ตอนที่ 2
1056 คำ
เพียงกมลร้องไห้ออกมาแต่พยายามเก็บเสียงเอาไว้ “เพียงรู้ค่ะว่าเพียงน่ะเป็นคนมีกรรม เกิดมาพร้อมกับสุขภาพที่ไม่แข็งแรงอย่างคนอื่นเขา เพียงรู้ว่าพี่เด็จมีความสุขที่ได้อยู่กับเพียงแต่มันก็ไม่ใช่ความสุขที่สมบูรณ์แบบ มันไม่ใช่ความสุขที่เต็มร้อย เพียงแค่อยากให้พี่เด็จมีครอบครัวที่ดีพร้อมอย่างที่พี่ต้องการถึงแม้ว่าเพียงจะมีลูกให้ไม่ได้ แต่คนที่จะมีลูกให้พี่เด็จน่ะเขาก็มีสายเลือดเดียวกันกับเพียงนะคะ นิ่มเป็นน้องสาวของเพียง เรามีสายเลือดเดียวกันถึงแม้ว่าจะเป็นคนละแม่ก็ตาม พี่เด็จคะ...อย่าปฏิเสธเลยนะคะ เพียงรู้ว่าเวลาของตัวเองที่เหลืออีกไม่มากมันสำคัญมากแค่ไหน ขอแค่เวลาที่เหลืออีกไม่นานนี้ให้เพียงได้มองเห็นว่าพี่เด็จมีความสุขเพียงก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้วจริงๆ”
“พี่ไม่อยากรับปากเพียงเรื่องนี้เลย พี่ไม่อยากจะตอบรับความหวังดีของเพียง มันเป็นเหมือนดาบสองคนที่มันจะทิ่มแทงให้พี่ต้องเจ็บปวดด้วย”
“พี่อย่าปฏิเสธเพียงเลยนะคะ อย่าปฏิเสธความหวังดีของคนใกล้ตาย…”
คำพูดนั้นหายไปเมื่อจเด็จแตะริมฝีปากซีดเซียวนั้นด้วยปลายนิ้วแกร่ง
“ไม่เอานะเพียง...อย่าพูดกับพี่แบบนี้ ไม่ว่าจะเป็นยังไงพี่ก็ขอยืนยันตรงนี้เลยว่าพี่มีเพียงแล้วก็รักเพียงเป็นเมียของพี่คนเดียวเท่านั้น เพียงก็รู้ว่าพี่เคยมีอดีตที่เจ็บปวดกับเรื่องที่พ่อของพี่เจ้าชู้มากแค่ไหน พี่ไม่อยากให้มันต้องเกิดซ้ำเป็นประวัติศาสตร์ซ้ำรอยในชีวิตของพี่อีก พี่ไม่อยากให้มันเป็นอย่างนั้น ไม่อยากให้ลูกของพี่ที่เกิดมาต้องรับรู้ว่าพ่อของเขามีผู้หญิงหลายคนเหมือนอย่างที่พี่ต้องประสบมาแล้ว”
“ลูกจะรับรู้นะคะว่าพี่เด็จไม่ใช่ผู้ชายที่เลวร้าย ไม่ใช่ผู้ชายเจ้าชู้และเพียงก็แน่ใจว่าสิ่งที่เพียงคิดมันไม่ใช่เรื่องที่ผิดบาป และการที่เพียงให้นิ่มมีลูกกับพี่เด็จมันก็เกิดจากความเต็มใจของน้องสาวเพียงด้วย อย่างน้อยที่สุดเพียงก็ขอให้เขาเห็นแก่ความเป็นพี่เป็นน้องเห็นแก่ชีวิตที่ไม่ยืนยาวของเพียง นิ่มเขาไม่ปฏิเสธพี่สาวหรอกค่ะเพราะเพียงเป็นคนส่งเสียให้เขาเรียนจนจบ”
“ทำไมนิ่มถึงได้ยอมตอบรับข้อเสนอของเพียงง่าย ๆ ล่ะเป็นผู้หญิงคนอื่นเขาจะยอมแบบนี้ไหม ยอมมาอุ้มท้องให้พี่สาวแล้วหลังจากนั้นก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น หรือว่าบางทีเขาอาจจะต้องการอย่างอื่นที่ไม่ใช่แค่เรื่องนี้”
“แล้วพี่เด็จคิดว่านิ่มน่ะเขาต้องการอะไรเหรอคะ ในเมื่อสิ่งที่เขาทำก็เกิดจากความต้องการของนิ่มที่อยากจะทดแทนบุญคุณของพี่สาวก็เท่านั้น”
