“อ้ายไม่ได้เป็นอะไรมากซะหน่อยนี่คะ”
“หนูเป็นหวัดไงครับ เช็ดตัวก่อน จะได้นอนต่อ”
“แต่ว่า...” คนไม่อยากให้เขาเช็ดตัวให้พูดแค่นั้น ก่อนจะเม้มปาก และเมื่อโดนเขามองด้วยสายตาดุๆ ก็เลยยอมผ่อนแรงที่ยื้อดึงผ้าห่มไว้ จนมันหล่นลงไปกองที่เอวได้ในที่สุด
ขนิษฐานั่งมองมือหนาที่กำลังลูบไล้ผ้าขนหนูลงบนแขนเรียวเล็กของตนเองตาปริบๆ แอบเหลือบตามองหน้าเขาก็ได้เห็นว่าพี่เรียวดูตั้งใจกับการเช็ดแขนเช็ดมือให้เธอมากๆ
ทั้งที่เมื่อคืนตัวเองก็มีเรื่องไม่สบายใจแท้ๆ แต่กลับต้องมาดูแลเธอซะอย่างนั้น
หมูน้อยได้แต่คิดสงสารพี่เรียวอยู่ในใจ และพร้อมกันนั้นก็รู้สึกปลื้มสามีมากขึ้นไปอีก แต่ครั้นนึกถึงความจริงบางอย่างแล้วก็ได้แต่แอบปลอบใจตัวเองว่าไม่เป็นไร
แค่พี่เรียวดีด้วย แค่นี้หมูน้อยก็พอใจแล้ว...
หมูน้อยแต่งงานกับพี่เรียวมาได้เกือบสองเดือนแล้ว แต่ก็ยังคงยืนยันได้ว่าเธอรู้สึกไม่ต่างไปจากกำลังฝึกงานอยู่ที่บริษัทเขายังไงย
