บทที่17

1716 คำ

“คุณได้สิ่งที่ต้องการไปแล้ว ผมจะไม่ให้อะไรคุณอีก เลือกเอาว่าจะออกไปดีๆ หรือจะให้ผมสั่งให้คนลากออกไป!” เขาแทบไม่ต้องคิดให้เหนื่อยเลยสักนิดยามเมื่อตัดสินใจปฏิเสธกลับไป เห็นได้ชัดจากคำเรียกร้องเมื่อครู่ว่าต่อให้เขายกทรัพย์สมบัติทั้งหมดที่นี่ให้ก็คงไม่มากพอทำให้แม่เมียกลับตัวกลับใจ หากครั้งนี้ยอมให้ไปอีก ครั้งหน้าก็คงตามมาติดๆ ซึ่งเขาไม่ต้องการให้เรื่องบ้าบอนั้นเกิดขึ้น ยังไงก็ไม่ยอม! “คุณ!” “หรือลืมไปแล้วว่าเซ็นสัญญาเอาไว้ ต้องให้ผมเอาออกมาให้ดูก่อนไหม หรือว่าต้องให้เรียกตำรวจ…” คำขู่หลังนั้นดูเหมือนจะได้ผลไม่มากก็น้อย มันทำให้คนที่เคยเชิดหน้าใส่กันสะดุ้งขึ้นเหมือนจะตกใจ “กูไม่ยอมหยุดแค่นี้แน่! มึงจำไว้เลยนะอีเพียง อีลูกอกตัญญู!” คำด่าทอของผู้เป็นแม่นั้นสร้างความเจ็บปวดแก่เพียงจันทร์ไม่น้อย แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้พูดอะไรตอบ ท่านก็หมุนตัวเดินจากไปไกลแล้ว “คุณเมธคะเพียงขอ…” “เข้าบ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม