บทที่15

1053 คำ

“นะ…นาย! ไม่ได้อยู่โรงพยาบาลเหรอครับ” อีกฝ่ายตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ตกใจพอสมควร เพราะเหมือนเจ้านายจะไม่รู้เลยว่าคุณเพียงตอนนี้นั้นอยู่ที่โรงพยาบาล อาการเป็นอย่างไรบ้างแล้วก็ไม่มีใครรู้ ภาพของว่าที่นายหญิงที่ถูกอุ้มขึ้นหลังรถกระบะโดยมีเลือดไหลที่ซอกขายังคงติดตาใครหลายๆ คนมาจนถึงตอนนี้ “หนูแก้มอาการปลอดภัยดีแล้ว ว่าแต่นี่มีใครเห็นเพียงจันทร์บ้างไหม” เมฆาให้คำตอบก่อนจะถามตรงถึงคนที่เขาอยากเจอตัวมากกว่าใครๆ จำได้ว่าเมื่อคืนเผลอผลักเธอแรงไปหน่อยโดยไม่ได้ตั้งใจ หวังเพียงแต่จะกลับมาขอโทษและถามไถ่ถึงความเป็นมาของเรื่องอีกครั้ง มันคงไม่ยุติธรรมกับอีกคนเท่าไหร่หากจะฟังความแค่ข้างเดียว “นี่นายไม่รู้เหรอครับว่าคุณเพียงเธอเลือดออก ป้าแขกับนังสีนิลพาขึ้นรถกระบะไปโรงพยาบาลเมื่อคืน นาย!” ไม่ต้องรอฟังอะไรไปมากกว่านี้เมฆาก็รีบวิ่งไปขึ้นรถแล้วรีบขับออกไปในทันที แน่นอนว่าจุดหมายมีเพียงที่เดียวเท่านั้น…

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม