8.คำถาม

1504 คำ

เสียงฝีเท้าค่อยๆ วิ่งออกไปตามทางที่ลักลอบเข้ามา ตอนนี้ระฆังถูกตีขึ้นแล้ว สัญญาณเตือนผู้บุกรุกในพระราชวังดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ออสตินเร่งฝีเท้าให้ไวยิ่งขึ้น ถึงแม้เขาจะมั่นใจในฝีมือตัวเอง แต่ทว่าหากมีการปะทะ ทางฝั่งเขานั้นมีกำลังราวสิบกว่าคนจะสู้กับทหารองครักษ์เป็นร้อยคงจะลำบาก เอวาไม่ได้ส่งเสียงหรือบ่นว่าเหนื่อยแม้แต่น้อย แม่ว่าออสตินจะพาเธอวิ่งมาไกลแล้ว…เธอพยายามเร่งฝีเท้าให้ทันเขาเธอพยายามทำตัวให้เป็นตัวถ่วงของเขา “!!!!” ออสตินชะงักฝีเท้าลง…ด้านหน้าตอนนี้มีทหารราวสิบกว่าคนกำลังเดินมา เอวาที่วิ่งตามมาหยุดไม่ทัน…หน้าเธอชนกับหลังของออสตินเต็มๆ เธอยกมือขึ้นลูบจมูกตัวเองเบาๆ ออสตินมองรอบๆ เพื่อหาที่หลบ แล้วสายตาของเขาก็สะดุดกับถังไม้ที่เอาไว้ใส่ผ้า ออสตินดึงเอวาเข้ามาหลบในถังไม้ใส่ผ้าขนาดใหญ่ เขากระโดดลงไปก่อนจะอุ้มเอวาตามลงมา เอวาดึงฝาเข้ามาปิดไว้ … ออสตินนั่งลงโดยมีเอวานั่งตักเขาอยู่ เขาโอบกอดเอวาเบาๆ เสียงฝีเท้าของทหารที่เดินไปเดินมาด้านนอกยังคงดังขึ้น เอวามีสีหน้าวิตกกังวลอย่างชัดเจน เหงื่อเริ่มไหลซึมขึ้นที่ใบหน้าของเธอ ออสตินก้มลงจูบที่เส้นผมของเอวา เขาหลับตาลงเพื่อ..ดื่มด่ำกับกลิ่นกายที่หอมกรุ่นของเธอ กลิ่นที่ทำให้เขาเป็นจะเป็นบ้าได้ เอวารู้สึกถึงบางอย่างที่แข็งขืนที่กำลังทิ่มแทงก้มเธออยู่ พอเธอเหลือบมองออสตินก็พบเขามองหน้าเธอด้วยแววตาเต็มเปี่ยมไปด้วยความปรารถนา เอวากัดฟันแน่น สถานการณ์คอขาดบาดตายเช่นนี้…ยังจะมามีอารมณ์แบบนั้นอีก!!!! เธอทุบไปที่อกของออสตินแรงๆ เขาไม่ได้ห้ามเธอ แต่ทว่าเขากลับดันส่วนล่างของเขามาแนบชิดกับส่วนนั้นของเธอแทน “ออสติน!!!” “ชู่วว…” ออสตินยกนิดชี้ขึ้นมาปิดที่ปากเอวา เป็นสัญลักษณ์ให้เธอเงียบ เพราะเสียงฝีเท้าที่เดินอยู่ด้านนอกยังไม่เงียบลงเลย นี่ใช่ดยุคออสติน…ตามข่าวลือจริงเหรอเนี่ย!!!! เอวามองไปที่ออสติน…..เขาผ่านการแต่งงานมาแล้วตั้งหลายครั้ง….ยังจะข่าวลือเช่นนั้นอีก…มันยากที่จะเชื่อว่าคนที่สมบูรณ์แบบเช่นเขาจะสร้างข่าวลือมาเพื่อโจมตีตัวเอง….เช่นนั้นใครกันล่ะที่ปล่อยข่าวลือเช่นนี้มาทำร้ายเขา ออสตินเอื้อมมือมากอดเอวา…เขาซุกหน้าลงไปที่อกอวบอิ่มของเธอ “ขออยู่แบบนี้…สักพักนะ” ออสตินหลับตาลงเขาโอบกอดเอวาแน่นขึ้น เอวาก้มลงไปมองที่ออสติน….