เมียรักคนเถื่อน

10

หอมแก้มนวลฟอดใหญ่ พร้อมทั้งรั้งร่างบอบบางขึ้นไปบนร่างของเขา

“อุ๊ย! พี่ใหญ่”

นิรดาอุทานซบหน้าที่อกแกร่ง อับอายในการกระทำนั้น

“พี่ทนไม่ไหวแล้วนะ” อภินันท์พูดจบ จึงจับร่างบอบบางให้กลางกายสาวสวมทับไปบนความแข็งแกร่งอย่างเชื่องช้า

นิรดาดิ้นรน เขาจับสะโพกงอนงามไว้แน่น คิดว่าท่านี้จะทำให้เธอเจ็บน้อยที่สุดจากการสอดประสานเพราะความไร้เดียงสาไม่ประสีประสาของเธอ

ความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในสมองของเขาว่าเธออาจจะยังไม่เคยต้องมือชายก็เป็นได้ ความคับแน่นรัดรึงโอบอุ้มความใหญ่โตไปเรื่อยๆ ทำให้เขามั่นใจว่าเธอยังบริสุทธิ์อยู่

หญิงสาวกัดริมฝีปากจนเจ็บเมื่อมันเข้าไปได้แค่ครึ่งเดียวเธอก็แทบขาดใจตาย

ชายหนุ่มโน้มใบหน้าขึ้นมาดูดดึงอกอวบเพื่อดึงความสนใจของร่างบอบบาง ให้คลายอาการเกร็งตัวและผ่อนคลาย

มือหนากดสะโพกงอนงามลงมาอีกครั้งจนสุดทางรักผ่านเยื่อบางๆ ที่ขวางกั้นเอาไว้จนสำเร็จ

“พี่ใหญ่...”

นิรดาอุทานตกใจตะเกียกตะกายร่างหนี แต่เมื่อยิ่งตะเกียกตะกายความคับแน่นรัดรึงของดอกไม้งามยิ่งเสียดสีกับความแข็งแกร่งของเขาที่ฝากฝังอยู่ในเรือนกายมากยิ่งขึ้น

อภินันท์รั้งสะโพกผายให้หยุดนิ่ง เขาครางเสียงต่ำลึกด้วยความทรมานในความคับแน่นที่กำลังบีบรัดเขาเป็นจังหวะตุ๊บๆ

“น้องหนูกำลังจะฆ่าพี่ใช่ไหม”

อภินันท์ครางกระเส่าแหบพร่า เขาเริ่มจุมพิตดูดดึงอกอวบอีกครั้ง ใช้มือจับกระชับที่สะโพกผายเพื่อกดขึ้นลงไปเป็นจังหวะ รับรู้ถึงความคุ้นเคยของหญิงสาว

เสียงครวญครางบนร่างของเขาเรียกแรงรักให้เขาสวนขึ้นไปรับดอกไม้งามที่โอบอุ้มเขาลงมาเป็นจังหวะหนักหน่วง

“น้องหนูขยับมาหาพี่สิ”

อภินันท์สั่งเสียงแหบพร่า นิรดาทำตาม ยอมจำนนเพราะสติได้หลุดลอยไปไม่เหลือแล้ว เหลือแต่แรงฤทธิ์พิศวาสที่กำลังสอดประสานกันอย่างไม่ขาดสาย

จังหวะรักเริ่มเร่าร้อนขึ้นทั้งสองร่าง ก่อนถึงจุดแห่งความกระสันที่สุขสม ร่างบอบบางเกร็งกระตุกหมดแรงซุกซบใบหน้านวลลงบนอกแกร่ง

ร่างหนาที่ยังไม่ถึงฝั่งฝันยังคงโยกกายเข้าใส่อีกไม่ยั้งแรงในจังหวะรักอันหนักหน่วงเพื่อติดตามเธอไป

ในที่สุดเสียงคำรามและเสียงกรี๊ดร้องดังประสานพร้อมกันเพราะถึงจุดแห่งความกระสันที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย

“น้องหนูหวานไปหมดทั้งเนื้อทั้งตัว น้องหนูร้ายกาจที่สุด”

อภินันท์ลูบมือบนใบหน้าเนียนใสที่กำลังซุกซบบนอกแกร่งของเขาอย่างหมดแรง

หน้าเนียนสวยหวานมีเหงื่อผุดขึ้นไปทั่วจนเปียกชุ่มไปถึงไรผม มือแกร่งลูบไปทั่วหลังเนียนอย่างเผลอไผล ร่างบอบบางหายใจระรวยหมดเรี่ยวแรงแม้แต่จะขยับ

ชายหนุ่มตวัดผ้าห่มมาห่มกายให้เขาและเธอ ก่อนรั้งร่างบอบบางนอนลงบนที่นอนหนานุ่ม

“ว้ายตาเถร!” คุณอรอุมาและป้าชื่นเปิดประตูเดินเข้ามาในห้อง เพราะได้ข่าวว่านิรดาไม่สบาย

นางรีบชวนแม่บ้านขึ้นมาดูอาการของลูกสะใภ้ด้วยความห่วงใย คิดว่านิรดาคงกำลังนอนหลับอยู่และคงจะทานข้าวเสร็จแล้ว

เนื่องจากนางเคาะประตูอยู่หลายครั้ง ไม่ได้ยินเสียงตอบรับมีแต่ความเงียบ เมื่อลองขยับประตูห้องดู ปรากฏว่าห้องไม่ได้ล็อก แต่เมื่อเปิดเข้ามา ต้องตกใจมองสบตากันคิดว่าไม่น่าเข้ามาเลย

อภินันท์ตกใจหน้าแดง รีบปิดบังร่างงามโดยการกอดเธอแนบอก นิรดาอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี ซุกที่อกกว้างไม่กล้ามองสบตากับใคร

“ใหญ่ คือแม่ขอโทษนะลูก เห็นเคาะประตูไม่มีเสียง เดี๋ยวแม่ลงไปรอด้านล่างก็แล้วกันจ้ะ”

คุณอรอุมาหน้าแดง รีบพูดเสียงรัวเร็ว หันมองแม่บ้านที่กำลังปิดตาอยู่อีกมุมหนึ่งของห้อง จึงรีบไปดึงมือออกจากห้องไป

“น้องหนูทำให้คุณแม่เข้าใจผิด” อภินันท์พูดเสียงคุกคาม ร่างหนายังสอดประสานกับร่างบางไม่ห่างหาย

นิรดาอับอายเหลือจะกล่าว พยายามรั้งร่างของตัวเองออกจากร่างแกร่ง ใจสั่นไหวรุนแรง แต่ไม่สามารถดึงดันออกจากร่างแข็งแกร่งของเขาได้สำเร็จ

“น้องหนูต้องรับผิดชอบ ไปอาบน้ำถูหลังให้พี่ เพื่อรับโทษที่ทำให้คุณแม่เข้าใจผิด” อภินันท์พูดเอาแต่ใจ

“พี่ใหญ่” นิรดาอ้าปากค้างในความบ้าอำนาจและเอาแต่ใจของเขา

ชายหนุ่มยกร่างบอบบางขึ้นจากที่นอน รั้งสะโพกเพรียวแนบกับแก่นกายแข็งแกร่งของเขา

นิรดาดิ้นรนทุบตีเขาเป็นพัลวัน แต่นั่นยิ่งทำให้การสอดประสานแนบแน่นมากขึ้นไปอีก

มือแกร่งจับขาเพรียวทั้งสองข้างของเธอตวัดไปกับเอวสอบ ให้รัดที่เอวของเขาแน่นหนา

นิรดาครางรับท่วงท่าแสนอับอายนั้น ทำไมเขาถึงชอบทำอะไรป่าเถื่อนและน่าอับอายเช่นนี้ หญิงสาวคิดอย่างมึนงงเสมอเบลอสับสนไปหมด

ร่างสูงพาภรรยาสาวลุกจากเตียงนอนหนานุ่ม โดยกอดร่างบอบบางที่ตวัดขาเพรียวรัดที่เอวสอบของเขาแนบแน่น

สายตาคมเหลือบเห็นรอยเลือดที่จางกระจ่างไปทั่วผ้าปูที่นอนสีขาวสะอาด

เขามองใบหน้านวลเนียนที่อยู่ห่างกับเขาแค่คืบในอ้อมแขนด้วยความภาคภูมิใจที่เขาได้เป็นผู้ชายคนแรกของเธอ

