หญิงสาวเดินเบียดผู้คนออกมาจนถึงทางแยกที่เป็นทางเดินไปยังห้องน้ำ เธอมองซ้ายมองขวาจำไม่ได้ว่าเพื่อนบอกให้เดินไปทางไหน ปรางค์ฉัตรตัดสินใจเดินตามผู้หญิงคนหนึ่งไปเดาว่าเธอน่าจะมาเข้าห้องน้ำเหมือนกัน แต่ระหว่างทางที่เธอกำลังเดินผ่านอยู่นั้นก็นึกสงสัยว่าทำไมมีแต่ผู้ชายยืนสูบบุหรี่กันอยู่ ผู้หญิงคนนั้นเดินหายเข้าไปในห้องน้ำแต่สองเท้าก็ต้องแข็งทื่อเพราะที่นี่คือห้องน้ำชายและพี่ชายของเธอกำลังเดินออกมาจากในนั้น
ปรางค์ฉัตรเหลียวมองซ้ายขวา มีทางเดียวคือเดินย้อนกลับทางเดิมซึ่งมันต้องเดินทางเดียวกับพี่ชายของเธอ เขาต้องเห็นเธอแน่ เมื่อจวนตัวแล้วเธอจึงเลือกดึงคนที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ใกล้ๆให้มายืนบังเธอไว้และเธอเป็นฝ่ายยืนชิดกับกำแพงเสียเองทำทีว่าพลอดรักกัน เธอกำเสื้อเขาไว้แน่นเมื่อเขาทำท่าจะผละออก
“ช่วยฉันหน่อยนะคะ เดี๋ยวพี่ชายฉันเห็น”
ชายหนุ่มที่สูงกว่าเธอกว่ายี่สิบเซนก้มลงมองคนที่กำลังใช้แขนข้างหนึ่งโอบ
