ตอนที่ 3
1027 คำ
“สำหรับพี่มันไม่ใช่เรื่องแปลกอย่างเดียวนะแต่มันเป็นเรื่องที่ผิดปกติไปมากเลยล่ะ”
“อย่ากังวลเลยนะคะ ทุกสิ่งทุกอย่างเพียงจะขอเป็นคนจัดการเอง เพียงรู้ว่าพี่เด็จอาจจะไม่สบายใจในตอนแรกแต่มันก็ไม่แน่หรอกนะคะวันหนึ่งพี่เด็จอาจจะยอมรับน้องสาวของเพียงด้วยใจจริงก็ได้”
“นี่พี่ไม่เข้าใจเลยนะ ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นเขาจะยอมไหมให้ผู้หญิงอีกคนเข้ามาอยู่ในบ้าน ให้มานอนกับผัวตัวเองแบบนี้ ก็นี่ไงพี่ถึงได้ว่ามันเป็นเรื่องที่ผิดปกติ” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงแสดงความไม่พอใจแต่ก็ลดความดุดันลงไปมาก ส่วนเพียงกมลเริ่มมีรอยยิ้ม เป็นรอยยิ้มแห่งความวาดหวังของเธอเองที่มีต่อสามี เธอรักเขามากถึงแม้ว่าการที่ให้น้องสาวมาอยู่กับเขามันก็ดูเป็นเรื่องที่ไม่ปกติอย่างที่จะจเด็จว่าแต่เธอคิดว่าความสุขของสามีก็คือความสุขของเธอ
“พี่เด็จคะ...พี่เด็จน่ะรับปากอะไรกับเพียงก่อนอีกสักอย่างนึงได้ไหมคะ”
“จะให้พี่รับปากเรื่องอะไร?”
“ถ้าน้องสาวของเพียงมาอยู่ที่นี่ พี่เด็จต้องให้ความเมตตาและดูแลนิ่มอย่างดีนะคะ มีอะไรพี่เด็จก็จะต้องปกป้องนิ่มในฐานะที่เขาเป็นน้องสาวของเพียง ถ้าพี่เด็จยังไม่อยากคิดว่านิ่มจะมาเป็นเมียของพี่เด็ดอีกคนหนึ่ง”
“พี่ก็มีหน้าที่ต้องดูแลทุกคนในปางไม้อยู่แล้วนี่ เรื่องนี้เพียงไม่ต้องบอกพี่ก็ได้นะ”
“มันไม่เหมือนกันนะคะ การดูแลคนงาน แม่บ้านกับเด็กๆ ที่ช่วยเหลืออยู่ในบ้าน ในปางไม้เนี่ย ทุกคนจะต้องอยู่ภายใต้คำสั่งของพี่เด็จเพราะพี่เด็จเป็นพ่อเลี้ยงของที่นี่ แต่สำหรับนิ่มเขามาอยู่ในบ้านในฐานะน้องสาวของเพียงและที่สำคัญเขาก็เป็นคนสำคัญสำหรับพี่เด็จอีกคนด้วย เพียงแค่อยากให้พี่เด็จน่ะอ่อนหวานกับเขาเหมือนที่พี่เดชอ่อนหวานกับเพียงแบบนี้ไงคะ”
“พี่ก็คุยดีกับทุกคนแต่เรื่องความอ่อนหวานพี่ขอเอาไว้ให้เมียของพี่คนเดียวจะได้ไหม” จเด็จยังพูดแบบเลี่ยงๆ และทำให้เพียงกมลถอนหายใจเบา ๆ เธอรู้ว่าสามีของเธอเป็นคนทิฐิและดื้อรั้นมากขนาดไหน แต่เธอพยายามที่จะปลดเปลื้องกำแพงที่เขาก่อขึ้นในตอนนี้ให้มันค่อยๆพังทลายลงไปทีละน้อยเธอต้องทำให้เด็กยอมรับนภัสรีย์น้องสาวของเธอให้ได้
“เอาเถอะค่ะพี่เด็จน่ะอยากจะให้มันเป็นยังไงก็แล้วแต่พี่เด็กเถอะนะคะเพียงแต่อันนี้เป็นคำขอร้องจากเพียงที่อยากจะให้พี่เด่นพูดหวานๆกับนิ่มเขาสักหน่อยเขาจะได้รู้สึกดีไงคะเวลาที่อยู่กับผู้ชายที่เขายังไม่สนิทสนมแล้วก็คุ้นเคย”
