"คุณเชนทร์ไปพักก่อนมั้ยครับ ทางนี้เดี๋ยวผมเฝ้าให้เอง"
เจเจเอ่ยบอกนายน้อยของตัวเองรู้สึกแปลกใจไม่น้อยที่เห็นเขาดูเป็นห่วงผู้หญิงคนนี้ เพราะปกตินายน้อยตัวเองมักจะเล่นๆ แล้วไม่สานต่อ
"ไม่ต้อง เมียฉัน ฉันเฝ้าเองได้"
ราเชนทร์เอ่ยบอกเสียงเรียบ จนเจเจทำหน้าสงสัยเมื่อได้ยินสรรพนามที่นายน้อยตัวเองพูด
"เมีย? เธอไปเป็นเมียคุณเชนทร์ได้ไงครับ ทำไมผมไม่รู้"
"ก็รู้ไว้ตอนนี้ล่ะ ต่อไปนี้นายก็ทำหน้าที่ดูแลเธอตลอดเวลาซะ"
ราเชนทร์เอ่ยสั่งลูกน้องตัวเอง แต่สายตาก็มองไปหน้าห้องฉุกเฉินตลอด
"ให้ผมไปดูแลเธอ แล้วใครจะดูแลคุณเชนทร์ผมแยกร่างไม่ได้นะครับ ให้ลูกน้องคนอื่นดูแลแทนก็ได้นะครับ ถ้านายใหญ่รู้ว่าผมไม่ได้ดูแลคุณเชนทร์นายใหญ่เอาผมตายแน่"
เจเจเอ่ยบอกนายน้อยตัวเองไปตามตรงแต่ต้องก้มหน้าเมื่อเห็นสายตาอำมหิตของราเชนทร์
"สรุปนายจะฟังคำสั่งใคร ถ้าฟังคำสั่งพ่อฉันก็กลับไปทำงานกับพ่อฉันซะ"
"ขอโทษครับคุณเชนทร์ ผม
