เจ้าอรุณทำหน้าแหยทันที
ทำไมเราจะต้องเสียสละตัวเองถึงขนาดนั้นด้วยวะ! เรื่องเหอะ ครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว!
เกือบจะปฏิเสธไปแล้ว แต่เดวีไม่รอให้เขาตอบรับเลย แค่ทำหน้าแหย ร่างก็ถูกเถาวัลย์พันธนาการอีกระลอก เจ้าอรุณซึ่งถูกเถาวัลย์รัดแน่นเป็นดักแด้รอบที่สองปั้นหน้าเครียด ออกคำสั่งเสียงแข็งเมื่อเห็นว่าเดวีเอาแต่ยืนลูบปลายคางตัวเอง มองผลงานด้วยความชอบใจ
“รีบๆ สาธิตเร็วเข้า”
“อย่างที่นายรู้ว่าพืชประเภทเถาวัลย์สามารถดูดน้ำได้สามทางคือทางราก ทางปมรากข้างลำต้นและยอด ส่วนแร่ธาตุหลักสำคัญก็คือไนโตรเจน แต่ฉันต่างออกไป ฉันไม่ได้รับน้ำหรือไนโตรเจนเป็นอาหารหลัก ไนโตรเจนไม่จำเป็นเลยด้วยซ้ำ ที่จำเป็นคือต้องรับน้ำให้เพียงพอสักวันละสองครั้งเพื่อให้สร้างเถาวัลย์ได้ หมายถึงน้ำปริมาณมากนะ ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่ต่างอะไรจากมนุษย์ทั่วไป”
เดวีร่ายยาว เจ้าอรุณพยายามเก็บรายละเอียดให้ได้ทั้งหมด พร้อมกับสะดุดตรงที่เดวีพูด
