ฉันคงบ้าอย่างที่โฮคิว่าจริงๆ แหละ...
ฉันคงบ้าไปแล้ว ไม่รู้ว่าตอนนั้นสมองคิดอะไรอยู่ ทำไมถึงได้กล้าแสดงออกว่าหึงหวงเขามากถึงขนาดนั้น ทั้งๆ ที่โฮคิไม่ได้เป็นอะไรกับฉัน เขาไม่ได้เป็นอะไรกับฉันเลยสักนิด
แต่ให้ตายสิ ก็เพราะเหมยลี่กอดโฮคินี่ เธอสวมกอดโฮคิ ซุกหน้าลงที่แผงอกของเขาด้วยนะ ฉันไม่ชอบเลย ตอนที่ฉันเห็นมัน...ร่างกายมันเป็นไปเองทั้งหมด รวมถึงออกคำสั่งให้ผลักเธอออกห่าง แล้วก็ใช่...ฉันทำลงไปจริงๆ ด้วย
ฉันรู้ว่าเหมยลี่เจ็บ และความจริงฉันไม่ได้มีเจตนาจะทำอะไรแบบนั้นเลย แต่ก็อย่างที่บอกนั่นแหละ เธอกอดโฮคิ เธอสัมผัสเขา แตะต้องเขา ฉันทนไม่ได้นี่นา...
ตลกตัวเองชะมัดเลย ฉันมันเป็นผู้หญิงประเภทไหนกันแน่นะ!
“ขอบคุณที่มาส่งนะ” ฉันหันไปบอกคนข้างๆ เมื่อเท้าทั้งสองหยุดอยู่หน้าประตูโรงเรียน
ฉันส่งยิ้มให้เขาอย่างที่เคยทำ...ส่วนเขาก็มองกลับมาอย่างเฉยชาเฉกเช่นที่เคยทำเหมือนกัน โฮคิไม่ปริปากพูดอะไร สอ