ความสัมพันธ์ของเธอกับเขา…มันไม่ได้เริ่มต้นแบบที่ถูกที่ควร…. ในแววตาของเขามีความอบอุ่นชนิดที่เธอก็อธิบายไม่ได้…ทุกครั้งที่เขามองมาที่เธอทำให้เธอรู้สึกสบายใจและปลอดภัยเสมอ ทว่า….เธอนั้น…เป็นแค่นักบุญจนๆ….ส่วนเขาเป็นท่านดยุคที่รวยล้นฟ้า เหนือคนนับแสนเป็นรองแค่องค์จักรพรรดิผู้เดียว เอวาหลับตาลง….เขาอาจจะมองเธอเป็นของเล่นที่แปลกใหม่จึงได้ทุ่มเทให้เธอถึงเพียงนี้ แต่…ถ้าหากวันหนึ่ง…เขาเกิดเบื่อแล้วหมดความเสนห์หาต่อเธอเล่า…. วันนั้นอาจเป็นวันที่เธอนั้นรักเขาหมดทั้งใจไปแล้ว….เธอควรจะเผื่อใจเอาไว้….วันนั้นบ้าง ในยุคสมัยที่คนถือความเป็นชนชั้นมากกว่าคุณค่าของมนุษย์ ชนชั้นสูงที่มองชาวบ้านธรรมดาราวกับสัตว์ชนิดหนึ่งขุนนางย่อมคู่ควรกับเลดี้ชนชั้นสูง ภรรยาที่ผ่านมาของออสติน ล้วนแล้วแต่เป็นเลดี้จะตระกูลที่มีชื่อเสียงทั้งสิ้น ความเหมาะสมคู่ควรย่อมมาก่อนความรักเสมอ…. “คิดอะไรอยู่…หื้อ..” เอวาตกใจ เธอลืมตามาก็พบออสตินที่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้เธอ “ท่านดยุคคะ…” “ออสติน…” “…คะ?” “เรียกข้าว่าออสติน” เอวารู้สึกว่าใบหน้าเธอกำลังขึ้นสีแดงอีกครั้ง ดวงตาที่คมกริบของเขาจ้องมองมาที่เธอนั้น ทำให้เธอหายใจผิดจังหวะกลิ่นกายบุรุษของเขาราวกับจะทำเอวาสิ้นสติ ใบหน้าหล่อเหลาที่ยื่นมาใกล้เธออีก!! “…ข้าว่า…นั่นไม่เหมาะสม…” “หากนับตามการกระทำแล้วเจ้าถือเป็นภรรยาของข้า…เรียกสามีด้วยชื่อเฉยๆ ถือว่าเหมาะสมยิ่ง” เอวาเม้มปากมองไปที่ออสติน “….เรา..ยังไม่ได้ทำถึงขั้นนั้น…” ออสตินเลิกคิ้วขึ้น “แต่คืนนั้น…” “คืนนั้นข้าเมา….ถือว่าไม่นับค่ะ” ออสตินแสยะยิ้ม ได้….นางจะเอาแบบนี้ใช่ไหม….ออสตินโน้มใบหน้าลงไปจูบเอวา…ถึงแม้ว่าเธอจะพยายามโยกตัวหลบแต่ในอ่างไม้ใบนี้ไม่ได้กว้างขนาดให้เธอสามารถหลบหนีได้….เอวาอ้าปากรับสัมผัสของออสตินอย่างหนีไม่พ้น…เขายังคงมอบจูบที่อ่อนโยนและอบอุ่นให้เธอเช่นเดิม ก่อนที่อยู่ๆ เขาจะถอนริมฝีปากอย่างรวดเร็ว “ทำไม…ปากแตก?” “!!!” ออสตินยื่นมือมาบีบปากเอวา…ริมฝีปากเธอมีรอยโดนกัด รอยกัด? เอวารู้สึกว่าแววตาของออสตินที่มองเธอนั้นเปลี่ยนไป เขาจ้องมองเธอด้วยความโกรธราวกับจะฆ่าเธอให้ตายคามือเดี๋ยวนี้!! “ใคร…” เอวามองออสตินที่กำลังโกรธด้วยความหวาดกลัว “…..มีเรื่องไม่คาดคิด..” “ข้าถามว่าใครเป็นคนทำ….