สหัสนัยส่ายหน้าอย่างเอ็นดู ในใจก็อดดุไม่ได้ว่า
ดื้อกับพี่อีกแล้วนะ...
ก่อนจะจับเธอมานอนหนุนอก ฝ่ายคนหลับไม่รู้เรื่องก็เหมือนจะชอบใจ เพราะขยับซุกเข้าหาเขาอย่างอัตโนมัติโดยไม่ต้องมากพิธีรีตอง และเมื่ออยู่ในท่านั้นนานเข้า เขาก็เลยอุ้มพาเธอมานอนตะแคงหันหน้าเข้าหากันบนโซฟาไม้สักตัวนั้นนั่นแหละ ซึ่งมันก็กว้างพอสำหรับคนสองคน แต่ต้องเบียดกันมากหน่อย
และน่าแปลกที่ความหน่วงในใจของสหัสนัยที่ตอนแรกมันจุกเสียดจนแน่นอก ตอนนี้ดูเหมือนมันจะผ่อนคลายลงไปมาก แถมยังรู้สึกอบอุ่น สบายใจ จนเผลอหลับตามคนที่มาแอบนั่งเฝ้าเขาไปได้อย่างง่ายๆ
ขนตางอนงามกะพริบปริบๆ ก่อนจะตาโตหายง่วงเป็นปลิดทิ้งเมื่อเห็นว่าตอนนี้ตัวเองกำลังนอนอยู่ในวงแขนของสามีที่กอดเธอไว้แน่น เพราะความคับแคบของโซฟาไม้ และน่าจะเพราะความเย็นของอากาศ แถมยังพากันอุตริมานอนตากน้ำค้างอีก
ขนิษฐายกมือขึ้นหมายจะปลุกคนที่หลับสนิทลมหายใจสม่ำเสมอ แต่ครั้นมอง
