บทที่ 13 เช้าอันเร้าร้อน NC
1274 คำ
เช้าวันต่อมา...
ชัชวินตื่นนอนตั้งแต่เช้าตรู่จ้องมองไปยังใบหน้าของหญิงสาวซึ่งตอนนี้เธอกำลังนอนหลับอยู่บนเตียงนอนโดยมีเขาอยู่เคียงข้างไม่ห่างไปไหน เท้าคางมองไปยังนางบำเรอคนโปรดก่อนจะยื่นมือไปเกลี่ยปอยผมอัมพิกาด้วยความหลงใหล
“อื้อ”
หญิงสาวครางออกมาเล็กน้อยก่อนจะค่อย ๆ ลืมตาขึ้นจ้องมองไปยังเบื้องหน้าก่อนจะยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
“ทำไมตื่นเร็วจังเลยคะ”
“เร็วอะไรล่ะ นี่มันเจ็ดโมงเช้าแล้ว ไปอาบน้ำกันไหมจะได้ไปกินข้าวเช้ากัน”
เขาเอ่ยชวนหญิงสาวไปอาบน้ำให้สบายตัว จะได้ลงไปกินข้าวเช้าด้วยกัน วันนี้ชัชวินจะต้องออกไปทำงานตามปกติ เพราะมีเอกสารหลายอย่างที่ต้องเซ็น
“ได้ค่ะ อาบน้ำอุ่นไหมคะ หนูจะไปผสมให้”
“น้ำอุ่นแหละสบายตัว ว่าแต่ไปเรียนหนังสือรึเปล่าวันนี้”
ชายหนุ่มเอ่ยถามพร้อมกับอุ้มหญิงสาวไว้ในอ้อมแขน จากนั้นก็พาเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระร่างกายให้สะอาด
“ไปค่ะ เดี๋ยวพินั่งแท็กซี่ไปก็ได้นะคะ ขอบคุณมากนะคะที่มีเวลาให้พิไปเรียนหนังสือที่มหาวิทยาลัย ใกล้จบแล้วค่ะเดี๋ยวก็ฝึกงานแล้ว”
หญิงสาวเอ่ยออกมาพร้อมกับเปิดน้ำอุ่นใส่อ่างอาบน้ำจนเต็ม จากนั้นก็ดึงตัวของชายหนุ่มให้มานั่งลงในอ่าง ชัชวินโอบรอบเอวของเธอให้มานั่งลงบนตัก ริมฝีปากหนาซุกไซ้ตามซอกคอขาวระหงโดยที่หญิงสาวบิดไปมาอย่างจั๊กจี้
“อย่าค่ะคุณวิน”
“ขออีกสักรอบนะ”
ชายหนุ่มเอ่ยออกมาด้วยความเสียงกระเส่า จ้องมองไปยังใบหน้าสวยอย่างออดอ้อนจนอัมพิกาไม่อาจต้านทานสายตาคู่นั้นได้เลย
“แป๊บเดียวนะคะ”
“ได้สิ แป๊บเดียวเท่านั้น”
และเมื่อหญิงสาวยินยอมที่จะให้เขาร่วมรักอีกครั้ง คราวนี้ชัชวินก็อุ้มหญิงสาวขึ้นมานั่งคร่อมอยู่บนตัก มือหนาทั้งสองข้างบีบเคล้นเนินปทุมถันนวดคลึงไปมาปลุกเร้าอารมณ์ของนางบำเรอคนโปรด จากนั้นก็ใช้ริมฝีปากดูดเม้มเม็ดทับทิมสีชมพูอย่างหื่นกระหาย
“อ้าส์ เสียวค่ะ”
เสียงครางอันแสนหวานปลุกความเป็นชายให้ผองโตขึ้นมาอีกครั้ง ใจกลางความสาวบดขยี้ท่อนเอ็นจนปวดหนึบแทบสะกดกลั้นอารมณ์ไว้ไม่ไหว เขาผละออกก่อนจะจับท่อนเอ็นขนาดใหญ่ถูไถยังร่องสาวก่อนจะค่อย ๆ สอดเข้าไปในเนื้อนุ่มจนสุดลำ
“ซี๊ด โคตรแน่นเลยให้ตายสิ”
“พะ...พิเสียวค่ะ ขยับ ที...”
