หนึ่งเดียวของฉัน

แอบหึง

ตอนที่4 แอบหึง

“ ขอบคุณนะคะที่อุตส่าห์เสียสละเวลาอันมีค่ามาส่ง ” มีนาพูดเมื่อรถจอดนิ่งที่หน้าบ้าน คนด้านข้างมองเธอด้วยสายตาที่แปลกไป

“ เพราะคนตรงหน้ามีค่ากว่า ” คนถูกจ้องกลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก เมื่อรู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกไป

“ ขับรถกลับบ้านดีๆนะคะ ” ไม่รอให้อีกคนได้ตอบประตูรถก็เปิดออกพร้อมกับร่างบางที่ก้าวขาลงไป เธอเดินเข้าบ้านโดยไม่หันกลับมามองด้านหลัง ชายหนุ่มมองตามจนเธอหายเข้าไปในบ้าน ไฟที่เปิดไว้ปิดลงทีละดวง แต่ไฟที่ห้องด้านบนกลับเปิดขึ้น ตามด้วยเงาร่างของเธอที่มายืนมองจากหน้าต่าง แต่เมื่อเห็นว่ารถของเขายังไม่ไปเธอจึงรีบหลบมุมหายไป กายที่มองอยู่ได้แต่อมยิ้มออกมา

คราแรกที่ได้สัมผัสเรือนร่างของเธอเขาก็ควบคุมตัวเองไม่อยู่ ไม่เคยเป็นแบบนี้กับใครมาก่อน ที่ผ่านมาน้ำแตกก็แยกทาง แต่กับมีนาเขาชักไม่อยากให้เธอเป็นแฟนปลอม ๆ แล้วสิ จะพูดให้ถูกก็คือเขาอยากได้เธอมาครอบครอง

ในเช้าตรู่ของวัน อยู่ๆสัมผัสที่เขาทำกับเธอวันนั้นมันก็ผุดขึ้นมา ร่างกายของเธอร้อนผิดปกติ หน้าขาเบียดชิดถูกันไปมา ความรู็สึกวูบวาบเกิดขึ้นที่กลางหน้าอกอย่างห้ามไม่ได้ มือเล็กบีบเคล้นที่หน้าอกของตัวเอง พร้อมบิดเร่าร่างกาย บนที่นอน น้ำใสฉ่ำที่บริเวณร่องรักเมื่อถูกปลายนิ้วเรียวถูไถสะกิดเข้าที่เม็ดเชอรี่ ไม่นานร่างบางก็รู้สึกเบาราวกับล่องลอยอยู่บนปุยเมฆ เสียงหวานเผลอครางออกมาอย่างได้อามณ์ อื้อ~~~

“ มีนาเอ้ย คิดอะไรอยู่เนี่ย ” คนตัวเล็กนอนยิ้มพูดกับตัวเองทั้งกลิ้งไปมาอย่างเขินๆ

ใต้ต้นไม้หน้าบ้านที่มีม้านั่งอยู่ใต้ร่มเงา หญิงสาวสวมเพียงเสื้อยืดคอกว้างตัวหนึ่งกับกางเกงยีนส์ขาสั้น ผมยาวถูกรวบไว้อย่างไม่ตั้งใจ กำลังนั่งชันเข่าทำบางอย่างในไอแพดอย่างตั้งใจ รถหรูที่จอดอยู่มีคนจากในนั้นกำลังจ้องมองเธอไม่วางตา ตั้งแต่เรียวขาไล่ขึ้นไปถึงต้นคอ หน้าอกที่โผล่พ้นเสื้อออกมานั้นเขามองแล้วช่างหงุดหงิด อยากจับเธอมาลงโทษให้เข็ด

ไลน์~~~~

เขากดส่งข้อความไปหลายครั้งก็ไม่มีว่าเธอจะหยิบขึ้นมาอ่าน สายตาเอาแต่จ้องอยู่ที่ไอแพดและยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

Rrrrr. Rrrr.

