วันต่อมา~
อ๊อด อ๊อด อ๊อด
เสียงออดประตูดังขึ้นปลุกหญิงสาวบนเตียงใหญ่ให้ตื่นจากห้วงแห่งนิทรา เปลือกตาบางยู่เข้าหากัน มือบางนวดขึงขมับเบา ๆ เมื่อยังรู้สึกหนักอึ้งบริเวณศีรษะ ก่อนลูปหน้าตัวเองหนึ่งครั้งให้คลายจากอาการง่วงนอน
“ปวดหัวชะมัด” มิลนิกส์ค่อย ๆ ดันตัวลุกขึ้นนั่งบนเตียง โดยที่ยังสวมใส่ชุดเดิม เนื่องจากเมื่อคืน คิดไปเรื่อยเปื่อยจนพล็อยหลับไปด้วยความอ่อนเพียร แม้กระทั่งเครื่องปรับอากาศยังไม่ได้เปิด เพราะถูกพิษไข้แล่นงานจึงรู้สึกหนาวเย็นมากกว่าร้อนอบอ้าว
เสียงออดประตูยังดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง เธอจึงก้าวขาลงจากเตียงเดินไปทางประตูห้อง ดูบุคคลมีผ่านจอสี่เหลี่ยมด้านข้างประตู เมื่อเห็นว่าเป็นเพื่อนสาวคนสนิทและเพื่อนชายใจเป็นหญิง จึงติดกระดุมเสื้อถึงต้นคอรวบผมยาวมาไว้ข้างหน้า เพื่อปกปิกซอกคอแล้วเปิดประตู
“เพิ่งตื่นเหรอแก?” สาวิตรีเอ่ยถามทันทีที่มิลนิกส์เปิดประตูออกมา
“อือ พวกแกมาทำไมแต่เช้
