ขอให้ช่วย18+
1836 คำ
ตอนที่3 ขอให้ช่วย
สถานที่ของนักท่องราตรี ร้านนี้ติดอันดับที่ลูกคุณหนูไฮโซต่างมากันรวมกลุ่มมา รายได้ของแต่ละคืนอยู่ที่ 50,000-100,000 บาท ร้านหรูที่มีดีเจและนักร้องดังมาให้ความสนุกทุกค่ำคืน
มีนาที่ทนลูกตื้อของเจ้านายไม่ไหวจนต้องให้เขากลับไปเปลี่ยนชุดที่บ้านแต่กว่าที่จะได้ชุดที่ถูกใจเขามีนาเปลี่ยนไปแล้วกว่า 10 ชุด เพราะชุดไหนๆเขาก็บอกว่าโป๊ สุดท้ายเธอต้องใส่เป็นชุดสูทกางเกงขายาวมา
“ ร้อนก็ร้อน ” เธอบ่นในขณะที่เดินบริการลูกค้าตามโต๊ะ เธอทำหน้าที่ได้ทุกอย่างตั้งแต่เสริฟยันเก็บโต๊ะ แต่ส่วนมากเธอจะเดินคอยดูในจุดที่เข้าไม่ถึงมากกว่าว่าลูกค้าต้องการอะไร มีนาโชคดีอย่างหนึ่งคือลูกค้าส่วนมากมักคิดว่าเธอคือเจ้าของร้านเลยไม่ค่อยมีใครลุ่มล่ามกับเธอเท่าไหร่เพราะให้เกียรติ
“ มีนาเสร็จแล้วขึ้นมาที่ห้องข้างบนหน่อย ” กายส่งข้อความเข้ามาในมือถือ เข้าตัวอ่านแล้วก็เดินขึ้นไปตามคำสั่ง
ห้องที่เขามักมาสังสรรค์กับเพื่อนๆเขาสี่คน และวันนี้ถ้าเธอเดาไม่ผิดคงจะพากันดื่มอีกแน่นอน พอเข้าไปในห้องเหมือนเธอได้ขึ้นสวรรค์เพราะอากาศในนี้มันเย็นกว่าข้างล่างมา ถึงข้างล่างจะมีเครื่องปรับอากาศแต่เพราะจำนวนคนที่มากทำให้เธอยิ่งร้อนไปใหญ่ อาจจะเพราะชุดของวันนี้ด้วย
“ มีนา ทำไมแต่ตัวแบบนี้ ” เตชินเอ่ยถามอย่างผิดสังเกตเพราะปกติมีนาต้องสวยแซบ คนถูกถามมองไปยังคนต้นเหตุก่อนจะหันมาตอบ
“ อยากเรียบร้อยบ้างค่ะ คุณกายต้องการอะไรเพิ่มคะ ”
“ ขอเด็กให้ 4 คน ” เขาตอบกลับมาท่าทีสบาย
“ ได้ค่ะ ”
“ ผมไม่เอา ” เป็นเสียงของกวินที่บอกมา
“ ผมก็ไม่เอา ” รามิลก็ปฏิเสธอีกคน
“ สรุป 2 คนนะคะ ” เธอเดินกลับลงไปพักใหญ่ก่อนจะขึ้นมาพร้อมสาวสวย pr ของร้าน
“ ไม่มีอะไรแล้วมีนาของตัวนะคะ ” กายมองตามเธอแวบหนึ่งก่อนจะหันมาคุยงานกับเพื่อนๆต่อ โดยลืมสังเกตว่าแก้วของเขามีอะไรบางอย่างเจือปนอยู่ เขายกมันมาดื่มจนหมด ก่อนที่สาวสวยคนนั้นจะรีบเทเหล้าใส่แก้วให้เขาอีก ใบหน้าสวยร้ายของเธอยกยิ้ม พร้อมมองไปที่เพื่อนอีกคนที่เธอก็ทำในแบบเดียวกัน กวินที่เห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง แต่ไม่ได้ท้วงอะไรเพราะเพื่อนเขามันสายหมีกันอยู่แล้ว ความร้อนรุ่มเกิดขึ้นในร่างกายชายหนุ่มจนเม็ดเหงื่อผุดที่ใบหน้า
