7.หัวใจที่เต้นแรง
1725 คำ
งานเลี้ยงต้อนรับถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่….ขุนนางมากมายต่างเดินทางมากันแน่นห้องโถง
เอวาที่มองผู้คนจำนวนมาก…เธอลอบถอนหายใจ
อยากจะถามเหลือเกินว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น…แล้วงานเลี้ยงต้อนรับนี่…ต้อนรับใคร?
สรุปว่าคนที่ลักพาตัวเธอมานั่นคือ…องค์จักรพรรดิของลิธีนางั้นเรอะ!!!หรือว่ายังไง!!!
“ท่านนักบุญเอวา!!!!”
เสียงหนึ่งเรียกเอวาทำให้เธอหันไปมอง…ตอนนี้คนทั่วทั้งห้องโถงจับจ้องมาที่เอวา เธอเดินถอยหลังเพื่อจะหนีแต่ก็ชนกับบางอย่าง
บุรุษผู้หนึ่งยืนมือมาจับไหล่ทั้งสองข้างของเธอ ก่อนที่เขาจะหมุนตัวเธอให้มองหน้าเขา
บุรุษเบื้องหน้าเป็นชายที่อายุราวยี่สิบปลายๆ จากการคาดคะเนด้วยสายตาของเอวา ใบหน้าเขาดูเย็นชาและน่าเกรงขาม เขาส่งยิ้มให้เธออย่างเป็นมิตร
“ได้พบกันสักทีท่านนักบุญหญิงเอวา….”
“…ข้า..ไม่รู้จักท่านค่ะ…”
ชายเบื้องหน้าหัวเราะ ก่อนจะยกยิ้มให้เอวา
“ข้าชื่อคอนเดมี ลิธีนา..”
เธอคาดการณ์เอาไว้ในใจบ้างแล้ว….ว่าคนที่อยู่เบื้องหลังน่าจะเป็นองค์จักรพรรดิ
“เจ้าดูไม่ค่อยตกใจ….เท่าไหร่”
เอวาถอนหายใจ
“ท่านลักพาตัวข้ามาเพื่ออะไรกันคะ?”
คอนเดมีหัวเราะเขาเดินเขาไปหาเอวา จนเธอต้องถอยหลังจนชนกับระเบียง เขายกมือวางที่ระเบียงเพื่อกักขังตัวเอวาไว้ในอ้อมแขน
“ตามตำราศักดิ์สิทธิแล้ว…มีคำกล่าวว่าหนึ่งร้อยปีจะมีนักบุญหญิงที่มีพลังบริสุทธิ์กำเนิดขึ้น….นางเปรียบเสมือนขุมพลังและอำนาจ..หากได้เสพสังวาสพรหมจรรย์ของนางจะมีพลังเป็นอัมตะ หากได้แต่งเป็นภรรยาจะพาตระกูลรุ่งเรืองหากมีบุตรชายจะได้เด็กชายที่เฉลียวฉลาดหากเป็นลูกสาวจะมีใบหน้างดงามเช่นมารดาและได้รับสืบทอดพลังศักดิ์สิทธิ”
เอวาหัวเราะ
“พระองค์…คงจะจับมาผิดคนแล้วเพคะ…ข้ามิได้มีพลังอะไรเช่นนั้น…”
คอนเดมีมองไปที่เอวา เขายกมือขึ้นจับที่แก้มของเธอ
“เอวา…..เป็นเจ้า….สตรีที่ถือครองพลังศักดิ์สิทธิเพื่อจะเปลี่ยนโลกใบนี้….คือเจ้า”
เอวามองไปที่คอนเดมี เธอมองเขาด้วยดวงตาที่แข็งกร้าว ก่อนจะปัดมือเขาออกจากแก้มและหัวเราะอีกครั้ง
“หากเป็นข้าจริงๆ…พระองค์คงจะต้องผิดหวังแล้วเพคะ….ข้ามิใช่สตรีที่ถือครองพรหมจรรย์”
คอนเดมีแสยะยิ้ม ก่อนจะจูบที่ปลายผมเอวาเบาๆ
“ข้ามิได้ต้องการชีวิตอัมตะ….ข้าต้องการบุตรชายและบุตรสาว….เจ้าไม่ได้ถือครองพรหมจรรย์ก็ดี…ถือว่ามีประสบการณ์…เช่นนั้นเราจะได้คุยกันรู้เรื่อง”
“….ข้าไม่ต้องการมีบุตรให้ท่าน….”
