คะนึงนิจปิดประตูห้องนอนของตนเอง ทั้งยังไม่ลืมกดล็อคอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เพราะกลัวจะเกิดเหตุซ้ำรอย
"เมื่อคืนนี้ป้ากับใหญ่ทำอะไร" เสียงนี้ทำให้คะนึงนิจถึงกับสะดุ้ง รีบหันไปสำรวจต้นเสียงทันที
"เมื่อคืนป้ากับใหญ่ทำอะไร" คีตาถามซ้ำออกมา พร้อมกับทำท่าทางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
ก็เพราะไม่อยากจะทะเลาะกับคนบ้า แค่เมื่อคืนที่คีตาโวยวายมันก็มากพอแล้ว คะนึงนิจจึงใช้วิธีเดินหนีเป็นทางออก
"ว้าย! นี่จะทำอะไร ปล่อยนะ" คะนึงนิจถูกรวบกอดจากทางด้านหลัง
"ทำแบบเมื่อคืน ทำแบบใหญ่" ไม่ใช่แค่พูด แต่คีตายังจงใจจูบไซ้ซอกคอคะนึงนิจราวกับบ้าคลั่ง
"ปล่อยฉันนะยัยบ้า ใครก็ได้ช่วยที" ก็เพราะการกระทำของคนด้านหลังช่างน่ารังเกียจ จนรู้สึกขยะแขยง หล่อนไม่ใช่แค่สติไม่ดี แต่ยังดูโรคจิตจนน่ากลัว
ไม่นานพวกเด็กรับใช้ก็รีบกรูมาทางพวกเธอ และช่วยแยกตัวคีตาให้ออกห่างคะนึงนิจ
"ทีหน้าทีหลัง อย่าปล่อยคนบ้าให้มาเพ่นพ่านแบบนี้อีก! ไม