“ เดี๋ยวกูมานะ “ เตชินพูดพร้อมกับรีบจับสาวสวยคนนั้นเดินออกไปที่ห้องน้ำด้านหลังที่มีเพียงพวกเขาเท่านั้นที่ใช้ได้ กายที่เริ่มนั่งไม่ติดแต่เขาไม่ได้สนใจคนด้านข้างกลับสาดส่องสายตาหาอีกคนที่อยู่ด้านล่าง เมื่อเห็นเธอยืนนิ่งอยู่ที่เคาเตอร์เขาจึงหยิบมือถือขึ้นมาพิมพ์อะไรบางไม่นานปลายทางก็กดอ่าน
“ เธอกลับลงไปทำงานได้แล้วไป ” เขาพยายามเก็บอาการของตัวเองพร้อมกับบอกพนักงานสาวคนนั้น เธอทำหน้าผิดหวังและยอมเดินลงไปแต่โดยดี
“ กูว่าแม่โดนของแรงเข้าให้แล้วว่ะ ” กายพูดให้ พร้อมปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำของเขาออกจนเผยให้เห็นแผงอกที่แดงฉ่าน
“ ไหวไหมวะ แล้วไม่มึงไม่ให้น้องเขาช่วยวะ ” รามิลถาม
“ กูสัญญากับแม่ไว้แล้ว ไม่อย่างนั้นแม่กูจะให้กูแต่งงาน ” เพื่อนสองคนถึงกับหลุดขำที่เพื่อนของเขาจะยอมทิ้งลายเพียงเพราะกลัวการแต่งงาน
“ คุณกายต้องการอะไรคะ ” ชายหนุ่มหยัดกายลูกขึ้นเต็มความสูง 186ซม. ของเขา
“ ตามมา ” ว่าแล้วเขาก็เดินนำหน้ามีนาออกไปทางห้องนอนส่วนตัวของเขาที่อยู่ด้านหลัง
“ กูว่ามันไม่ได้รักษาสัญญาอะไรนั้นหรอก เป้าหมายมันคือมีนามากกว่า ” รามิลพูดอย่างรู้ทัน
ในห้องน้ำ
“ อื้อ อ๊ะ “ เสียงครางที่เล็ดลอดออกมาเบาๆของหญิงสาวเธอกำลังถูกเตชินจัดการระบายอารมณ์เถื่อนดิบลงอย่างไม่มีการปราณีข้อหาที่เธอกล้าวางยาเขา ท่อนเอ็นขนาด56ถูกดันเข้าในรูรักของเธอและดึงออกมาก่อนจะกระแทกเข้าไปอีกสุดแรง จนหญิงสาวร้องเฮือกออกมา
“ คุณเต บัวเจ็บค่ะ อื้อ ”
“ เธอสร้างเธอต้องรับเองนะ อยากได้ทำไมไม่ขอดีๆ “ ว่าแล้วเขาก็กดร่างเล็กให้โค้งลงจนบั้นท้ายเธองอนรับกับแก่นกลางกายของเขา
สวบ~~~
“ อื้ออคุณเตชิน บัวจุกค่ะ เบาๆหน่อย ” คำขอร้องของเธอไม่เป็นผล เตชินกระแทกเข้าไปตามอารมณ์ของตนเองอยู่พักใหญ่ จนน้ำกามสีขาวขุ่นของเขามันพุ่งออกมาเต็มเครื่องป้องกัน เขาถอนแท่งร้อนออกมาเสียงดังบ๊วบ!! กลีบสีน้ำตาลของหญิงสาวแยกออกจากกันจนเห็นรูโบ๋ชัดเจน เธอทรุดตัวนั่งลงอย่างหมดเรี่ยวแรง ขาเล็กสั่นพับๆจนทรงตัวไม่อยู่ แบงค์สีเทาจำนวนสามใบถูกมอบให้เธอก่อนจะเดินจากไป
