ข่าวความยินดีนั้นลอยไปไกลถึงหูสองแม่ลูกเข้า ซึ่งแน่นอนว่ามันทำให้รสสุคนธ์แทบจะกรีดร้องขึ้นในทันทีที่ได้รู้ พาลทำให้หันไปทุบตีบุตรสาวที่กำลังนั่งเล่นตุ๊กตาอยู่ข้างๆ อย่างคนหาที่ระบายความโกรธ
“ลุงเมธเขากำลังจะมีลูกตัวเอง! อีกหน่อยแกจะกลายเป็นหมาหัวเน่า! ไม่มีใครรัก ได้ยินไหม!” เด็กน้อยร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวด แม้จะถูกมารดาทุบตีบ่อยๆ แต่ครั้งนี้เหมือนว่ามันจะหนักหนากว่าทุกครั้ง
“คุณแม่ขาน้องแก้มเจ็บ…”
“เจ็บสิดี! แกมันไม่ได้เรื่อง ทำไมถึงไม่เป็นให้มันหนักกว่านี้ห๊ะ! อีเด็กโง่!” สิ้นเสียงมือหนักๆ ก็ฟาดเข้าที่ต้นแขนของลูกสาวอย่างแรง ในขณะที่สมอง ก็คิดหาทางหยุดงานแต่งงานของอดีตคนไปพร้อมกัน
ไม่มีวันที่เธอจะยอมให้มันเกิดขึ้น หรือต่อให้เกิดขึ้นเจ้าสาวของเมฆาก็ต้องเป็นเธอคนเดียวเท่านั้น เธอเท่านั้นที่คู่ควรจะยืนข้างๆ เขา
ไม่ใช่อีผู้หญิงหน้าด้านนั่น!
ทางด้านเพียงจันทร์เองก็กำลังตกที่นั่งลำบ