คอนเดมีดึงผมเอวาทำให้ใบหน้าเธอเงยขึ้นก่อนจะก้มลงเพื่อจุมพิตเธออย่างรุนแรง เอวากัดฟันแน่นแต่ทว่าคอนเดมีก็ยกมือขึ้นมาเพื่อบีบปากเธอให้อ้าออกรับลิ้นของเขา เขาลุกล้ำเข้าไปอย่างรุนแรงและดุดันราวกับพายุที่โหมกระหน่ำ
เอวารวบรวมสติที่มีร่ายเวทย์ขึ้นมาก่อนจะผลักคอนเดมีออก เขาค่อยๆ ล้มลงไปกับพื้น
สาวใช้ยกมือขึ้นมาปิดปากก่อนจะมองที่เอวา
“เขาแค่หลับไปค่ะ…ไม่เป็นอันตรายอะไร…พาเขาไปนอนดีๆ เถอะค่ะ”
เอวาจัดผมของเธอให้เข้าที่ก่อนจะเดินลงไปด้านล่าง ตอนนี้ผู้คนด้านล่างกำลังจับคู่เต้นรำกัน เอวาหยิบหน้ากากขนนกสีขาวขึ้นมาใส่ โชคดีที่นี่เป็นงานที่ต้องสวมหน้ากาก
แต่ทว่าตอนนี้เธอจะตามหาซีโน่ยังไง
อยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้แล้วไหนอีตาโจรป่าบอกว่าจะไม่มีใครทำร้ายเธอไง
นี่มันยิ่งกว่าทำร้ายร่างกายอีกองค์จักรพรรดิอะไรนักจูบห่วยแตกชะมัด!!! เธอรู้สึกถึงกลิ่นเลือดในปากถึงจะไม่แน่ใจว่าเลือดของใครแต่ทว่ามันก็ทำให้เธอรู้สึกแย่
เอวาปลีกตัวออกมาจากงาน เธอเดินหลงมาที่สวนด้านหลัง
“อ๊ะ…อาาา…ตรงนั้นมัน….”
มีชายหญิงกำลังเริงรักท่ามกลางสวนดอกไม้ แม้ตรงที่เขากำลังทำกันมันจะถูกบดบังด้วยต้นไม่แต่ทว่าเสียงที่ร้องครวญครางออกมานี่เล่า!!! ราวกับต้องการประกาศให้ผู้อื่นล่วงรู้
เอวาพยายามเดินเข้าไปใกล้ก่อนที่เธอจะหยิบเสื้อของสตรีผู้นั้นที่ถอดกองไว้ เอวารู้สึกว่าเธอกำลังหน้าแดงน้อยๆ เธอรีบวิ่งไปด้านหลังเพื่อเปลี่ยนชุดไปใส่ชุดที่เธอพึ่งขโมยมา
….ชิบแล้ว….รูดซิป
ไม่ถึง!!!
เอวาพยายามเอื้อมมือไปเพื่อดึงซิปขึ้นอีกครั้ง
“!!!.”
อยู่ๆ มีมือปริศนามาช่วยเธอดึงซิปด้านหลังขึ้น
“รสนิยมของเจ้า…แปลกดีนะ…มาแอบดูคนเริงรักกัน…”
เอวารีบหันหน้ามามองชายปริศนาก่อนจะรีบยกมือขึ้นปิดปากเขา
ถึงแม้จะมีหน้ากากสีดำปิดอยู่…เอวาก็จำได้ดีว่าเขาคือใคร ผมสีดำและแววตาที่มองเธอเช่นนี้….
“ท่านดยุค!!!”
คราวนี้เป็นออสตินที่ยกมือขึ้นมาปิดปากเอวา
“ชู่ว…ตอนนี้ยังไม่ปลอดภัยเท่าไหร่อย่าเสียงดังไป”
“อ๊าห์…แรงขึ้นอีกนิดค่ะ…อื้อ…”
เสียงที่ดังกว่าเสียงของเอวาและออสตินคือเสียงของชายหญิงคู่เดิมที่เริงรักกัน
เอวาหลับตาลง…เธอรู้สึกว่าหน้าเธอกำลังร้อนยิ่งออสตินมายืนเบื้องหน้าเธอเช่นนี้เธอก็ยิ่งรู้สึกอาย
“ท่านดยุคคะ…เราต้องไปช่วยซีโน่”
“วางใจ…โคลว์ไปช่วยแล้ว”
เอวาพยักหน้า
“เช่นนั้นตอนนี้…เราไปที่อื่นกันไหมคะ”
ออสตินยิ้มน้อยๆ อย่างเอ็นดูให้เอวา เธอกำลังหน้าแดงทำให้เขารู้สึกหมั่นเขี้ยวยิ่งนัก เขาจูงมือเอวามาที่พุ่มไม้เพื่อจะพาเธอมาดูเจ้าของเสียงร้องครางนั่น
เอวาตกใจเธอกำลังจะร้องทักท้วงแต่ว่าก็ไม่กล้าเพราะระยะเธอกับชายหญิงที่กำลังทำกิจกรรมเข้าจังหวะนั้นอยู่ใกล้กันมาก
เอวา…ต้องตกใจอีกครั้ง
…..นี่มันไม่ใช่การร่วมรักกันแบบธรรมดา แต่เป็นการร่วมรักแบบชายสองหญิงหนึ่ง เอวาหันไปมองหน้าออสตินที่กำลังยิ้มให้เธอ ก่อนที่เธอจะยกกำปั้นทุบไปที่ท้องของออสตินอย่างแรง
ออสตินหัวเราะเบาๆ แรงของเอวาที่ทุบมาไม่ได้ทำให้เขาเจ็บแม้แต่น้อย แต่ทว่าท่าทางโกรธของเธอในตอนนี้มันช่าง….น่ารักเหลือเกิน
“ตามหาตัวท่านนักบุญหญิงให้พบ!!!”