หญิงสาวละสายตาจากไอแพดมองที่โทรศัพท์ที่สั่นอยู่ เมื่อเห็นเบอร์โทรเข้าก็แอบแปลกใจ

“ ค่ะ ” เธอกดรับไปสั้นๆ เมื่อปลายสายพูดมาก็ทำให้เธอต้องหยัดตัวนั่งตรงมองซ้ายขวา และเห็นรถของเขาที่จอดเยื้องไม่ห่างจากรั้วบ้านเธอ

“ คุณกายมาทำอะไรแถวนี้คะ ”

“ เกี่ยวอะไรกับมีนา ” เธอนั่งฟังเขาพูดอยู่สักพัก สายก็ตัดไป หญิงสาวดินนขึ้นไปที่ห้องของตัวเองพร้อมกับเปลี่ยนชุดลงมา

“ แม่จ๋า...มีนาต้องไปดูของเข้าร้าน แม่อยากได้อะไรไหมจ้ะ ” ร่างบางเดินไปหาแม่ที่กำลังนั่งเตรียมของสำหรับทำอาหารไปวัดในวันพรุ่งนี้อยู่

“ อืม~~ ของใช้หมดนะลูก ซื้อเข้ามาด้วยแม่คงไม่ได้ออกไป ” นุ่มปากกับลูกสาว

“ ได้จ้ะ มีนาไปนะแม่ ” นุ่มเองไม่ได้เซ้าซี้อะไรลูกสาว เพราะมีนาเองก็โตแล้วมีการมีงานทำ อีกอย่างรายได้ทุกอย่างก็มาจากมีนา เธอจึงให้ได้เพียงเป็นห่วงอยู่ห่างๆ

“ คุณกายจะให้มีนาช่วยเลือกอะไร ง้อสาวอีกแล้วใช่ไหมคะ ” เพราะเขาเคยให้มีนาช่วยเลือกของไปง้อสาวอยู่บ่อยๆ

“ คุณกายจะให้มีนาช่วยเลือกอะไร ง้อสาวอีกแล้วใช่ไหมคะ ” เพราะเขาเคยให้มีนาช่วยเลือกของไปง้อสาวอยู่บ่อยๆ

ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งที่ครบครันด้วยเฟอร์นิเจอร์ มีนายืนมองอย่างไม่เข้าใจเพราะกายไม่ได้บอกอะไรเธอสักอย่าง

“ ไปกัน ” กายใช้ไหล่ของเขาสะกิดเข้าที่แผ่นหลังของคนตัวเล็กที่ยืนงงอยู่ จนเธอยอมเดินเข้าไป

“ คุณชอบตัวไหน เอ้ย!!คุณคิดว่าโซฟาแบบไหนที่นั่งนอนสบาย ” มีนามองตามอย่างไม่คิดอะไร ก่อนชี้ไปที่โซฟาตัวสีเทาขนาด1.5เมตร

“ ถ้าเอาความสบายมีนาคิดว่าตัวนี้ แต่เป็นกำมะหยี่เปื้อนง่าย ทำความสะอาดยากค่ะ ถ้าคุณกายซื้อไปให้สาวเธอน่าจะชอบ ถ้าซื้อไปไว้ทำสนามรบมีนาว่าไม่เหมาะ ” มีนาแอบเหน็บเขาไปในท้ายประโยค มุมปากหยักยกยิ้มเจ้าเล่ห์

“ แล้วแบบไหนถึงจะเหมาะ ” คำพูดของเขาทำเอามีนาหันมามอง

“ มีนาไม่รู้หรอกอย่ามาหลอกถาม ” ชายหนุ่มยิ้มออกมาเบาๆด้วยใบดูทะเล้น

“ งั้นเอาตัวนี้ ” เขาส่งสัญญาณให้พนักงานก่อนจะจับมือเธอเดินไปที่โซนของโต๊ะทำงาน

“ มีนาเดินเองได้ ปล่อย ” ด้วยความไม่ชินเธอจึงคัดค้านการกระทำของเขา

“ ทำไม มากกว่าจับมือก็ทำมาแล้ว ”

“ คุณกาย อันนี้มีนาแค่ช่วยคุณ ไม่ได้พิศวาสอะไรสักหน่อย ” มีนารีบสวนกลับราวกับเธอไม่รู้สึกอะไร ทั้งๆที่เธอเสียตัวให้เขาแท้ๆ

“ แต่ฉันไม่ได้คิดแค่นั้น ” เขาพูดตามหลังของเธอ เจ้าตัวเดินไปไกลแล้วคงไม่ได้ยินอะไร

“ เลือกโต๊ะทำงานให้หน่อย ”

“ จะทำออฟฟิศเหรอคะ ” เธอถามอย่างสงสัยเพราะทุกอย่างที่เขาให้เธอเลือกมาล้วนแต่เป็นของที่เหมาะสำหรับออฟฟิศทั้งนั้น แต่เธอก็ยอมเลือกให้ในแบบนี้ตัวเองคิดว่าเหมาะสมที่สุด

“ ทั้งหมด 134,900 บาทค่ะ ” ชายหนุ่มยื่นบัตรดำให้พนักงานแคชเชียร์ ก่อนจะบอกที่อยู่เพื่อให้ไปส่งของ มีนายืนอยู่ห่างๆไม่ได้สนใจว่าเขาจะไปส่งที่ไหน

“ ไปกินข้าวกัน หิวแล้ว ” กายเดินมาพูดพร้อมกับลูบไปที่ท้องของเขา ทันใดนั้นภาพของซิกแพคของเขาในคือนนั้นก็ลอยเข้ามาในความคิดของมีนาจนต้องเผลอกลืนน้ำลาย หญิงสาวสะบัดหน้าไล่ความคิดก่อนจะเงยหน้ามองเขา

“ เป็นอะไร ” กายถามเมื่อเห็นสีหน้าที่แปลกไป คนที่ถูกจับได้รีบปฏิเสธ

“ เปล่าค่ะ พาแวะห้างด้วยนะคะ จะซื้อของใช้ ” ว่าแล้วเธอก็เดินนำไปที่รถก่อนที่เขาจะเห็นใบหน้าที่เริ่มแดงของเธอ

มีนาเดินเข้ามาในร้านตรงไปที่ห้องทำงานของตัวเองทุกอย่างดูแปลกตาไปหมด กระจกที่เคยใสในตอนแรกตอนนี้กลายเป็นกระดำแต่เมื่อเข้าไปด้านในกลับมองเห็นข้างนอกได้ชัด โต๊ะทำงานของเธอและเฟอร์นิเจอร์ที่เธอไปเลือกวันนี้ มันมาอยู่ที่ห้องงของเธอทั้งหมด ซึ่งถ้าจำไม่ผิดราคาเป็นแสนๆ ไหนแอร์ที่เปิดไว้จนเย็นฉ่ำ ห้องที่เหมือนรังหนูของเธอถูกรีโนเวทใหม่จนกลายเป็นออฟฟิศหรูๆ หญิงสาวมองรอยตัวอย่างอึ้งๆแต่ก็รู้สึกดีไปพร้อมกัน คนที่ทำเรื่องนี้คงไม่ใช่ใคร เมื่อนึกถึงใบหน้าของเขาเธอก็เผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รูตัว

“ ชอบไหม ” เสียงทุ้มมีเสน่ห์ดังขึ้นที่ด้านหลัง

“ คุณกายจะลงมาอยู่ห้องนี้เหรอคะ ”

“ เปล่า...ทำให้คุณ ” หญิงสาวประหลาดใจอย่างบอกไม่ถูก

“ ทำให้มีนา? ” เจาพยักหน้าสายตาที่เขามองเธอดูเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อน ที่เอาแต่มองแบบลวนลามเจ้าเล่ห์ใส่ หวังแต่จะเคลม จะว่าไปก็เขาเธอแล้วนี่เนอะ เธอไม่ถามอะไรต่อและเลือกที่จะย้ายเอกสารและพวกบิลซื้อขายจากลิ้นชักเก่าๆไปไว้ลิ้นชักตัวใหม่

“ มีนา ” เสียงของคนมาใหม่ทำให้เธอต้องละจากงานที่กำลังมองอยู่

ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งใบหน้าคล้ายกับคนที่ยืนอยู่ข้างเธอ เดินเข้ามาหยุดที่หน้าห้องทำงาน

“ เฮีย ” เธอเรียกอย่างคุ้นเคยพร้อมทั้งยิ้มกว้างให้อย่างที่คนอีกคนไม่เคยได้รับ จนเขาแอบหงุดหงิดในใจอีกครั้ง

“ เฮียมาได้ไง ” คนเป็นน้องชายถามขึ้น

“ ก็วันนี้เฮียว่างเลยอยากแวะมาเล่น ไม่ได้หรือไง ”

“ ไม่เจอนานเฮียหล่อขึ้นหรือเปล่าเนี่ย? ” มีนาพูดแซวอย่างเป็นกันเอง เฮียกิตยิ้มหวานให้จนลืมสังเกตอีกคนที่มองตาเขียว

“ เฮียทานอะไรมาหรือยัง มีนาไปเอามาให้ ”

“ ขอเหมือนเดิม ” หญิงสาวรับคำสั่งและเดินเข้าไปทางครัวทันที

“ เฮียไม่เอาเมียเฮียมาด้วยเหรอ ”

“ แกเห็นหรือเปล่าล่ะ ”

“ ก็ถึงถามนี่ไง ” กายย้ำ

“ แกโกหกอะไรแม่ไว้ ” เฮียกิตไม่ตอบเรื่องของตัวเองแต่ดันวกเข้ามาที่เรื่องของน้องชายแทน

“ เมื่อวานอาจจะโกหกแต่วันนี้ไม่ได้โกหกแล้วนะเฮีย “ คนเป็นพี่มองหน้าน้องชายอย่างรู้ทัน

“ มึงรังแกเธอ ”

“ ไม่ใช่เฮีย ต่างคนต่างเต็มใจ ” กายรีบอธิบายด้วยใบหน้ายิ้ม ซึ่งกิตเองก็ไม่เคยเห็นน้องชายเขาดูพอใจกับผู้หญิงคนไหนมากขนาดนี้มาก่อน

“ คบกันแล้ว? ”

“ ยังเฮีย...แต่เร็วนี้แน่นอน ” เขาตอบกลับอย่างมุ่มมั่น

“ มาแล้วค่ะ ” มีนาพูดเสียงหวานพร้อมกับใช้ตัวดันประตูเข้ามา ก่อนที่กายจะเดินไปเปิดประตูออกให้เธอได้เดินเข้ามาอย่างสะดวก

“ ข้าวผัดหมูกรอบไข่ดาวสองฟองเยิ้มๆ กับแตงกวาดองของโปรดเฮียกิต ”

“ จำแม่น นี่ถ้าเฮียยังอยู่ที่นี่เฮียต้องให้รางวัลพิเศษมีนานะเนี่ย ”

“ ไม่อยู่ก็ให้ได้นะเฮีย ” กายมองดูคนสองคนพูดหยอกล้อกันอย่างสนิทสนม ในใจก็ไม่อยากคิดอะไรแต่มันก็อดหึงไม่ได้ถึงจะเป็นพี่ชายก็เถอะ

ไม่กี่วันยังบอกหวงความโสดอยู่เลยพ่อคุณ อย่าพึ่งออกอาการเร็วขนาดนี้///><