“พอ..พอแล้ว” พระรามล็อกสะโพกของเธอไว้ไม่ให้ลุกหนีเขาได้สำเร็จ นิ้วยังคงทำหน้าที่ของมันอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ส่วนปลายลิ้นยังละเลียดชิมที่ติ่งเนื้อสีสดของเธออย่างไม่ลดละ ปรางค์ฉัตรเริ่มเกร็งและพยายามจะลุกหนีลิ้นร้ายแต่ก็ไม่สำเร็จเมื่อเขายิ่งขยับนิ้วกระตุ้นความเสียวให้เธอ
“อื้อออออ้าส์” น้ำหวานสีใสแห่งความสุขสมออกมามากเท่าใดแต่ก็ถูกกวาดต้อนเข้าโพรงปากของคนใต้ร่างจนหมด เขายอมปล่อยมือจากคนที่อ่อนแรงปล่อยให้เธอลุกออกจากตัวและนั่งหอบลงที่พื้นข้างโซฟา
“ฉันชอบที่เธอเมาซะแล้วสิ” พระรามไม่คิดว่าเหล้าเพียงแค่นั้นจะสามารถทำให้เธอเมาได้ แต่เหล้าที่เขากินดีกรีของมันก็แรงกว่าเหล้าทั่วไป ถ้าคออ่อนก็แทบสลบกันเลยทีเดียว ชายหนุ่มหยัดตัวขึ้นนั่งขาทั้งสองข้างขนาบร่างของเธอไว้กลางหว่างขา คนที่มองเห็นแก่นกายของเขาอยู่ตรงหน้าเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยสายตาที่พระรามเดาความคิดของเธอไม่ได้เลย ฝ่ามือหนาทั้งสองข้างโอบประคอ
