มะนาวนอนรักษาตัวที่โรงพยาบาลสามวันโดยมีราเชนทร์เฝ้าตลอดเวลา วันนี้เป็นที่เธอจะต้องออกจากโรงพยาบาลแต่ก็ต้องเถียงกันกับราเชนทร์เมื่อเขาไม่ยอมให้เธอกลับบ้าน
"อะไรของนาย แค่จะกลับบ้านทำไมต้องขัดกันด้วย"
มะนาวโวยวายใส่ราเชนทร์ด้วยความโมโห
"เธอยังไม่หายดี กลับบ้านไปใครจะดูแลไปอยู่คอนโดฉันน่ะดีแล้ว อีกอย่างเธอตกลงเป็นเมียฉันแล้วนะต้องย้ายมาอยู่กับฉันสิ"
ราเชนทร์ยังยืนกรานไม่ยอมให้มะนาวกลับบ้าน
"ก็ใช่ แต่ฉันกลัวแม่ไปตามหาที่มหาลัย ฉันไม่อยากมีปัญหา"
มะนาวพูดด้วยน้ำเสียงอ่อน สีหน้าซึมลงจนราเชนทร์ถอนหายใจออกมา
"ลืมไปแล้วหรอว่ากำหนดการไปค่ายจิตอาสาเหลืออีกสามวัน ยังไงเธอก็ยังไม่ได้ไปมหาลัยแถมเธอยังเอาเงินไว้ให้แม่เธอตั้งสามหมื่นอีกไม่ใช่หรอ ยังไงแม่เธอก็ไม่มาหาเธอหรอก"
"นายรู้ได้ไงว่าฉันให้เงินแม่ไว้สามหมื่น"
มะนาวเอ่ยถามด้วยความสงสัย ส่วนราเชนทร์ก็ทำหน้าเลิ่กลักเมื่อเผลอพูดอะไรออกไป
"เชนทร