“ ไปซื้อยาให้ฉันหน่อย ” ใบหน้าที่แดงฉ่านของกายจนลามมาถึงลำคอและอกทำให้มีนาสงสัย
“ คุณกายเป็นอะไรคะ ”
“ ฉันโดยยาปลุก sex ” หญิงสาวตกใจพร้อมกับถอยปรี่ออกเพราะในคราแรกเธอตั้งใจดูอาการเขา
“ แล้วต้องซื้อยาอะไรคะ ไปหมอหมอดีกว่าไหม ” กายนิ่งไปเล็กน้อยมองมีนาที่เธอถอดเสื้อคลุมออกเหลือเพียงเสื้อสายเดียวลูกไม้สีขาว สติที่เลือนลางของเขาทำให้เขาหน้ามืด
“ คุณกายจะทำอะไรคะ ” เห็นท่าไม่ดีมีนาจึงรีบวิ่งออกจากห้องแต่
หมับ!! ร่างกายของเธอถูกเขารวบกอดไว้ด้วยความเร็ว
“ คุณกาย ตั้งสติหน่อยค่ะ นี่มีนาไง ” เธอพยายามเรียกเขาแต่ไม่เป็นผบเพราะเขาเอาแต่ซุกไซร้าที่ต้นคอด้านหลังของเธอ สิ่งที่แข็งขืนภายใต้กางเกงแสลกดำมันดุนดันที่แก้มก้นเธอ มือหนากอดรวบก่อนจะบีบเคล้นขึ้นมาที่หน้าอกอวบ
“ คุณกาย อย่า อื้อ ” ปากอวบอิ่มถูกเขาครอบจูบอย่างเองแต่ใจ มีนานิ่งไปพร้อมกับน้ำตาที่ค่อยไหลลงมาที่หางตาเมื่อไร้เรี่ยวแรงขัดขืนเธอนอนนิ่งให้เขาระบายความใครกับร่างกายของเธอ
“ มีนา ” เสียงแหบพร่าทุ้มต่ำเอ่ยเรียกเมื่อมองหน้าคนใต้ร่างชัดเจน
“ ฉันขอโทษ ” เขาหยุดการกระทำ มีนาดึงผ้าห่มมาคลุมร่างกายตัวเองเอาไว้เพราะด้านบนของเธอถูกเขาปลดเสื้อผ้าออกจนเหลือเพียงบราสีขาวอีกนิดเดียวมันจะหลุดจากร่างของเธอไปแล้ว เต้าอวบที่เขาเคล้นฟัดจนเกิดรอยแดง ชายหนุ่มลุกจากที่นอนเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกับเปิดน้ำให้แรงเพื่อรดราดร่างกายของตัวเอง เสียหายใจหอบแรงของเขาทำให้เธออดที่เป็นห่วงไม่ได้อยู่ดี เมื่อมองจากด้านนอกก็พบว่าเขากำลังข่มอารมณ์บางอย่างของตัวเองอยู่ด้วยความทรมาน
“ ช่วยฉันหน่อยได้ไหมมีนา ” เมื่อรู้ว่ามีคนมองอยู่กายก็พูดออกมาเพราะเขาไม่สามารถต้านทานมันได้อีกต่อไป
“ คุณกาย ” มีนามองเขาอย่างกล้าๆกลัวๆ ทั้งอยากช่วยแต่ก็ไม่รู้ต้องช่วยแบบไหนนอกจากแบบนั้น เธอก็ไม่ได้ไร้เดียงสาถึงขนาดที่ไม่รู้เรื่องอะไร ร่างบางเดินหายจากหน้าห้องน้ำไปและกลับมาพร้อมผ้าขนหนูผืนใหญ่
“ คุณกายเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเดี๋ยวไม่สบาย ” ชายหนุ่มยอมทำตามเขาจัดการถอดชุดที่เปียกออก เมื่อออกมาจากห้องน้ำก็พบกับมีนาที่นั่งอยู่ปลายเตียง เขามองเธออย่างไม่เข้าใจ