เสียงอ้อนวอนปานจะขาดใจตายลงเสียตรงนั้น เมื่อร่องสาวตอดรัดท่อนเอ็นที่แข็งแกร่งจนเขาถึงกับกัดริมฝีปากด้วยความเสียวซ่าน
“หนูขยับเถอะพี่ไม่ไหว ซี๊ด”
เขาจับสะโพกแอ่นทั้งสองข้างเอาไว้แน่นก่อนจะยกขึ้นลงอย่างเนิบนาบ อัมพิกาเห็นใบหน้าของชัชวินที่ดูทรมานไม่น้อยเมื่อถูกร่องสาวดูดกลืนท่อนเอ็นขนาดใหญ่เข้าไปจนลึกสุดลำ และยิ่งเขาครางออกมาอย่างเสียวซ่านมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งได้ใจขย่มแรงขึ้นทวีคูณจนเขาแทบจะหายใจไม่ทัน
“มะ...ไม่ไหวพิ บะ...เบา”
“อ๊ะ อ๊ะ”
ยิ่งชายหนุ่มร้องขอให้หยุด หญิงสาวก็ยิ่งได้ใจขย่มแรงและเร็วขึ้นจนชัชวินถึงกับร้อนรุ่มไปทั่วร่างกาย กัดริมฝีปากเอาไว้แน่นจ้องมองไปยังเรือนร่างอันยั่วยวนสุดแสนจะเซ็กซี่ บำเรอเขาถึงพริกถึงขิงแทบจะลืมลีลาไม่ลง
“ร้ายมาก แรงอีกเดี๋ยวให้รางวัล ซี๊ด”
เขาครางออกมาอีกครั้งก่อนจะยื่นมือไปจับเนินปทุมถัน ใช้นิ้วเรียวเขี่ยเม็ดทับทิมสีชมพูเพิ่มความเสียวซ่านให้อัมพิกาเพิ่มขึ้นไปอีก
“หนูจะเสร็จแล้วค่ะ ไม่ไหว”
ร่างบางเอ่ยออกมาเสียงกระเส่าก่อนจะกระแทกร่องสาวใส่ท่อนเอ็นอย่างแรง จนในที่สุดทั้งคู่ก็รู้สึกล่องลอยถึงฝั่งปรารถนาไปพร้อมกัน
“ซี๊ด/อื้อ”
อัมพิการ้องครางออกมาเสียงหวานก่อนจะโน้มตัวลงไปซบอยู่ตรงอกอันแข็งแรง ความเป็นชายกระตุกเกร็งปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเข้าไปในตัวของเธอทุกหยาดหยด มือทั้งสองโอบเอวเล็กเอาไว้แน่น ลูบแผ่นหลังอย่างอ่อนโยนก่อนจะยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
“เหนื่อยเลยล่ะสิ ขย่มซะแรงเชียว”
“ก็พิอยากแกล้งคุณนี่คะ”
เธอยิ้มเขินก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองสบตากับชัชวินสายตาหวานเชื่อม มือเล็กลูบไล้แผงอกที่กำยำปลุกเร้าอารมณ์ของเขาเพิ่มขึ้นอีกครั้ง
“อย่าลูบแบบนั้นเดี๋ยวพี่จะจับกระแทก”
“อุ๊ย ขอโทษค่ะ”
“หึ... ไม่คิดว่าจะอ่อยเก่งขนาดนี้นะ”
ทั้งสองคนมองสบตากันก่อนจะยิ้มออกมาอย่างรู้กัน และไม่รู้ว่าทั้งคู่ได้ตกลงอะไรก่อนหน้านี้ ถึงทำให้ความสัมพันธ์ก้าวหน้ารวดเร็วมากขนาดนี้
“รีบอาบน้ำเถอะเดี๋ยวหนูจะไปเรียนไม่ทันนะ”
“นั่งวินไปก็ได้ค่ะเร็วดี”
เธอเอ่ยออกมาก่อนจะผละออกและหยิบขวดสบู่มาถูตามตัวให้ชัชวินพร้อมกับชวนคุยไปด้วย
“ไม่ได้สิ พี่จะปล่อยให้เมียจ๋าไปเรียนเองได้ยังไง เป็นเมียเฮียวินจะลำบากขนาดนั้นเชียวหรือ”
“ให้พูดใหม่ค่ะ หนูไม่ได้เป็นเมียค่ะ หนูเป็นนางบำเรอ”
เธอเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าน้อยอกน้อยใจ เขากับพิมพ์ชนกแต่งงานกันแล้วถึงแม้จะไม่มีใครรู้มากแต่กลุ่มคนส่วนหนึ่งก็รู้ว่าทั้งคู่อยู่ในสถานะไหนกัน ชัชวินกอดรัดเธอเอาไว้แน่น ในใจไม่อยากให้เธอมาอยู่สถานะนี้เลยแต่มันจำเป็นมากในตอนนี้
“ขอเวลาหน่อย จะเคลียร์ทุกอย่างให้จบ”
“จะไม่ทิ้งหนูใช่ไหมคะ หนูยอมคุณขนาดนี้แล้ว”
“ไม่ทิ้งหรอกน่า สัญญา”
หลังจากที่ทั้งสองคนอาบน้ำอยู่ด้วยกันนานพอสมควร ก็พากันกลับเข้ามายังห้องนอนก่อนจะเปิดประตูอีกฝั่งเพื่อเข้าไปเปลี่ยนชุดในห้องแต่งตัว ส่วนอัมพิกาหลังจากที่เธอเตรียมชุดและใส่ให้เขาเรียบร้อยก็กลับเข้ามาหยิบชุดนักศึกษาในห้องนอนของตัวเอง แต่งตัวให้เรียบร้อยก็เก็บของเตรียมจะออกจากห้อง เปิดประตูออกมาก็เจอชัชวินรออยู่พอดี
“เสร็จยังคะ”
เสร็จแล้วค่ะ”
“งั้นไปกันเถอะ”
ชัชวินกุมมือหญิงสาวก่อนจะพากันเดินลงไปชั้นล่าง ทว่าก็ต้องชะงักไปเมื่อพิมพ์ชนกเดินขึ้นมาพอดี ก่อนจะยิ้มกว้างออกเดินมากอดแขนเขาแล้วดันตัวอัมพิกาให้ออกห่าง เมื่อคืนเธอแทบนอนไม่หลับ ภายในใจกังวลไปต่าง ๆ นานากับสถานการณ์เมื่อคืน พยายามทำใจยอมรับเพราะเธอเลือกทางนี้เอง
“ตื่นแล้วเหรอคะ ไปกินข้าวกันค่ะ”
เขาเหลือบสายตาหันไปมองอัมพิกาซึ่งตอนนี้ทำหน้าหงิกงอใส่ก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเบา
“เดี๋ยวพิไปช่วยพี่ ๆ เตรียมอาหารเช้านะคะ”
พูดจบก็รีบเดินลงไปชั้นล่างทันที พิมพ์ชนกเบ้ปากใส่อย่างไม่ชอบขี้หน้า เหลือบสายตาหันไปมองชายหนุ่มก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นยิ้มหวานและเอ่ยออกมาเสียงสดใส
“ไปกันค่ะ”
“ครับ”
- ผู้เขียน