บทที่ 3
“ก็ไม่ใช่ว่าพี่จะไม่เคยรู้จักกับนิ่มน ะพี่ก็เคยพูดคุยกับนิ่มมาก่อนก่อนที่พี่จะแต่งงานกับเพียง”
“แต่มันไม่เหมือนกันนะคะ เมื่อก่อนพี่เด็จพูดกับนิ่มในฐานะคนรู้จักกันแต่ต่อไปนี้ถ้านิ่มเข้ามาอยู่ที่นี่พี่เด็จก็จะต้องพูดกับน้องสาวของเพียงในฐานะของคนที่จะต้องมีความใกล้ชิดสนิทสนมกันมากกว่าคุณรู้จักทั่ว ๆ ไปถ้าพี่เด็จทำแบบนี้ได้ทุกวันก็จะเกิดความเคยชินแล้วก็จะซึมซับมันทีละนิดทีละหน่อย ต่อไปเวลาที่พี่เด็จอยู่ใกล้ชิดนิ่มก็จะได้ไม่กระดากใจไงคะ”
“นี่มันเรื่องอะไรกันนี่ ถึงขนาดที่เมียพี่มาสอนให้พี่ไปพูดดีกับผู้หญิงคนอื่น ให้พี่ไปทำหวานใส่กับผู้หญิงอีกคนที่เมียพี่หามาให้อย่างนั้นเหรอ”
“เพียงแค่แนะนำเท่านั้นค่ะ พี่เด็จอย่าเพิ่งเครียดสิคะ นี่ก็ถึงเวลานอนแล้ว เพียงคงต้องขอตัวไปนอนก่อน รู้สึกง่วงแล้วล่ะค่ะเพราะกินยาหมอแล้วก็แบบนี้ทุกทีเลยจะไม่กินก็ไม่ได้ ถ้าเกิดว่านิ่มมาถึงตามเวลาที่เพียงบอกเขาไว้ ถ้าเพียงหลับไปซะก่อนพี่เด็จก็ช่วยอยู่ต้อนรับนิ่มด้วยนะคะ”
เพียงกมลกล่าวด้วยรอยยิ้มอ่อนๆ ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นและเดินไปที่เตียงปล่อยให้สามีนั่งมองตามกับความครุ่นคิดที่ทำยังไงก็คิดไม่ตกว่าปัญหานี้เขาจะแก้ไขมันแบบไหนและหลังจากเที่ยงกมลหลับไปแล้วจเด็จก็ลงไปที่ห้องชั้นล่างขณะนั้นวรรณาแม่บ้านวัยกลางคนก็เดินสวนออกมาจากห้องที่อยู่ด้านในสุดพอดี
“พ่อเลี้ยง...ไม่ทราบว่าแม่เลี้ยงนอนหรือยังคะ?”
ป้าวรรณาถามจเด็จขณะที่เขากำลังจะเดินออกไปข้างนอกพ่อเลี้ยงหนุ่มหยุดชะงักแล้วหันกลับมาตอบว่า
“เพียงหลับไปแล้วมีอะไรเหรอป้าวรรณ”
“ป้าจะเรียนให้แม่เลี้ยงทราบว่า ป้าเข้าไปทำความสะอาดแล้วก็จัดห้องไว้ให้น้องสาวของแม่เลี้ยงที่จะเดินทางมาคืนนี้เรียบร้อยแล้วค่ะ”
“ก็ดีแล้ว...ถ้าไม่มีอะไรป้าวรรณก็กลับไปพักผ่อนได้แล้วล่ะ”
“เออพ่อเลี้ยงคะ”
“มีอะไรอีกหรือเปล่าครับป้าวรรณ”
“แม่เลี้ยงอาการเป็นยังไงบ้างคะ ช่วงนี้ป้าสังเกตเห็นว่าแม่เลี้ยงหน้าตาสดชื่นขึ้นสักหน่อยนึงแล้วนะคะ เห็นแบบนี้แล้วก็ยังดีใจเลยว่าแม่เลี้ยงน่ะอาจจะหายจากโรคที่เป็นในเร็ววัน ก็น่าสงสารเธอนะคะที่จะต้องต่อสู้กับโรคร้ายมาเป็นปี ๆ จะไปไหนเหมือนคนอื่นก็ไปไม่ได้ แต่ป้าคิดว่าแม่เลี้ยงโชคดีที่มีพ่อเลี้ยงเป็นสามีเพราะพ่อเลี้ยงดูแลแม่เลี้ยงอย่างดีทุกอย่างเลยล่ะค่ะ”
- ผู้เขียน