“ ทำไมยังไม่ออกไปอีก ” มีนามองใบหน้าหล่อและร่างกายที่กำยำของเขาใจก็เต้นรัวเพราะเธอเคยเห็นแต่พระเอกซีรีส์ไม่คิดว่าจะเห็นหุ่นแซบๆแบบนี้กับตาตัวเอง
“ มีนาจะช่วยคุณค่ะ แต่ครั้งเดียวนะคะ ” ยินแบบนี้เขาก็เดินเข้ามาไม่สนปี่สนขลุ่ยอะไร จัดการกับอารมณ์ที่ยังคุกกรุ่นอยู่ ร่างบางนอนราบลงกับที่นอน ร่างกำยำขึ้นคร่อมเอาไว้ก่อนที่เขาจะกดจูบลงที่ปากอวบอิ่มนั้นอย่างเอาแต่ใจ
“ หวานไปหมดเลยมีนา หวานไปทั้งตัว “ คนตัวโตพึมพรำออกมาทั้งที่ยังงุดใบหน้าอยู่ที่ซอกคอ มือหนาบีบเคล้นคลึงเต้าอย่างมันมือ สติของมีนาหลุดลอยไปกับสัมผัส
กว่าเขาจะยอมปล่อยให้เธอเป็นอิสระก็ปาเข้าไปกว่าหนึ่งชั่วโมง หญิงสาวค่อยๆพาร่างกายลุกขึ้นมาและใส่เสื้อผ้าให้เหมือนเดิม
“ มีนาจะไปไหน ” คนที่หมดเรี่ยวแรงนอนแผ่หลาถามขึ้นมาเมื่อลืมตาเห็น
“ ไปทำงาน ” มีนาตอบเสียงเรียบ โดยที่ไม่หันกลับไปมอง
“ โกรธหรือเปล่า ”
“ เปล่าค่ะ จะโกรธได้ไงก็บอกไปแล้วว่าช่วยไง ” พูดจบเธอก็เดินออกไปจากห้องของกายลงไปที่ด้านล่างโดยใช้ทางลงด้านหลังเพราะไม่อยากเดินผ่านห้องนั้นที่เพื่อนเขานั่งอยู่
“ ไงมึงถ้าอีก 10 นาทีไม่ออกมาพวกกูว่าจะกลับแล้วนะ ”
“ กูต้องรื้อระบบเด็กในร้านใหม่แล้วว่ะ แม่งเล่นยันเจ้าของร้านแบบนี้ไม่ไหว ” กายบ่นอุบ ทำเอาเพื่อนสามคนหลุดขำออกมาไม่เคยเห็นกายบ่นเรื่องแบบนี้ออกมา
ใกล้เวลาร้านปิดลูกค้าก็ทยอยออกจากร้าน เด็กเสริฟที่ช่วยกันเก็บร้านให้เรียบร้อย กายเดินมานั่งในห้องของมีนาหลังจากที่ส่งเพื่อนเสร็จ เจ้าของห้องเดินเข้ามาถึงกับสะดุ้ง
“ เสร็จหรือยัง รอไปส่ง ” น้ำเสียงที่พูดมันดูอ่อนโยนกว่าปกติ ทำเอามีนาเองแปลกใจ เธอไม่ได้ลืมเรื่องเมื่อชั่วโมงก่อนหรอกแค่เพียงไม่อยากนึกถึงมัน นึกถึงทีไรก็พาให้ใจสั่นแปลก
“ ไม่ต้องรอค่ะ กลับได้เลย ”
“ ไม่ ”
“ ตามใจ คงต้องรอนานหน่อย ”
“ นานแค่ไหนก็รอได้ ” ต่อปากต่อคำไม่มีหยุด เขากึ่งนั่งกึ่งนอนมองมีนานั่งคิดยอดขายด้วยความขมักขเม้น ด้วยสายตาหวานเยิ้ม ชักไม่แน่ใจแล้วสิว่าการแสดงหรือความรู้สึกจริงๆ
- ผู้เขียน
