“เกือบไปแล้ว” หญิงสาวพิงประตูห้องอย่างอ่อนแรง แต่จู่ๆทำไมพี่ชายเธอถึงเกิดสงสัยขึ้นมานะ เขาเห็นหรือว่าแค่โทรแล้วเธอไม่ได้รับสาย
ร่างกายสุดเย้ายวนนอนพลิกไปมาเมื่อเธอกำลังนอนไม่หลับเพราะเอาแต่นึกถึงจูบของผู้ชายคนนั้น ถึงแม้สติตอนนั้นไม่ได้เต็มร้อยแต่เธอจำทุกอย่างบนใบหน้าของเขาได้ ดวงตาคมเข้ม คิ้วหนาดกดำ จมูกโด่งแต่สวยได้รูป และริมฝีปากหนาร้ายกาจที่ฉกจูบแรกของเธอไป
“อื้ออออ” เธอฟุบใบหน้ากับหมอนใบใหญ่เมื่อรู้สึกว่าหัวใจดวงน้อยกระหน่ำเต้นแรงอย่างห้ามไม่อยู่
...
ไม่ใช่แค่คนที่เสียจูบแรกที่กระสับกระส่าย คนที่ได้จูบเธอก็เกิดอาการแปลกๆ อาจเป็นเพราะว่าปรางค์ฉัตรคือความแปลกใหม่ก็ได้ ชีวิตเขาเจอแต่คนมากประสบการณ์ พอได้เจอคนที่ดูใสๆเลยเหมือนว่าเขาไปติดกับเธอเสียเอง
“อย่า” เขาเบี่ยงหน้าหลบไม่รับจูบจากหญิงสาวที่เปลือยเปล่าอยู่บนร่างของเขา เธอจึงประทับริมฝีปากลงบนซอกคอของเขาแทน และยามที่หญิงสาวขยับโยก
