อัมพิกาเดินลงมาชั้นล่างด้วยความรู้สึกไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ สารภาพเลยนะว่าเธอรู้สึกดีกับเขาตั้งแต่เจอกันครั้งแรก ตอนแรกที่รู้ก็ช็อกไม่น้อยเหมือนกัน และยิ่งอยู่ในสถานะนางบำเรอในตอนนี้ด้วยแล้วล่ะก็...
“เฮ้อ...”
“คุณพิมาทำอะไรเหรอคะ”
แม่บ้านเอ่ยถามหญิงสาวที่อยู่ในชุดนักศึกษากำลังเดินเข้ามาเหมือนจะช่วยงานในครัว ทว่าทุกคนในนั้นรีบร้องห้ามเพราะอัมพิกาอยู่ที่นี่ในฐานะแขกไม่ใช่คนใช้
“เดี๋ยวชุดเหม็นกลิ่นหมดค่ะ ออกไปเถอะ”
“ไม่เป็นอะไรค่ะหนูอยากช่วย”
เธอยิ้มออกมาก่อนจะเดินไปช่วยแม่บ้านจัดเตรียมอาหาร แถมยังเอาไปเสิร์ฟให้อีกจนแม่บ้านคนอื่นเกรงใจไปตามกัน เพียงไม่นานโต๊ะอาหารก็ถูกจัดเตรียมเรียบร้อย พิมพ์ชนกพาชัชวินเข้ามานั่งลงที่เก้าอี้ตรงโต๊ะอาหาร ก่อนจะหันไปเรียกให้อัมพิกามาตักข้าวใส่จานให้ตัวเอง อย่างน้อยเธอจะได้รู้ตัวว่าตัวเองเป็นใคร
“พิมาตักกับข้าวให้คุณวินสิ”
พิมพ์ชนกยิ้มมุมออกมาอย่างสะใจ นาง