จเด็จไม่ตอบ เขานิ่งไป เพียงเก็บความคิดลึก ๆ เอาไว้ว่าเขากำลังคิดว่านภัสรีย์ น้องสาวต่างแม่ของเพียงกมลอาจไม่ได้มีจุดประสงค์เพียงข้าจะมีลูกกับเขาเพื่อเป็นการตอบแทนบุญคุณของพี่สาว แต่ผู้หญิงคนนั้นอาจจะวาดหวังในทรัพย์สินและมรดกของเพียงกมลที่ก็มีมากมายเช่นเดียวกัน ในเมื่อดั้งเดิมนั้นเพียงกมลเป็นลูกสาวของคนที่มีฐานะดีมีที่อยู่ใกล้กับปางไม้ของเขาหลายร้อยไร่แต่ก็นั่นแหละ เขาเองไม่อยากจะพูดให้ภรรยาของเขาต้องเสียใจและเกิดความเป็นกังวล เขาเองก็อยากให้เพียงกมลมีความสุขในช่วงเวลาสุดท้ายของเธอ แค่คิดเขาก็ยิ่งปวดใจ สักครู่เมื่อเห็นว่าจเด็จเงียบไปเพียงกมลจึงเงยหน้ามองเขา เธอยิ้มให้ รอยยิ้มนั้นดูมีประกายแห่งความหวัง
“พี่เด็จคะ...ไม่ต้องเป็นกังวลไปหรอกนะคะว่ามันจะมีปัญหาหรือว่ามีเรื่องอย่างอื่นที่จะทำให้พี่เด็จไม่สบายใจ เพียงขอแค่ได้เห็นหน้าลูกของพี่เด็จก่อนที่เพียงจะจากโลกนี้ไป เพียงอยากจะเห็นรอยยิ้มของพี่เด็จเวลาที่พี่ได้เห็นหน้าลูก เพียงไม่ต้องการอะไรจริงๆค่ะ”
“พี่ยังไม่ได้รับปากอะไรเลยนะ”
“แต่พี่เด็จก็ไม่คัดค้านเหมือนตอนแรก งั้นก็แสดงว่าพี่เด็จน่ะเริ่มที่จะยอมรับเรื่องนี้แล้ว...อ้อ...เพียงลืมบอกไปนะคะว่าวันนี้นิ่มเขาจะเดินทางมาที่นี่ คงจะมาถึงตอนประมาณสัก 3-4 ทุ่มได้ค่ะ”
“อะไรกัน...นี่นิ่มมึงจะมาวันนี้อย่างนั้นเหรอ?”
“ใช่ค่ะ...ก็เพียงได้คุยกับนิ่มเรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อสัปดาห์ที่แล้วและโชคดีมากเลยนะคะที่นิ่มยังไม่ทันได้ไปสมัครงานที่ไหนหลังจากที่เรียนจบมหาวิทยาลัยแล้วก็รับเกียรติบัตรเรียบร้อยแล้วด้วย นี่ถ้าเกิดว่านิ่มสมัครงานแล้วก็ได้งานทำที่กรุงเทพฯ สงสัยว่ามันจะต้องยุ่งยากมากกว่านี้แน่ ๆ เพราะพอเราคุยกันเข้าใจเพียงก็บอกให้เขาเดินทางมาหาเพียงที่นี่เลย แล้วเพียงจะให้นิ่มอยู่ที่ห้องชั้นล่างที่เพียงจัดเอาไว้ให้ด้วยค่ะ”
“เพียงทำอะไรไม่ปรึกษาพี่เลยนะ แบบนี้แล้วคนอื่นเขาจะว่ายังไง”
“เราก็ยังไม่ต้องบอกเรื่องนี้กับใครสิคะ ก็ในเมื่อทุกคนก็ยังเห็นว่าพี่เด็จกับเพียงเป็นสามีภรรยา เป็นพ่อเลี้ยงกับแม่เลี้ยงของปางไม้ เราก็ใช้ชีวิตกันตามปกติ เพียงแต่ว่าเพียงน่ะอยากให้พี่เด็จยอมรับนิ่มมาเป็นผู้หญิงอีกคนของพี่ แต่เข้าใจนะคะว่าอาจจะต้องใช้เวลาในการทำความรู้จักแล้วก็สนิทสนมกันมันก็อาจจะแปลก ๆบ้างที่ผู้ชายกับผู้หญิงที่ไม่เคยรักกันแต่ว่าจะต้องมาอยู่ด้วยกันเหมือนคนรักและจะต้องมีลูกด้วยกัน”
- ผู้เขียน
