สองเดือนแล้วที่เพียงจันทร์ได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของที่นี่ แม้ทุกคนจะดีกับเธอแค่ไหน แต่เธอก็ไม่เคยลืมตัวเลยสักครั้ง เพราะสำนึกดีว่าตนเองมาอยู่ที่นี่ในฐานะอะไร ทว่าเรื่องของการวางตัวกับหัวใจนั้นกลับคนละเรื่อง เพราะยิ่งนานวันเธอก็ยิ่งรู้สึกกับเมฆามากขึ้นเรื่อยๆ
เขาที่เข้ามาเปลี่ยนชีวิตเธอให้ดีขึ้น แม้จะด้วยสถานะ ‘ผู้ซื้อขาด’ ก็เถอะ
ไม่รู้ว่าจะเรียกสิ่งนี้ว่า ‘รัก’ ได้ไหม เพราะเธอไม่เคยรู้สึกกับใครมาก่อนจนกระทั่งได้เจอกับเขา คนที่ไม่ว่าจะทำอะไรก็มีผลต่อใจเสมอ
“มายืนทำอะไรอยู่ตรงนี้ หืม” เสียงเข้มที่ดังขึ้นพร้อมอ้อมกอดอบอุ่น ทำให้คนที่กำลังคิดถึงอนาคตของตัวเองอยู่สะดุ้งขึ้นอย่างตกใจ
“ทำไมวันนี้กลับมาเร็วละคะ”
“ก็ไหนใครบางคนแถวนี้บ่นอยากไปเดินงานวัด หรือว่าไม่อยากไปแล้ว…” เขาตอบก่อนจะแสร้งผละตัวหนี นั่นทำให้คนที่อยากไปต้องรีบวิ่งตามไปกอดแขนแกร่งเอาไว้เป็นการด่วน เพราะกลัวว่าเขาจะเปลี่
