เมื่อถูกทำอย่างนั้น เจ้าอรุณเลยได้แต่ส่งสายตากินเลือดกินเนื้อให้ขณะที่เดวีเดินมาหยุดตรงหน้า กระดิกปลายนิ้วชี้ข้างหนึ่งที่ไม่ได้งอกเถาวัลย์มาพันร่างคนตรงหน้าเล็กน้อย เท่านั้นเถาวัลย์เถาเล็กๆ ก็งอกยาวออกมาก่อนมันจะถูกส่งลงไปยังกระถางน้ำที่วางอยู่ข้างเจ้าอรุณ
น้ำในกระถางค่อยๆ ลดหายไป ส่วนเดวีก็ทำหน้าเปี่ยมสุข ครางออกมาอย่างกับว่าได้ดื่มน้ำอัดลม
“อา... ชื่นใจ”
เจ้าอรุณกัดฟันกรอด หมั่นไส้กับท่าทางระริกระรี้ของไอ้หัวหยิกหยอยเสียเต็มประดาแต่ไม่ดิ้นให้เหนื่อยเปล่า ปล่อยให้ตัวเองถูกรัดอยู่อย่างนั้นพลางคาดโทษในใจทันควัน
หลุดไปได้เมื่อไหร่ เผาทิ้งแน่ไอ้เถาวัลย์นรก!
ใช้เวลาร่วมหลายนาทีกว่าเดวีจะดูดซึมน้ำจากกระถางนั้นหมด ดูท่าจะกระหายมากจริงๆ ถึงได้ดูดจนแทบไม่เหลือสักหยด ท้องอิ่มเรียบร้อยก็ทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ เอามือลูบท้องไปมา
“อิ่มแปล้”
อิ่มแปล้ก็ปล่อยสักที!
เจ้าอรุณส่งสายตาเจือรังสีอำมหิตไ
