บทที่ 14 รอยยิ้มของผู้หญิงคนน้ัน
ที่บริษัท
“คุณพ่อเรียกผมมาทำไม”
ปราบเดินแทรกผ่านกรอบประตูเข้าไปหาบุคคลที่นั่งอยู่ในห้อง
ปฐวีเงยหน้าขึ้นมามองที่เขาด้วยท่าทางน่าเกรงขามสมกับผู้เป็นประธานสูงสุดที่กำลังบริหารบริษัทและธรุกิจทั้งหมดในนี้
“เรื่องของการซื้อหุ้นบริษัทเกรียงไกร ลูกรู้เรื่องแล้วสินะ?” ปฐวีว่า พลางวางปากกาหมึกซึมสีดำลง ก่อนจะยกมือขึ้นมาประสานบนโต๊ะ
ปราบที่ถูกเรียกให้เข้ามาก็พยักหน้าเป็นคำตอบ ก่อนเขาจะเริ่มรายงานความคืบหน้าถึงเรื่องงานในหน้าที่ที่เขาได้รับมอบหมายให้แก่อีกฝ่ายฟัง
“ทราบเรื่องแล้วครับ กำลังทำข้อตกลงแล้วเตรียมเสนอ” ปราบกล่าว
“จัดการให้เรียบร้อยล่ะ ถ้ามีปัญหาอะไรก็ไปปรึกษากับทีมผู้บริหาร”
“ครับ”
ปฐวีนิ่งไปครู่ใหญ่ ก่อนที่เขาจะทำหน้าเหมือนคิดอะไรสักอย่างอยู่ครู่หนึ่ง
“อ้อ แล้วเรื่องลูกสาวของรัชพลเป็นอย่างไรบ้าง ลูกให้คนพาเธอมาอยู่บ้านนับเดือนแต่ทำไมลูกไม่พาเธอม