ร่างสูงพาร่างบางเดินไปเข้าห้องน้ำอย่างเนิบช้า นิรดากอดตอบร่างแกร่ง ยอมแพ้ความเอาแต่ใจของเขา

“ทนไม่ไหวแล้ว น้องหนูรัดพี่แน่นเหลือเกิน น้องหนูร้ายกาจ” อภินันท์พิงร่างกับกำแพง โยกสะโพกผายของหญิงสาวสอดประสานเป็นจังหวะเข้าออกอีกครั้ง

นิรดาเริ่มครวญครางกัดริมฝีปากเสียวซ่าน ความกระสันมาเยือนพร้อมกับเสียงครางทุกครั้งที่เขาโยกกายเข้าใส่เธอและรั้งร่างเธอเข้าหาเขา

นิรดาซุกใบหน้าไปกับลำคอแกร่งที่ปูดโปน กัดไปบนลำคอของเขาเพื่อระบายอารมณ์

ได้ยินด้วยเสียงคำรามตามมาพร้อมกับเสียงร้องของเธอที่กำลังสุขสม ร่างบอบบางกระตุกอีกครั้งรับรู้ถึงความอบอุ่นแผ่ซ่านเข้ามาในช่อดอกไม้งาม เสียงหอบหายระรวยหอบพร่าประสานกันระงมทั่วห้องกว้าง

อภินันท์กัดฟันพาร่างบอบบางที่ยังสอดประสานเดินไปยังห้องน้ำ เสียงครางประสานกันไปทั่วเพราะความแข็งแกร่งที่เริ่มกลับมาอีกครั้ง

ชายหนุ่มรั้งร่างบอบบาง ขยับจังหวะรักไม่ขาดสาย นิรดากัดต้นคอของเขาเพื่อระบายอารมณ์กว่าจะถึงห้องน้ำ เล่นเอาเขาและเธอแทบขาดใจ

ชายหนุ่มวางร่างบอบบางลงกับพื้นให้หญิงสาวยืนบนพื้นห้องน้ำ มือหนารั้งเรียวขาของภรรยาสาวพาดเอวสอบเอาไว้

นิรดากอดลำคอของเขาอย่างรัญจวนใจ จังหวะรักไม่หยุดหย่อนโหมใส่เร่าร้อนไม่จืดจาง มือแข็งแกร่งของเขารั้งสะโพกผายเข้าหาบีบเคล้นถึงอารมณ์

อภินันท์ลากมือขึ้นไปตามเรือนร่างสมส่วนเพื่อกดศีรษะของเธอให้แนบหน้าไปกับอกแกร่งของเขา

หญิงสาวอ้าปากงับยอดอกสีน้ำตาเข้มของเขาเพื่อระบายอารมณ์ซ่านเสียว

ร่างสูงครางปนกับเสียงคำรามชอบใจ ร่างหนาโหมใส่ร่างบอบบางอีกครั้งไม่ยั้งแรง ก่อนพานพบกับความหฤหรรษ์อันแสนสุขเบื้องหน้า ทั้งสองกอดรัดกันแนบแน่น ซอกทางรักบีบตัวรัดความกำยำของเขาสะท้านไหววาบหวาม

ชายหนุ่มคำรามพร้อมกับเสียงร้องครางของหญิงสาวในอ้อมแขน

“น้องหนูเร่าร้อนเสียจริง” คำกล่าวชมของเขาทำให้เธอหน้าแดงซ่าน ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเป็นอย่างที่เขาชมเลยสักนิด

ชายหนุ่มถอดถอนความแข็งแกร่งออกจากช่อดอกไม้งามที่กำลังบวมช้ำ

ได้ยินเสียงอุทานของนิรดาบ่งบอกถึงความเจ็บปวดและเสียวซ่านปนเปกันไปหมด

ชายหนุ่มเอื้อมมือไปเปิดฝักบัว ให้สายน้ำรินไหลรดไปทั่วร่างของเขาและเธอ

นิรดาสะดุ้งอีกครั้งในความเย็นของสายน้ำ เขาค่อยๆ ผลักร่างบอบบางไปติดกับผนังกำแพงห้องน้ำกว้าง บดจูบร้อนแรงตามติด