรู้ดีว่าเขากำลังคิดจะทำอะไร

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more