บทที่ 15 หงุดหงิด
ที่คฤหาสน์ของปราบ
ชายหนุ่มกำลังนั่งรอหญิงสาวอยู่ที่ชั้นล่าง เขานั่งทอดตัวนั่งขึ้นไขว้ห้างด้วยสีหน้าที่ดูเบื่อหน่าย ก่อนจะเริ่มหันไปโวยวายใส่ป้าแก้วที่กำลังยืนอยู่ไม่ไกลด้วยสีหน้าดุดัน ทำให้หญิงรับใช้ของบ้านที่สนิทกับเฌอรินที่สุดอย่างเธอได้แต่ทำหน้าเจื่อน
“ทำไมนานจัง ผมสั่งมาบอกแล้วไงว่าให้เธอเตรียมตัวรอ?” เขาพูดด้วยเสียงน้ำเสียงที่ไม่ค่อยสบอารมณ์
“หรือมัวไปแต่เลือกซื้อเสื้อผ้าข้างนอกนานกว่าจะกลับ เหอะ...เสียเวลาชะมัด” ปราบมองนาฬิกาข้อมืออย่างหัวเสีย
“เอ่อ…เปล่านะคะ คุณหนูเฌอรินบอกว่าเธอมีเสื้อผ้าที่เอามาด้วยอยู่แล้วค่ะ ไม่ได้ออกไปไหนเลย แต่ที่ช้า...คงเพราะเธอเพิ่งช่วยงานในครัวเสร็จน่ะค่ะ ป้าห้ามแล้วก็ไม่ฟัง เธอยืนยันจะทำงานให้เสร็จก่อน”
“สร้างภาพ” ปราบถอนหายใจออกมาก่อนจะเอามือพาดบนโซฟาอย่างไม่สบอารมณ์
“มาแล้วค่ะ ขอโทษที่ให้รอ” เสียงเล็กดูสดใสดังมาจากชั้นบน ขัดกั
