..ปัง..
ภคินที่ก้าวขึ้นมานั่งด้านข้างคนขับตามมาด้วยเสียงปิดประตูรถดังสนั่นตามอารมณ์รุนแรงของชายหนุ่ม แววตาขวางๆ มองมาที่คนขับจำเป็นก่อนจะสบถเสียงไม่พอใจออกมาเบาๆ แม้จะอยากอาละวาดเพียงใดแต่นุติก็เป็นเพื่อนที่ไม่ควรจะมารองรับอารมณ์เกรี้ยวกราดจากเขา
“อารมณ์เย็นหรือยังครับคุณคิน พร้อมจะเล่าหรือพร้อมจะรับฟังหรือยัง”
“เออ” เสียงตอบแบบกระชากๆ ให้รู้ว่าอารมณ์ยังกรุ่นอยู่แต่ก็พร้อมแล้วสำหรับการรับฟัง
“เมื่อเช้าไม่มีใครมาสมัครงานที่นี่จริงๆ นะครับ”
“แต่ฉันเห็น และฉันก็ได้คุยกับเธอด้วย เธอยังบอกฉันเลยว่าจะมาหาแม่เล้า จะมาฝึกงานพรรค์นั้น แล้วจะว่าไม่มีได้ไง เชอรี่ก็เห็นและก็ได้คุยกับเธอด้วย มีฉันคนเดียวเมื่อไรล่ะที่เห็น”
“แล้วคุณคินบอกคุณดาไปหรือเปล่าล่ะครับว่า เชอรี่ก็เห็นเธอคนนั้นด้วย”
“เปล่า”
“อ้าว! แล้วทำไมไม่ถามไปเสียเลย จะได้รู้ว่าเด็กคนนั้นไปไหน สรุปแล้วเธอมาสมัครงานจริงๆ หรือเปล่า หรือ
