องครักษ์หวางมู่และหวางอี้ แสดงสีหน้าลำบากใจ เพราะไม่รู้ว่าจะเข้าไปรายงานบางอย่างกับเฉินตงหยางดีหรือไม่
แต่หากไม่ทำ ก็เกรงว่าทุกอย่างจะสายเกินไป แต่ผู้ใดเล่าจะกล้าเข้าไปขัดจังหวะของคู่ข้าวใหม่ปลามัน ที่ตอนนี้ถึงแม้จะล่วงเข้ายามปลายยามซื่อ (ประมาณสิบโมงกว่าๆ) แล้ว แต่ก็ยังไม่เห็นทีท่าว่าเจ้านายของตนจะยอมออกมาจากห้องหอเสียที
"เรื่องนี้ถือเป็นเรื่องสำคัญถึงอย่างไรก็ต้องรายงานก่อนที่ ขันทีจากวังหลวง จะนำพระราชโองการมาถึง"
"งั้นพวกเราก็เข้าไปพร้อมกันนี่แหละ"
เมื่อตัดสินใจได้แล้วองครักษ์ทั้งคู่ก็กำลังจะเดินเข้าไปเพื่อขอพบกับเฉินตงหยางแต่ในขณะนั้นหลี่กงกง ก็ปรากฏกายขึ้นเสียก่อน
"นี่พวกเจ้าคิดจะทำอันใด ไม่เห็นหรือว่าตอนนี้ท่านองค์และพระชายากำลังใช้เวลาร่วมกันอยู่"
"ขอหลี่กงกงจงหลีกทางด้วย เรื่องนี้ถือเป็นเรื่องสำคัญหาไม่แล้ว หากท่านอ๋องตำหนิท่านทีหลังก็อย่ามาโทษพวกข้า"
"จะมีเรื่องใดสำคัญไปกว