อย่าให้ข้าถามเป็นครั้งที่สามเอวา!!!” เอวาเม้มปากแน่น ตัวของเธอกำลังสั่นเทาด้วยความกลัว “องค์จักรพรรดิ…ค่ะ” ออสตินหลับตาลง….เขาจะทดไว้ในใจ…คอนเดมี…วันหนึ่งข้าจะมาเอาคืนแน่…เรื่องที่เจ้ากล้ายุ่งกับผู้หญิงของข้า!!! เขามองเอวาที่กำลังตัวสั่นเทา ที่ใบหน้าของเธอปรากฏหยาดน้ำตารื้นขึ้นมา เขาได้แต่ถอนหายใจ เขาทำให้เธอกลัวเขาซะแล้ว…. เอวาผลักออสตินออกก่อนที่เธอจะยืนขึ้นเพื่อแอบดูด้านนอก เมื่อไม่พบใครเธอจึงนั่งลงบอกกับออสติน “ด้านนอก..ไม่มีทหารแล้วค่ะ” เธอไม่อยากติดอยู่ในสถานการณ์น่าอึดอัดเช่นนี้กับเขาอีกแล้ว เอวาลุกขึ้นก่อนจะค่อยๆ ปีนออกนอกถังผ้า ออสตินกระโดดตามเธอออกมา เขาจับมือเอวาอีกครั้งก่อนจะพาวิ่งไปที่ริมกำแพง จุดนี้เป็นจุดที่เขาลักลอบเข้ามา เขาอุ้มเอวาขึ้นพาดบ่าก่อนจะกระโดดขึ้นไป เอวา…ไม่ได้กล่าวอะไรกับออสตินแม้แต่ครึ่งคำ…. …….. ซีโน่มองเอวาที่มองวิวด้านนอกหน้าต่างรถม้าด้วยอาการเหม่อลอย ใบหน้าของเอวานั้นสงบนิ่งราวกับว่าเธอแบกโลกทั้งใบเอาไว้ “เอวา…เจ้าเป็นอะไรรึป่าว?” เอวาหันมามองซีโน่ หลังจากออสตินพาเธอออกมาจากพราะราชวังก็พบกับซีโน่และโคลว์ที่นั่งรออยู่ก่อนแล้ว ที่ข้อมือและข้อเท้าของซีโน่เป็นรอยแดงจากการถูกมัด เอวาเม้มปากแน่น เธอลุกขึ้นก่อนจะนั่งลงด้านล่างร่ายเวทย์รักษาให้ซีโน่ เธอมองที่ซีโน่ด้วยใบหน้ารู้สึกผิด เขาคงจะโดนมาหนักกว่าที่เธอโดน…ถึงเป็นเช่นนั้น…เอวาก็ไม่เอ่ยถามซีโน่ว่าเกิดอะไรขึ้น ซีโน่ยกยิ้มน้อยๆ ให้เอวา “ไม่เป็นไร…แล้วนะ” เอวายิ้มให้ซีโน่เธอเม้มปากแน่นเพื่อไม่ให้น้ำตาไหลออกมา ซีโน่ก้มลงไปกอดเอวา “เรื่องมันแย่ชะมัดเลย….เจ้าจะร้องไห้ออกมาก็ได้นะ…” เอวากอดซีโน่แน่น กอดที่น้ำตาจะไหลออกมา เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอร้องไห้เพราะอะไร…รู้แต่ว่าในใจรู้สึกเศร้าใจ…เสียใจเหลือเกิน ซีโน่หลับตาลง น้ำตาของเขาค่อยๆ ไหลออกมา เรื่องราวที่เกิดขึ้นนี้คงจะเป็นแผลในใจของเขาไปตลอดยามนึกถึง ……อย่าให้ข้าได้เจอไอ้โจรป่าเดม่อนอีกนะ….ข้าจะตัดเจ้าโลกของเขาทิ้งซะ!!!! ซีโน่คิดในใจอย่างโกรธแค้น …….. เดม่อนที่กำลังนับเหรียญทองในถุง อยู่ๆ ก็รู้สึกหนาวที่สันหลัง ทว่าพอหันไปก็ไม่พบใคร เดม่อนถอนหายใจเบาๆ เขาคงจะคิดมากไป….

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more