เสียงฝีเท้าหลายสิบคู่กำลังวิ่งมาทางนี้ ออสตินรวบเอวาไว้ในอ้อมแขนก่อนจะพาเธอวิ่งไปอีกทาง
…….
ซีโน่ที่มององค์รัชทายาทอย่างหวาดกลัว….ชายผู้นี้วิปริตยิ่งนัก หลังจากเขาลืมตาตื่นขึ้นมาก็พบกับใบหน้าอันหล่อเหลาของชายเบื้องหน้า…เขาเกือบจะถูกความหล่อนั้นหลอกเอาแล้วหากไม่พบว่าตัวเองกำลังเปลือยกายอยู่
“….เจ้างดงามกว่าทุกคนที่มาถวายการรับใช้ข้า….”
ซีโน่กัดฟันแน่น…ชายผู้นี้น่ากลัวยิ่งนัก เขาฟาดแซ่ลงตีที่บั้นท้ายของซีโน่อย่างแรง
“อึก!!!”
ความเจ็บปวดและความกลัวถาโถมเข้ามาทำให้ซีโน่ตัวสั่นเทา แพขนตาของซีโน่ชุ่มไปด้วยน้ำตา เขาถูกปิดปากด้วยผ้าจึงไม่สามารถร้องขอความช่วยเหลือได้ อีกทั้งมือทั้งสองถูกมัดทำให้ร่ายเวทย์ไม่ได้
ชายเบื้องหน้าอ้าขาของเขาออก ก่อนจะฟาดแซ่ลงไปตีที่จุดสั่นไหวของเขา ซีโน่ร้องไห้ออกมาด้วยความกลัว ชายเบื้องหน้าหัวเราะชอบใจก่อนที่จะก้มลงมาเลียน้ำตาของซีโน่
“รูของเจ้าปิดสนิทราวกับไม่เคยผ่านมือชายใด….ข้าถูกใจเจ้ายิ่งนัก…พรุ่งนี้ข้าจะทูลขอเสด็จพี่…ข้าจะรับเจ้าเข้ามาเป็นคนของข้าเอง”
ใครอยากเป็นไม่ทราบ!!!
ซีโน่มองไปที่ชายเบื้องหน้าอย่างโกรธแค้นในใจ
ประตูห้องถูกเปิดออก…ปรากฏร่างชายผมทองที่แสนสง่างาม ที่เท้าเขาคือทหารเฝ้าประตูห้องที่นอนจมกองเลือดอยู่
โคลว์เดินเข้าไปหาองค์รัชทายาทก่อนจะยกเท้าขึ้นมาถีบไปยังอกของเขา
ซีโน่รู้สึกราวกับว่าน้ำตาของเขามันไหลออกมาไม่หยุด
โคลว์กระทืบองค์รัชทายาทซ้ำๆ จนฟันขององค์รัชทายาทหลุดออกมา
“….คำสั่งคือห้ามฆ่าใคร…ไม่เช่นนั้นข้าคงจะฆ่าเจ้าไปแล้ว!!!”
โคลว์เดินมาหาซีโน่เขาค่อยๆ แกะเชือกที่มัดซีโน่ไว้ก่อนจะถอดเสื้อคลุมให้ซีโน่
แม้ลึกๆ แล้วซีโน่จะรู้สึกอับอายที่โคลว์มาพบเขาในสภาพเช่นนี้ แต่ทว่าในใจก็รู้สึกดีใจที่โคลว์มาช่วยเขาไว้
โคลว์ยกมือปาดน้ำตาให้ซีโน่ก่อนจะเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าขององค์รัชทายาท เขาหยิบชุดมาให้ซีโน่เปลี่ยน หลังจากซีโน่สวมเสื้อผ้าเรียบร้อยโคลว์ก็มาจูงมือซีโน่เพื่อจะพาออกไป
“…โคลว์…ท่านด่วนไหม”
โคลว์มองที่ซีโน่ก่อนจะมองที่องค์รัชทายาท
“…รีบหน่อยละกัน”
ซีโน่ยกยิ้ม เขาเดินไปหาองค์รัชทายาทก่อนจะถอดชุดที่องค์รัชทายาทสวมไว้ออก แล้วมัดองค์รัชทายาทติดหัวเตียงในท่าที่เขากำลังกางขาโชว์ส่วนลับ
องค์รัชทายาทได้แต่กัดฟันอย่างคับแค้นใจ
ซีโน่หัวเราะน้อยๆ โคลว์เดินมาดึงมือซีโน่
“หยุดมองได้แล้ว…รีบไป”
ซีโน่เดินไปตามแรงดึงของโคลว์ เขาไม่เห็นใบหน้าของโคลว์แต่ทว่าใบหูของของชายเบื้องหน้าค่อยๆ ขึ้นเป็นสีแดง
ซีโน่ยกยิ้มน้อยๆ หัวใจของเขากลับมาเต้นแรงอีกครั้ง…..
- ผู้เขียน
